Alles in overweging nemend, is jouw 'drugscarrière' een net positive of net negative voor je geweest?

Sally Tessio

Bewuste gebruiker
Tripreporter
De één gebruikt al twintig jaar dagelijks coke, de ander experimenteert sinds een jaar af en toe met een tripmiddel. Wie je ook bent; denk jij, terugkijkend op je drugsgebruik, dat jouw drugsgebruik uiteindelijk een net positive of een net negative voor je is geweest? Ter verheldering: wat ik met die vraag bedoel is of het je meer op heeft geleverd (in entertainment, unieke inzichten, bijzondere ervaringen, etc.) dan het je heeft gekost (in je afhankelijkheid van het middel, het wegnemen van tijd en focus voor betekenisvollere inspanningen, negatieve ervaringen, etc.).

Waar ik in het bijzonder nieuwsgierig naar ben is of DF leden die over de jaren heen veel psychedelica hebben gebruikt dit aan het einde van de dag als net positive hebben ervaren. Vrijwel iedereen die ik ken die fanatiek aan de psychedelica heeft gezeten zegt er geweldige inzichten uit te hebben gehaald en vrijwel geen één van hen heb ik over de jaren heen ook maar een steek zien veranderen. Dat betekent niet per definitie dat het gebruik ze niets heeft opgeleverd, maar ik vind het wel opvallend.

Om mijn eigen invulling dan meteen maar te geven: voor mij persoonlijk is mijn 'drugscarrière' een net positive geweest. Ik heb, op mijn eerste paar maanden MDMA gebruik na, nooit al te gek gedaan met middelengebruik en overwegend plezierige ervaringen opgedaan. De technofeesten die ik in mijn mid twintig af ben gegaan behoren tot de leukste events die ik in mijn leven heb bezocht en dat had, om eerlijk te zijn, ook een hoop te maken met het spul wat ik telkens met mijn vrienden achterover tikte. Het waren verbroederende momenten die ik eens in de zoveel tijd ophaal met diezelfde vrienden en bij het herleven van die herinneringen zie je bij iedereen nog steeds dezelfde glunderende ogen.
Er is jaren geleden wel één avond geweest waarop ik GHB had gebruikt met mijn toenmalige vriendin, waarvan ik achteraf vind dat ik dat niet in had moeten leiden. Ze ging out, of viel in ieder geval meerdere keren ongewild in slaap, en kon niet goed met de dosering omgaan, ondanks dat we alles zo veilig mogelijk hadden gedaan. Achteraf vind ik het gewoon een te riskant middel om te gebruiken.

Benieuwd naar jullie inzichten!
 
Laatst bewerkt:

Alinde

Badass junkie
Leuk topic. Hier waren het alcohol en benzo´s, en ook alleen die. In mijn 20-er jaren is mijn door mijn psychiater met klem afgeraden ook aan andere middelen te beginnen wegens psychosegevoeligheid.

Ik heb dankzij de alcohol een studententijd gehad met alles er op en er aan. Ik studeerde in een kleine stad, ons kent ons, er kon nooit heel veel mis gaan.

Op een gegeven moment ben ik ook alleen gaan drinken en dat had ik nooit moeten doen. Ik zal 21 of 22 geweest zijn. Daar had ik al even iets van slaapmedicatie moeten hebben voordat ik naar de fles greep. Ik denk dat bij mijn alcoholisme wel eerder hulp had mogen komen maar ik heb het goed weten te verbloemen. Ben nu 41 en na twee opnames ben ik nu 3 weken clean. Ook van benzo's.
 

PsyTekz

DF-koning
Tripreporter
Het was een mes die aan 2 kanten snijd. Enerzijds hebben bepaalde middelen mijn sociale vaardigheden verbeterd en geholpen alsook wat drempels overschreden die nodig waren.

Anderzijds heeft het ook wel leed, verdriet angst en depressie gebracht.

Op alles terug kijkend kan ik wel zeggen dat ik er heel wat uit geleerd heb en het een bepaalde levenservaring bracht die ik kan meenemen in de toekomst om bepaalde signalen te herkennen.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Waar ik in het bijzonder nieuwsgierig naar ben is of DF leden die over de jaren heen veel psychedelica hebben gebruikt dit aan het einde van de dag als net positive hebben ervaren. Vrijwel iedereen die ik ken die fanatiek aan de psychedelica heeft gezeten zegt er geweldige inzichten uit te hebben gehaald en vrijwel geen één van hen heb ik over de jaren heen ook maar een steek zien veranderen. Dat betekent niet per definitie dat het gebruik ze niets heeft opgeleverd, maar ik vind het wel opvallend.
Dit herken ik wel in mezelf. Heel veel psychedelische ervaringen gehad, waaronder ook op dat moment zelf levensveranderend lijkende ervaringen. Maar dan achteraf eigenlijk helemaal niet veranderen qua wat ik daadwerkelijk deed. Enkel inzichten op te hebben gedaan.

Echte verandering in gedrag kwam pas door op het punt te komen dat ik mezelf zo haatte en zo'n laag zelfbeeld had dat ik zag dat het of dieper wegzakken in die hel of eruit klimmen was. Ik kan zeggen: ik "koos" voor dat laatste, maar zo voelde het ook weer niet. Het voelde meer alsof ik wel moest want die hel was geen optie.

