Neo-Shulginist
Badass junkie
Gisteravond heb ik 2C-B-FLY genomen op een feestje in Amsterdam. Ik vind het lekker subtiel spul, een ideale mix tussen onder invloed zijn maar toch helder genoeg blijven voor sociale gelegenheden. Als bonus kan 2C-B-FLY je ook helpen te ontdekken wat je precies voelt.
Vlak voordat we naar het feestje gaan zouden we nog wat gaan eten. Het begint al best laat te worden voordat we onze borden opscheppen. Ik bedenk me dat 2C-B-FLY toch wel 8 - 12 uur blijven duren, dus ik wil ook niet te lang wachten met innemen.
15 milligram
Ik pak stilletjes anderhalve gele minipil uit het gripzakje dat ik heb meegenomen. De pellets zouden 10 milligram per stuk moeten zijn. Wat neerkomt op ongeveer 15 milligram 2C-B-FLY.
Ik krijg al snel spijt dat ik de anderhalve pil vlak voor het eten de pillen heb ingeslikt. Een half uur later, net als het eten op is, begint de FLY al een beetje te werken. Het voelt alsof mijn buik opzwelt en ik word een beetje misselijk. Ik krijg het warm en ik kan me moeilijk concentreren omdat alle prikkels veel intenser binnenkomen. Ik ga een beetje zitten zuchten en boeren terwijl de anderen verder kletsen en zich klaarmaken voor het feestje.
Milde visuals en comfortabele bodyload
Ongeveer een uur na inname staan we in de rij voor de club waar vanavond een psytrancefeestje is. De misselijkheid is in hoog tempo aan het dalen. De visuals die ik heb zijn heel subtiel. Ze zien er een beetje uit als lichte veelgekleurde psychedelische vlekken die heel langzaam over oppervlakken, met name witte muren, heen trekken. Ik moet bewust op zoek gaan naar de visuals omdat ze anders niet eens echt opvallen.
Ondertussen voel ik een warm en comfortabel gevoel in mijn lichaam. Tegelijkertijd moet ik best veel winden laten, die gelukkig niet echt stinken. Ook voel ik toch een soort spierspanning in mijn onderrug. Alsof ik vannacht niet helemaal goed heb gelegen.
Ik kom niet echt in de muziek
Als we op de dansvloer staan dan kom ik niet echt in de muziek. Eerst denk ik dat het komt omdat mijn benen een klein beetje loom voelen. Maar een paar minuten later besef ik me dat het geluid echt niet goed kinkt. Er staan een paar beste stereotorens flink wat herrie in de zaal te slingeren. Maar alle lage tonen zijn eruit gefilterd. Terwijl een goed afgestelde bas bij elektronische dansmuziek, en zeker psytrance, toch best wel een een beetje de leidraad van het ritme is enzo. Ik ga maar eens poolshoogte nemen bij de geluidstechnicus. Die geeft inderdaad toe dat het geluid nogal flets klinkt (‘nu je het zegt, inderdaad, ja’). Maar hij lijkt geen gehaaste pogingen te ondernemen om de kwaliteit te verbeteren.
Misschien ben ik ook gewoon niet in een optimale feeststemming. De afgelopen maanden ben ik een beetje down geweest. Ik had te weinig werk en besteedde te veel tijd op fora zoals deze met anonieme reacties over drugsgebruik. Dat is ook niet echt iets waarvan ik heel trots op mezelf word. Tijdens het dansen dwalen mijn gedachten dan ook constant af naar wat ik moet doen en waar ik sta in het leven.
Het is best gezellig op het feestje. Maar uitzinnig ben ik niet. Ik sta niet te springen, mijn benen voelen toch een klein beetje zwaar, en ik ga ook niet automatisch een beetje meedeinen op het ritme van de muziek. Ik kom gewoon niet zo lekker in de swing.