Volgens mij is het maar zelden dat iemand tript en op basis van die ervaring zijn/haar leven veranderd. Trippen heeft voor mij wel mijn nadenken over wat dit bestaan is (spiritualiteit zou je het kunnen noemen) in gang gezet. Zonder dat denk ik niet dat ik naar de wereld had gekeken (in existentiële zin) als ik nu doe.


Leuk trouwens je hier weer eens te zien! Hoelang ben je hier niet geweest? Jaren denk ik?
 

Sally Tessio

Bewuste gebruiker
Tripreporter
@Mindless Ja, dat klinkt dus heel bekend. Maar die inzichten opgedaan hebben is natuurlijk ook waardevol. Ik weet wel uit wat wetenschappelijke literatuur dat psychedelica een effectieve behandeling is om van nicotine af te komen en volgens mij ook effectief gebruikt wordt tegen andere verslavingen. Gedragsverandering is hoe dan ook gewoon erg moeilijk. Je moet echt een persoon(lijkheid) in jezelf vernietigen en daar een sterkere persoon(lijkheid) bovenop bouwen die je voedt en sterker maakt door continu de juiste dingen te doen. Not fucking easy, ik blijf in dat opzicht ook een work in progress.

Thanks, dat is aardig van je! Ik hop, denk ik, twee keer per jaar even langs, ben dan een paar dagen fanatiek aan het posten en daarna smeer ik hem weer. Er gaat gewoon te veel tijd in zitten als ik hier continu actief zou blijven. Leuk om nog steeds een deel van dezelfde bekende namen te zien. :)
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
@Sally Tessio

Ik weet nog goed dat jij hier al was toen ik hier in 2015 kwam. :) Voor mij ook leuk om hier weer eens members van de oude garde terug te zien!

Ja gedragsverandering is niet niks en precies wat je zegt: je moet jezelf soort van heruitvinden. Exact: not fucking easy.

Toen ik nog relatief nieuw met psychedelica was had ik zo nu en dan ervaringen waarbij ik echt dacht: "Vanaf nu ga ik dit zo en zo doen, want ik ZIE het. Ik zie hoe ik normaliter mezelf weer in het ego denk en hou."

Maar dat is niet hoe het werkt. Het is veel meer een energetisch iets, hoe vaag dat misschien ook klinkt. Het hele feit dat je iets goed kunt zien hangt af van de energie, de frequentie waarop je zit. Moeilijke woorden voor de mate van liefde die je ervaart, de mate waarop je in acceptatie bent van je huidige ervaring. En als die trip voorbij is, kun je er misschien nog wel flarden van herinneren uit je geheugen, maar dat is niet genoeg. Als je niet daadwerkelijk op de liefde-frequentie zit, zul je tot een bepaalde mate in een angst-frequentie zitten. Dan kun je nog zulke goede ideeën hebben, maar je wordt nog steeds geleid door angst, niet liefde.

En ja, die inzichten zijn waardevol, maar eerlijk gezegd heeft het het leven voor mij in bepaald opzicht ook veel zwaarder gemaakt. Want ik heb te veel gezien en vooral gevoeld van die liefde frequentie. Wanneer je daar niet zo heel bekend mee bent is je niet in liefde maar in angst zitten nog tot daar aan toe, maar wanneer je weet hoe het óók kan, is de ervaring van lijden zoveel intenser. En niet alleen mijn lijden maar ook de mensen die ik heb gekwetst wanneer ik in angst zat. De intentie kan dan wel zijn dat je iemand niet wilt kwetsen, maar zolang je niet echt zelf die liefde voelt, zul je onherroepelijk mensen gaan kwetsen. Iets wat echt heel erg aan me heeft geknaagt op momenten, wat het vaak nóg moeilijker maakte om een weg terug te vinden naar liefde.

Maar aan de andere kant:

Het wereldbeeld, die spiritualiteit waar psychedelica me aanvankelijk aan geïntroduceerd hebben, helpt me ook enorm met het begrijpen van dingen die gebeuren en met name het begrijpen van lijden. Ik reed bijvoorbeeld vanmorgen in de auto en de metafoor van het ijsblokje in het glas water (weet niet van wie die is maar maakt ook niet uit) kwam in me op:

Ons bewustzijn en ons ego zijn als een glas water met daarin een ijsblokje. Het water is ons bewustzijn. Het ijsblokje is ons ego, of anders gezegd: onze gevoelens een afzonderlijke entiteit te zijn, afgesloten van de rest. Het water is vrij, vormloos. Het ijsblokje heeft een rigide vorm. Maar alles wat in het ijsblokje aanwezig is, is het water. Het is een tijdelijke vorm die het water (bewustzijn) aanneemt. Door het ijsblokje (onze gevoelens van afgescheidenheid) in het water (in onszelf) te houden, keert het ijs langzaam terug naar zijn oorspronkelijke staat: het water zelf. Maar dit "water" dat wij zijn zit niet in een glas, zit niet in een container. Dit water dat wij zijn spreidt zich in alle richtingen tot in de oneindigheid uit.


Dat soort metaforen helpen me om mijn ervaring, om mijn bewustzijn te begrijpen. In die zin is het dus ook weer super waardevol dat psychedelica me op dit pad hebben gezet.

Maar eenmaal weer schijnbaar de liefde verloren: het is de hel. Het mag dan een illusie zijn, maar afgesloten lijken te zijn van liefde (of God, als je het zo wilt noemen) wordt ervaren als de hel. Dus ja het is soms fucking moeilijk.
 

Sally Tessio

Bewuste gebruiker
Tripreporter
@Mindless Ik ben al de hele dag uitstelgedrag aan het vertonen, dus ik kan niet uitgebreid reageren, maar bedankt voor je inzichten. De veeltallige en heftige ervaringen met psychedelicagebruik die jij hebt gehad heb ik nooit gehad, dus dat maakt het moeilijk om me helemaal in te kunnen leven in wat je bedoelt. Ik ben ook geen grootse abstracte denker en wanneer iemands opvattingen erg abstract blijven vind ik het soms moeilijk om de kern voldoende mee te krijgen. Hoe dan ook, ik krijg een sense van wat je bedoelt.

Wat liefde betreft, is het uberhaupt meer dan duidelijk voor mij geworden dat de liefde die je voor jezelf hebt en de eigenwaarde die je voelt direct in verband staat met je bereidheid om te knokken voor een betere zelf. Als je jezelf toch niet waardig voelt, dan is het veel makkelijker om gewoon maar 'to hell with this' te denken wanneer je je inspant en iets doet wat op korte termijn zwaar is, maar op lange termijn karakter en een betere toekomst bouwt. Ergens vindt je toch dat je dat niet verdient, dus waarom lijden voor die betere zelf? Maar als je niet bereid bent te lijden om je potentieel te verwezenlijken, dan lijdt je ook omdat je moet leven met het feit dat je geen ruggengraat hebt en niet van je leven maakt wat het kan zijn. In zekere zin heb je twee soorten gif waar je uit kunt kiezen, waarvan eentje automatisch toe wordt gediend als je niets doet en je voor de ander actie moet ondernemen. Het is makkelijker om niets te doen en alles lijdzaam te blijven ondergaan dan actie te ondernemen, maar ondertussen kwijn je wel op vreselijke wijze weg. Ondanks dat het zwaar en uitdagend is om aan je karakter en potentieel te werken, is dat in mijn optiek uiteindelijk de enige weg naar een betekenisvol bestaan.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
@Mindless Ik ben al de hele dag uitstelgedrag aan het vertonen, dus ik kan niet uitgebreid reageren, maar bedankt voor je inzichten. De veeltallige en heftige ervaringen met psychedelicagebruik die jij hebt gehad heb ik nooit gehad, dus dat maakt het moeilijk om me helemaal in te kunnen leven in wat je bedoelt. Ik ben ook geen grootse abstracte denker en wanneer iemands opvattingen erg abstract blijven vind ik het soms moeilijk om de kern voldoende mee te krijgen. Hoe dan ook, ik krijg een sense van wat je bedoelt.
Het aparte is dat achteraf gezien mijn meest heftige ervaringen op psychedelica spiritueel gezien niet zo belangrijk waren. Je kunt op psychedelica echt enorm indrukwekkende dingen zien. Ongelofelijk spectaculaire lichtshows waarbij je geest de meest mooie, vreemde of misschien juist wel verschrikkelijke beelden aan je toont. Imo is dit allemaal wel mooi, vermakelijk en interessant. Maar tegelijkertijd heeft dit allemaal in principe niet betrekking op spiritualiteit. In spiritualiteit zoeken we spirit: dat wat te allen tijde aanwezig is. Dat wat onze essentie is. In lijden lijken we iets te missen: gevoelsmatig ontbreekt er iets. Een spectaculaire psychedelische ervaring is een mindstate: een staat die komt en gaat. Iets dat komt en gaat kan nooit een solide basis zijn.

Voor mij werken dergelijke metaforen wel goed, maar iedereen heeft zijn eigen manier van dingen begrijpen. Al vind ik die metafoor van het ijsblokje in het glas water heel erg veel gelijkenissen vertonen met onze concrete directe ervaring van bewustzijn:

Als je een ijsblokje in een glas water hebt, zal het ijsblokje (dat enkel bestaat uit datzelfde water waar het in zit) smelten en zo 1 "worden" met het omringende water. Zo is het ook met onze gevoelens: ze kunnen erg rigide, erg hard aanvoelen, maar het enige waar ze uit bestaan is bewustzijn. Houdt gevoelens (bewust) in bewustzijn en ze zullen ook terugkeren naar de "staat" van vormloos bewustzijn. Hoe warmer het water, hoe sneller het ijsblokje smelt. Hoe warmer en liefdevoller het bewustzijn, hoe sneller het ego opgaat in vormloos bewustzijn.