Gezelligheid op de after
Het voelt dan ook een stuk chiller als we ’s ochtends rond half zes nog even gaan afteren bij een vriendin thuis. Ik zit enthousiast te praten over internationale politiek, geheime geldstromen van veiligheidsdiensten en digitale oorlogvoering tussen grootmachten zoals de Verenigde Staten en Rusland. Misschien niet de gezelligste onderwerpen. Maar geloof me, over dit soort dingen kan ik heel gepassioneerd en boeiend (vind ik zelf dan) praten.
Daarna zit ik ongeveer een uur lang te huilen van het lachen om oude fragmenten uit shows van Hans Teeuwen. Vooral hoe hij zijn publiek keihard zit te pesten tijdens Hard en Zielig is fantastisch.
Emotionele helderheid op de terugreis
Maar de avond kan niet voor eeuwig duren. Dus rond een uurtje of 8.00 ga ik maar weer naar huis. Ik moet een stukje met de metro en de trein. Nog altijd ben ik best wel wakker. Ik zou nog niet kunnen slapen in ieder geval. De visuals zijn bijna volledig verdwenen.
Eventjes word ik heel verdrietig omdat ik besef dat ik het mezelf kwalijk neem dat het niet goed lukt voor mezelf te zorgen. Maar dan realiseer ik me dat dat precies was wat me dwars zat de afgelopen maanden. Ik had het alleen nog niet echt gevoeld. Ik pak mijn noteblokje erbij en schrijf op: 'Het enige wat ik wil is nuttig zijn'.
Als ik eindelijk thuis kom, ga ik nog even The Big Bang Theory kijken in bed. Mijn hoofd is op, maar mijn ogen willen nog niet dicht. Gedachtenloos kijk ik een paar afleveringen, voordat ik eindelijk weer in slaap val.
Volgende dag
Later die middag word ik pas om 17.00 uur wakker. Ik heb een beetje hoofdpijn en ben nog wat uitgeblust. Ik praat nog wat na met vrienden over waarom ik niet zo uitzinnig was op het feestje. Toch ben ik blij dat ik, ondanks mijn poging om de realiteit even te ontsnappen, weer een stuk dichter bij mezelf ben gekomen en bij mijn vrienden.
Vlak voordat we naar het feestje gaan zouden we nog wat gaan eten. Het begint al best laat te worden voordat we onze borden opscheppen. Ik bedenk me dat 2C-B-FLY toch wel 8 - 12 uur blijven duren, dus ik wil ook niet te lang wachten met innemen.
15 milligram
Ik pak stilletjes anderhalve gele minipil uit het gripzakje dat ik heb meegenomen. De pellets zouden 10 milligram per stuk moeten zijn. Wat neerkomt op ongeveer 15 milligram 2C-B-FLY.
Ik krijg al snel spijt dat ik de anderhalve pil vlak voor het eten de pillen heb ingeslikt. Een half uur later, net als het eten op is, begint de FLY al een beetje te werken. Het voelt alsof mijn buik opzwelt en ik word een beetje misselijk. Ik krijg het warm en ik kan me moeilijk concentreren omdat alle prikkels veel intenser binnenkomen. Ik ga een beetje zitten zuchten en boeren terwijl de anderen verder kletsen en zich klaarmaken voor het feestje.
Milde visuals en comfortabele bodyload
Ongeveer een uur na inname staan we in de rij voor de club waar vanavond een psytrancefeestje is. De misselijkheid is in hoog tempo aan het dalen. De visuals die ik heb zijn heel subtiel. Ze zien er een beetje uit als lichte veelgekleurde psychedelische vlekken die heel langzaam over oppervlakken, met name witte muren, heen trekken. Ik moet bewust op zoek gaan naar de visuals omdat ze anders niet eens echt opvallen.
Ondertussen voel ik een warm en comfortabel gevoel in mijn lichaam. Tegelijkertijd moet ik best veel winden laten, die gelukkig niet echt stinken. Ook voel ik toch een soort spierspanning in mijn onderrug. Alsof ik vannacht niet helemaal goed heb gelegen.