Wat liefde betreft, is het uberhaupt meer dan duidelijk voor mij geworden dat de liefde die je voor jezelf hebt en de eigenwaarde die je voelt direct in verband staat met je bereidheid om te knokken voor een betere zelf. Als je jezelf toch niet waardig voelt, dan is het veel makkelijker om gewoon maar 'to hell with this' te denken wanneer je je inspant en iets doet wat op korte termijn zwaar is, maar op lange termijn karakter en een betere toekomst bouwt. Ergens vindt je toch dat je dat niet verdient, dus waarom lijden voor die betere zelf? Maar als je niet bereid bent te lijden om je potentieel te verwezenlijken, dan lijdt je ook omdat je moet leven met het feit dat je geen ruggengraat hebt en niet van je leven maakt wat het kan zijn. In zekere zin heb je twee soorten gif waar je uit kunt kiezen, waarvan eentje automatisch toe wordt gediend als je niets doet en je voor de ander actie moet ondernemen. Het is makkelijker om niets te doen en alles lijdzaam te blijven ondergaan dan actie te ondernemen, maar ondertussen kwijn je wel op vreselijke wijze weg. Ondanks dat het zwaar en uitdagend is om aan je karakter en potentieel te werken, is dat in mijn optiek uiteindelijk de enige weg naar een betekenisvol bestaan.
Ik ken dat moeten lijken te kiezen uit twee soorten gif goed en vind dat ook een goede metafoor, want zo kan het daadwerkelijk voelen. Het gevoel jezelf niet waardig te voelen, oftewel het niet in staat lijken te kunnen zijn om van jezelf te houden, laat ook alleen die twee soorten gif toe. En inderdaad, in dat geval kun je denken: waarom mijn best doen me in te zetten? Want voor wie? Voor deze persoon waar ik toch al niet van hou? Daarbovenop dan nog het schuldgevoel van toch vaak de easy way te hebben gekozen: nog een extra laag haat voor jezelf eroverheen. Verschrikkelijk.

Maar ik geloof dus wel dat dat niet de enige twee keuzes zijn. Of eigenlijk: het zijn wel de enige twee keuzes, maar liefde is hier daadwerkelijk aanwezig/beschikbaar. Of misschien beter gezegd: de potentie voor liefde is hier, nu in dit moment aanwezig. Je bent nooit het ijsblokje geweest. Altijd alleen maar het water. Maar dat is een omschakeling in perspectief. Wat het zo moeilijk maakt. Want in plaats van ergens te komen middels een stap, is dit een realisatie die je kunt hebben: ik bén al het "water". Ik bén al het liefdevolle bewustzijn dat absoluut de capaciteit heeft om deze gevoelens van afgescheidenheid (het ijsblokje) te doen smelten.

"Heaven is all the way to heaven"

Het is niet dat liefde het einddoel is. Liefde is hier nu al. Liefde is dat wat het gif transmuteert (in liefde, in zichzelf).

Maar dat gezegd hebbende weet ik ook maar al te goed dat ondanks dat het echt zo simpel is, het toch onmogelijk moeilijk kan lijken. En dat wanneer het niet lijkt alsof er liefde is, het hel op aarde kan lijken te zijn. Dat er geen uitweg is. Dus ik denk hier zeker niet licht over. Ik ben vaak genoeg van die toren gevallen, de zwarte afgrond weer in.
 

Neo-Shulginist

Badass junkie
De één gebruikt al twintig jaar dagelijks coke, de ander experimenteert sinds een jaar af en toe met een tripmiddel. Wie je ook bent; denk jij, terugkijkend op je drugsgebruik, dat jouw drugsgebruik uiteindelijk een net positive of een net negative voor je is geweest? Ter verheldering: wat ik met die vraag bedoel is of het je meer op heeft geleverd (in entertainment, unieke inzichten, bijzondere ervaringen, etc.) dan het je heeft gekost (in je afhankelijkheid van het middel, het wegnemen van tijd en focus voor betekenisvollere inspanningen, negatieve ervaringen, etc.).

Waar ik in het bijzonder nieuwsgierig naar ben is of DF leden die over de jaren heen veel psychedelica hebben gebruikt dit aan het einde van de dag als net positive hebben ervaren. Vrijwel iedereen die ik ken die fanatiek aan de psychedelica heeft gezeten zegt er geweldige inzichten uit te hebben gehaald en vrijwel geen één van hen heb ik over de jaren heen ook maar een steek zien veranderen. Dat betekent niet per definitie dat het gebruik ze niets heeft opgeleverd, maar ik vind het wel opvallend.

Om mijn eigen invulling dan meteen maar te geven: voor mij persoonlijk is mijn 'drugscarrière' een net positive geweest. Ik heb, op mijn eerste paar maanden MDMA gebruik na, nooit al te gek gedaan met middelengebruik en overwegend plezierige ervaringen opgedaan. De technofeesten die ik in mijn mid twintig af ben gegaan behoren tot de leukste events die ik in mijn leven heb bezocht en dat had, om eerlijk te zijn, ook een hoop te maken met het spul wat ik telkens met mijn vrienden achterover tikte. Het waren verbroederende momenten die ik eens in de zoveel tijd ophaal met diezelfde vrienden en bij het herleven van die herinneringen zie je bij iedereen nog steeds dezelfde glunderende ogen.
Er is jaren geleden wel één avond geweest waarop ik GHB had gebruikt met mijn toenmalige vriendin, waarvan ik achteraf vind dat ik dat niet in had moeten leiden. Ze ging out, of viel in ieder geval meerdere keren ongewild in slaap, en kon niet goed met de dosering omgaan, ondanks dat we alles zo veilig mogelijk hadden gedaan. Achteraf vind ik het gewoon een te riskant middel om te gebruiken.

Benieuwd naar jullie inzichten!
Ik vind niet dat netto positief de juiste statistiek is om het te meten. Ik zou namelijk zeggen dat de pieken hoger en de dalen dieper zijn geworden. Maar geen idee hoe mijn leven eruit had gezien zonder drugs.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Ik vind niet dat netto positief de juiste statistiek is om het te meten. Ik zou namelijk zeggen dat de pieken hoger en de dalen dieper zijn geworden. Maar geen idee hoe mijn leven eruit had gezien zonder drugs.
Maar stel dat je nu zou stoppen met drugs en die pieken en dalen dus ook verdwijnen.

Is het dan een netto positief dat je in het verleden die ervaringen hebt gehad?
 

henkie2

Bewuste gebruiker
Netto positief.

Drugs (ja, met name psychedelics!) hebben me doen inzien dat hoe meer ik denk te weten, hoe veel er nog meer is dat ik niet weet! En nooit zal weten, in dit leven.
 

Dirkdirk

DF-koning
De één gebruikt al twintig jaar dagelijks coke, de ander experimenteert sinds een jaar af en toe met een tripmiddel. Wie je ook bent; denk jij, terugkijkend op je drugsgebruik, dat jouw drugsgebruik uiteindelijk een net positive of een net negative voor je is geweest? Ter verheldering: wat ik met die vraag bedoel is of het je meer op heeft geleverd (in entertainment, unieke inzichten, bijzondere ervaringen, etc.) dan het je heeft gekost (in je afhankelijkheid van het middel, het wegnemen van tijd en focus voor betekenisvollere inspanningen, negatieve ervaringen, etc.).

Waar ik in het bijzonder nieuwsgierig naar ben is of DF leden die over de jaren heen veel psychedelica hebben gebruikt dit aan het einde van de dag als net positive hebben ervaren. Vrijwel iedereen die ik ken die fanatiek aan de psychedelica heeft gezeten zegt er geweldige inzichten uit te hebben gehaald en vrijwel geen één van hen heb ik over de jaren heen ook maar een steek zien veranderen. Dat betekent niet per definitie dat het gebruik ze niets heeft opgeleverd, maar ik vind het wel opvallend.

Om mijn eigen invulling dan meteen maar te geven: voor mij persoonlijk is mijn 'drugscarrière' een net positive geweest. Ik heb, op mijn eerste paar maanden MDMA gebruik na, nooit al te gek gedaan met middelengebruik en overwegend plezierige ervaringen opgedaan. De technofeesten die ik in mijn mid twintig af ben gegaan behoren tot de leukste events die ik in mijn leven heb bezocht en dat had, om eerlijk te zijn, ook een hoop te maken met het spul wat ik telkens met mijn vrienden achterover tikte. Het waren verbroederende momenten die ik eens in de zoveel tijd ophaal met diezelfde vrienden en bij het herleven van die herinneringen zie je bij iedereen nog steeds dezelfde glunderende ogen.
Er is jaren geleden wel één avond geweest waarop ik GHB had gebruikt met mijn toenmalige vriendin, waarvan ik achteraf vind dat ik dat niet in had moeten leiden. Ze ging out, of viel in ieder geval meerdere keren ongewild in slaap, en kon niet goed met de dosering omgaan, ondanks dat we alles zo veilig mogelijk hadden gedaan. Achteraf vind ik het gewoon een te riskant middel om te gebruiken.

Benieuwd naar jullie inzichten!
Welkom terug, een bekend gezicht :handshake:

Moeilijke vraag. Ik denk uiteindelijk positief. Ik zie het leven als een grote ontdekkingstocht van mezelf, en alles wat ik vind is een vlek minder op de kaart. Uiteindelijk heeft alle drugsgebruik me meer negatieve ervaringen dan positieve ervaringen geleverd, maar heb daardoor wel enorm veel geleerd, over mezelf, het leven, over anderen en over de toekomst.
 

Dirkdirk

DF-koning
Echte verandering in gedrag kwam pas door op het punt te komen dat ik mezelf zo haatte en zo'n laag zelfbeeld had dat ik zag dat het of dieper wegzakken in die hel of eruit klimmen was. Ik kan zeggen: ik "koos" voor dat laatste, maar zo voelde het ook weer niet. Het voelde meer alsof ik wel moest want die hel was geen optie.
Wat verdrietig dat je dit hebt moeten ervaren. Hopelijk kom je niet meer op zo'n punt, dat verdien je niet, niemand, en als iemand die dingen hierin herkent je hebt me meerdere keren omhoog getild, net dat beetje dat ik nodig had toen ik diep zat. Dus jou ervaringen en levenslessen hebben anderen ook geholpen. :handshake:
 

Alinde

Badass junkie
Alsof ik achter een raam gestaan heb. Kijkend naar mensen die het leven WEL konden leven. Soms proberend dat te pakken, wat dan niet lukte.

Ja ik zou er alles voor geven om terug te gaan naar dat eerste pammetje, 16 augustus 2005 en het dan NIET te nemen. Te zeggen steek je pammen in je reet, en dan weg te lopen. Alles.
 

mitchieee

Wijs gebruiker
Op korte termijn zo’n 3 jaar een net negatief maar op langere termijn ga ik voor een positief beeld’ begin onderhand steeds meer controle te krijgen over me zelf en mijn gebruik’ mog ik van de 3mmc afblijven manatuurlijk en daar gaan we ook voor ! ‘
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Wat verdrietig dat je dit hebt moeten ervaren. Hopelijk kom je niet meer op zo'n punt, dat verdien je niet, niemand, en als iemand die dingen hierin herkent je hebt me meerdere keren omhoog getild, net dat beetje dat ik nodig had toen ik diep zat. Dus jou ervaringen en levenslessen hebben anderen ook geholpen. :handshake:
We komen deze wereld in en door omstandigheden sluiten we onszelf uit zelfbescherming vaak af op bepaalde punten, niet realiserende dat dit afsluiten juist nog zoveel meer schade doet.

Dat is helaas de harde werkelijkheid. We komen allemaal puur/open de wereld in (geloof ik) maar ook kwetsbaar, dus werpen we die schilden op. Uiteindelijk is het neerhalen van die schilden gek genoeg nodig voor onszelf om te genezen en weer terug te komen naar diezelfde puurheid die we altijd zijn geweest. En dat is moeilijk en gaat vaak met vallen en opstaan. Zeker als je in een wereld leeft waar mensen niet willen dat je je authentieke zelf bent, omdat dat voor hen als een bedreiging wordt gezien.

Ik ben blij dat er mensen zijn die geholpen zijn met mijn ervaringen. Maar ben ook zelf nog steeds bezig met dat vallen en opstaan. Het vallen gaat wel wat minder vaak en wat minder hard.
 

Dirkdirk

DF-koning
We komen deze wereld in en door omstandigheden sluiten we onszelf uit zelfbescherming vaak af op bepaalde punten, niet realiserende dat dit afsluiten juist nog zoveel meer schade doet.

Dat is helaas de harde werkelijkheid. We komen allemaal puur/open de wereld in (geloof ik) maar ook kwetsbaar, dus werpen we die schilden op. Uiteindelijk is het neerhalen van die schilden gek genoeg nodig voor onszelf om te genezen en weer terug te komen naar diezelfde puurheid die we altijd zijn geweest. En dat is moeilijk en gaat vaak met vallen en opstaan. Zeker als je in een wereld leeft waar mensen niet willen dat je je authentieke zelf bent, omdat dat voor hen als een bedreiging wordt gezien.

Ik ben blij dat er mensen zijn die geholpen zijn met mijn ervaringen. Maar ben ook zelf nog steeds bezig met dat vallen en opstaan. Het vallen gaat wel wat minder vaak en wat minder hard.
Wauw, wat mooi gezegd en ik ben het hier zo mee eens. Je kan echt goed verwoorden wat je bedoeld en het komt heel eerlijk en verhelderend binnen.

Jouw opmerking over dat je niet moet zoeken naar geluk en negatieve punten moet blijven vermijden, omdat je dat nooit kunt bereiken met een brein dat altijd wel negatieve digen weet op te roepen, maar dat je moet proberen te zijn in het moment, en dat acceptatie juist de sleutel is, die heb ik opgeschreven in mijn boekje dat ik gebruik voor citaten en levenslessen en gedachtes mbt therapie en zelfkennis. Ik had het iets anders verwoord maar de boodschap kwam echt binnen bij mij.

Maar ik ga off topic, sorry.
 

Relmuis

Wijs gebruiker
Waar ik in het bijzonder nieuwsgierig naar ben is of DF leden die over de jaren heen veel psychedelica hebben gebruikt dit aan het einde van de dag als net positive hebben ervaren. Vrijwel iedereen die ik ken die fanatiek aan de psychedelica heeft gezeten zegt er geweldige inzichten uit te hebben gehaald en vrijwel geen één van hen heb ik over de jaren heen ook maar een steek zien veranderen. Dat betekent niet per definitie dat het gebruik ze niets heeft opgeleverd, maar ik vind het wel opvallend.
Herken het.
Psychedelics zijn zintuiglijker, heb er dingen op gezien, gehoord, gevoeld enz die enorm waardevol, indrukwekkend, mind blowing waren en soms met geen pen te beschrijven maar heb er niet hele bijzondere inzichten door gekregen.
Dat had ik wel heel sterk met MDMA, inzichten en daaruit voortvloeiend verandering.
Maar dat is toch een beetje appels met peren vergelijken.
 

Mindless

DF-koning
Zweefkees
Emeritus Mod
Top Tripreporter
Als je spreekt over psychedelica zullen sommige mensen wel netto positief kunnen antwoorden.


Maar iemand die puur stims gebruikt heeft zie ik dat niet zo snel doen.
Heb ze wel meegemaakt, ook hier op DF. Maar dat komt eigenlijk delusional over. Van die mensen die zeggen al 20 jaar probleemloos dagelijks speed te gebruiken en gewoon gezond zijn en dat het voor hen alleen maar positief is om zo te gebruiken. Tuurlijk...


Herken het.
Psychedelics zijn zintuiglijker, heb er dingen op gezien, gehoord, gevoeld enz die enorm waardevol, indrukwekkend, mind blowing waren en soms met geen pen te beschrijven maar heb er niet hele bijzondere inzichten door gekregen.
Dat had ik wel heel sterk met MDMA, inzichten en daaruit voortvloeiend verandering.
Maar dat is toch een beetje appels met peren vergelijken.
Ja, ik moet zeggen dat ik dat ook meer en meer ga waarderen aan entactogenen (specifiek 6-APB eigenlijk). Psychedelics zijn nog steeds prachtig mooi, maar zo'n entactogeen kan je helpen om even heel dicht bij je gevoel te komen en in plaats van een hele spectaculaire ervaring met visuals overal en kosmische inzichten waar je hier op aarde eigenlijk niets aan hebt, je juist even naar die stille ervaring van content zijn met het moment en met jezelf leiden.

Zag ze (entactogenen) eerst als een stapje lager dan psychedelica maar ik weet niet... Ik haal er nu soms juist meer uit.
 

Kordie

Badass junkie
Ik heb geweldige tijden gehad met drugs.
Veel leerde ik kennen in het studentenhuis destijds. Veel bleef ook gewoon voor feesten en partijen.
Voor alcohol ben ik altijd wel wat gevoelig geweest maar heb er heel lang het plezier van kunnen inzien.

Ik heb PTSS opgelopen door mijn werk.
De flashbacks waren niet prettig, maar ook problemen met functioneren door jarenlang teveel spanning.
Dat eerste waren geen fijne beelden maar vooral dat laatste accepteerde ik niet. Ik wilde niet anders zijn.
Alcohol ben ik toen (gelukkig niet zo heel lang) gaan zien als een soort van medicijn.
Het verdoofde alles. Het maakte me aan het lachen als ik verdriet had.

Maar ik heb er altijd nog wel redelijk de hand in kunnen houden.
Mede ook omdat ik een gezin heb denk ik.
Het was dan een dag bv veel drinken en dan ook weer klaar tot een volgend moment.
Alleen kwam dat volgend moment steeds eerder. En dat was het moment dat ik moest remmen, en nog kon.

Nu ben ik vaak moe door veel prikkels etc.
Soms popt de gedachte op: "zou een upper helpen".
Maar eigenlijk is dat maar van korte duur en handel ik hier niet naar.
 

Dirkdirk

DF-koning
Denk dat ik nog een beetje waus ben van de Crystal Meth.
Ik vind je echt een top gast en je zegt unieke dingen maar dat je meth gebruikt en nog steeds zo kan zijn, respect.

Ik hou van unieke mensen, die je laten denken, die je laten verbazen en je in een compleet onverwachte hoek schieten.

Casrus is een held
Jaagt de vogels van het veld
Altijd aan het werk
casrus is zo sterk
Dichten als een kunstenaar
Altijd mooie teksten klaar

Speciale mafketel jij 🤛🏻
 

Pinnacle

Experimenterende gebruiker
Positief, grotendeels. Zoals je zegt in de eerste post, psychedelica zie ik over de afgelopen 10 jaar als een absolute positieve invloed op mijn leven, zonder psychedelica had ik een stuk minder goed kunnen omgaan met mijzelf en mijn omgeving. Hetzelfde geldt voor MDMA in mindere mate, het is echt een middel dat mij dichter bij anderen heeft gebracht en zowel mijn relatie als de band met mijn vrienden heeft versterkt.

Een deel van de middelen is 'middenmoot' zou ik zeggen, 2cb en ketamine zijn gewoon leuk, net als een biertje op z'n tijd, maar bij al die middelen zijn er zowel goede als slechte effecten geweest.

Het enige wat echt negatief was, was coke, wat een troep is dat zeg, niet normaal. Ik deed het een tijdje, omdat het in mijn vriendengroep genormaliseerd was, echt nooit meer, excessief alcohol idem.
 
Laatst bewerkt:

Neo-Shulginist

Badass junkie
Hetzelfde geldt voor MDMA in mindere mate, het is echt een middel dat mij dichter bij anderen heeft gebracht en zowel mijn relatie als de band met mijn vrienden heeft versterkt.
Tegelijkertijd ben ik met MDMA juist ook in de problemen gekomen doordat het de band op kunstmatige wijze versterkte met vrienden, waardoor grenzen begonnen te vervagen en er nogal een giftige mix ontstond van dingen die we wel deden, maar waar we eigenlijk alleen ok mee waren als we M op hadden.

Wat ik overigens niet graag toegeef. Want ik vind ook dat MDMA juist zo'n mooie open en accepterende blik richting jezelf mogelijk maakt. Maar zo zie je maar dat de omgeving waarin je dat toepast ook bepalend is voor de bruikbaarheid ervan.
 

FredKroket

Badass junkie
Tegelijkertijd ben ik met MDMA juist ook in de problemen gekomen doordat het de band op kunstmatige wijze versterkte met vrienden, waardoor grenzen begonnen te vervagen en er nogal een giftige mix ontstond van dingen die we wel deden, maar waar we eigenlijk alleen ok mee waren als we M op hadden.

Wat ik overigens niet graag toegeef. Want ik vind ook dat MDMA juist zo'n mooie open en accepterende blik richting jezelf mogelijk maakt. Maar zo zie je maar dat de omgeving waarin je dat toepast ook bepalend is voor de bruikbaarheid ervan.
Cracker trekken?
 

Green Dude

Belezen gebruiker
Een heel interessante vraag die aanzet tot zelfreflectie.

Ik heb een periode van 3 jaar vrij regelmatig drugs gebruikt, en ook een wietverslaving gehad die ik gelukkig al tot een minimum heb kunnen herleiden. Toen ik in deze periode drugs gebruikte zag ik het als dé manier tot zelfontplooiing, een manier om ook andere werelden te ontdekken. Enkel rozengeur en maneschijn dus.
Toen ik mijn drugsinname ferm verminderde waren er wel bepaalde zaken waar ik spijt van heb gehad. Zo had ik me bij de eerste drug die ik had ingenomen (behalve alcohol en nicotine), niet goed ingelezen over de eventuele gevolgen. Dat heeft er ook meteen toe bijgedragen, samen met de omstandigheden van toen, dat ik eraan verslaafd werd. Het groene plantje.
Anderzijds gaf me dat wel het inzicht dat ik andere drugs niet als vanzelfsprekend mocht gaan nemen en door de vele info die ik voornamelijk op drugsforum vond, vermeed ik andere verslavingen.
Psychedelica hebben me veel inzichten over mezelf en mijn omgeving gegeven, dus dit was enkel positief.

Wat betreft andere drugs, ben ik steeds meer in dubio of het me meer goed dan slecht heeft gedaan. Ik ben momenteel aan het reizen in landen waar drugs een soort van taboe is en ik heb het gevoel dat de jongeren hier van mijn leeftijd een vorm van oprechter geluk ervaren. Ik ben zeker ook gelukkig op dezelfde momenten als hen maar vind het soms zo moeilijk een bepaalde leegte te mijden die ik ergens heel diep in me voel. En meer nog, ik denk dat drugs die leegte misschien wel heeft gecreëerd, aangezien ik voor de drugs dit gevoel nooit heb gehad.
Moest ik het opnieuw kunnen doen, en dit ga ik ook adviseren moest ik ooit kinderen hebben, is van lang genoeg te wachten om met drugs te beginnen. Eenmaal je de 30 gepasseerd bent heb je volgens mij al een heel andere kijk op het leven en kunnen drugs veel beter behandeld worden. Ik vermoed dat ik op mijn 20 te snel en te veel slechte keuzes achtereen heb gemaakt waardoor ik nu in deze situatie zit.
Ik heb wel hoop voor de toekomst en denk dat die leegte zeer zeker weer zal opgevuld raken, en het is nu ook niet dat het mijn leven dusdanig beïnvloedt.
Het is ongelooflijk hoe hard drugs in onze cultuur zit ingebakken en hoe vele mensen hun geluk afhankelijk is van drugs. Soms wenste ik dat meer van de geluksmomenten die ik heb ervaren minder drugsgerelateerd waren. Vroeger meer dan nu, maar er kan nog steeds aan gewerkt worden.
 

StraffeNeel

Badass junkie
Als je spreekt over psychedelica zullen sommige mensen wel netto positief kunnen antwoorden.


Maar iemand die puur stims gebruikt heeft zie ik dat niet zo snel doen.
Ik gebruik psychedelica en (veel vaker) pep. Heel af en toe mdma. Pep ben ik erg over te spreken, het heeft onze relatie echt verrijkt op zowel sexueel gebied als in communicatie. Nog geen zichtbare negatieve gezondheidseffecten en ook mentaal geen behoefte om vaker te nemen dan we nu doen (wekelijks tot tweewekelijks).
Psychedelica blijf ik trouwens ook erg leuk vinden, echter dat is wat lastiger in te plannen.
 

CuriousExplorer

DF-koning
Ik gebruik psychedelica en (veel vaker) pep. Heel af en toe mdma. Pep ben ik erg over te spreken, het heeft onze relatie echt verrijkt op zowel sexueel gebied als in communicatie.
Hoe vaak gebruik je pep (tijdens seks).
Want het gevaar is dat seks zonder pep minder leuk wordt dan met.
is dat dan netto positief?

(Algemene vraag. Ik zeg niet dat dat bij jou zo is)
Nog geen zichtbare negatieve gezondheidseffecten en ook mentaal geen behoefte om vaker te nemen dan we nu doen (wekelijks tot tweewekelijks).
Dus telkens seks? Zie hierboven.
Psychedelica blijf ik trouwens ook erg leuk vinden, echter dat is wat lastiger in te plannen.
Klopt. Ook de reden dat ik het niet meer doe.
 

StraffeNeel

Badass junkie
Hoe vaak gebruik je pep (tijdens seks).
Want het gevaar is dat seks zonder pep minder leuk wordt dan met.
is dat dan netto positief?

(Algemene vraag. Ik zeg niet dat dat bij jou zo is)

Dus telkens seks? Zie hierboven.

Klopt. Ook de reden dat ik het niet meer doe.
We slaan dan èèn tot anderhalve nacht over. Daarbij een keer of drie ongeveer een uur seks. Verder tv uit en heel veel praten. Veelal redelijk diepgaande gesprekken.

Verder blijft seks op andere dagen ook nog leuk, da's alleen wel wat minder. Na zo'n weekend moet ook alles beneden weer een beetje op rust komen 😃
 

CuriousExplorer

DF-koning
We slaan dan èèn tot anderhalve nacht over. Daarbij een keer of drie ongeveer een uur seks. Verder tv uit en heel veel praten. Veelal redelijk diepgaande gesprekken.
Herkenbaar.
Al leert de ervaring mij dat dat van voorbijgaande aard is. Wees er zuinig op.
Verder blijft seks op andere dagen ook nog leuk, da's alleen wel wat minder.
Dus beschouw je pep (+seks combi) dan als netto positief?
Na zo'n weekend moet ook alles beneden weer een beetje op rust komen 😃
Herstellen bedoel je? 🤪
 
Bovenaan