Ik kom niet echt in de muziek
Als we op de dansvloer staan dan kom ik niet echt in de muziek. Eerst denk ik dat het komt omdat mijn benen een klein beetje loom voelen. Maar een paar minuten later besef ik me dat het geluid echt niet goed kinkt. Er staan een paar beste stereotorens flink wat herrie in de zaal te slingeren. Maar alle lage tonen zijn eruit gefilterd. Terwijl een goed afgestelde bas bij elektronische dansmuziek, en zeker psytrance, toch best wel een een beetje de leidraad van het ritme is enzo. Ik ga maar eens poolshoogte nemen bij de geluidstechnicus. Die geeft inderdaad toe dat het geluid nogal flets klinkt (‘nu je het zegt, inderdaad, ja’). Maar hij lijkt geen gehaaste pogingen te ondernemen om de kwaliteit te verbeteren.
Misschien ben ik ook gewoon niet in een optimale feeststemming. De afgelopen maanden ben ik een beetje down geweest. Ik had te weinig werk en besteedde te veel tijd op fora zoals deze met anonieme reacties over drugsgebruik. Dat is ook niet echt iets waarvan ik heel trots op mezelf word. Tijdens het dansen dwalen mijn gedachten dan ook constant af naar wat ik moet doen en waar ik sta in het leven.
Het is best gezellig op het feestje. Maar uitzinnig ben ik niet. Ik sta niet te springen, mijn benen voelen toch een klein beetje zwaar, en ik ga ook niet automatisch een beetje meedeinen op het ritme van de muziek. Ik kom gewoon niet zo lekker in de swing.
Gezelligheid op de after
Het voelt dan ook een stuk chiller als we ’s ochtends rond half zes nog even gaan afteren bij een vriendin thuis. Ik zit enthousiast te praten over internationale politiek, geheime geldstromen van veiligheidsdiensten en digitale oorlogvoering tussen grootmachten zoals de Verenigde Staten en Rusland. Misschien niet de gezelligste onderwerpen. Maar geloof me, over dit soort dingen kan ik heel gepassioneerd en boeiend (vind ik zelf dan) praten.
Daarna zit ik ongeveer een uur lang te huilen van het lachen om oude fragmenten uit shows van Hans Teeuwen. Vooral hoe hij zijn publiek keihard zit te pesten tijdens Hard en Zielig is fantastisch.
Emotionele helderheid op de terugreis
Maar de avond kan niet voor eeuwig duren. Dus rond een uurtje of 8.00 ga ik maar weer naar huis. Ik moet een stukje met de metro en de trein. Nog altijd ben ik best wel wakker. Ik zou nog niet kunnen slapen in ieder geval. De visuals zijn bijna volledig verdwenen.
Eventjes word ik heel verdrietig omdat ik besef dat ik het mezelf kwalijk neem dat het niet goed lukt voor mezelf te zorgen. Maar dan realiseer ik me dat dat precies was wat me dwars zat de afgelopen maanden. Ik had het alleen nog niet echt gevoeld. Ik pak mijn noteblokje erbij en schrijf op: 'Het enige wat ik wil is nuttig zijn'.
Als ik eindelijk thuis kom, ga ik nog even The Big Bang Theory kijken in bed. Mijn hoofd is op, maar mijn ogen willen nog niet dicht. Gedachtenloos kijk ik een paar afleveringen, voordat ik eindelijk weer in slaap val.
Volgende dag
Later die middag word ik pas om 17.00 uur wakker. Ik heb een beetje hoofdpijn en ben nog wat uitgeblust. Ik praat nog wat na met vrienden over waarom ik niet zo uitzinnig was op het feestje. Toch ben ik blij dat ik, ondanks mijn poging om de realiteit even te ontsnappen, weer een stuk dichter bij mezelf ben gekomen en bij mijn vrienden.
Laatst bewerkt: