Na een lang en destructief huwelijk met alcohol is mijn relatie met drugs zeker de langstlopende in mijn leven en verwacht daar weinig verandering in mee te maken.
Mocht er ooit een vrouw zijn ontstaan die aan mijn onhaalbare ideaalbeeld lijkt te voldoen, die in deze tijdslijn bestaat en mijn pad weet te kruisen op een moment dat ik enigszins zou open staan voor het ondergaan van zo'n sollicitatieprocedure, waar ongevraagd de nodige tijd, gedachten en emoties in gaan zitten, dan hoop ik dat deze mythische dame de beschikking heeft over een uitgebreid arsenaal aan de sterkst mogelijke middelen.
Ben eigenlijk heel m'n leven alleen, op misschien 2 probeerseltjes na die langer duurde dan daten (net) maar te kort om het keurmerk relatie toe te mogen kennen. Ik ben zonder die optie tot het hebben van een relatie van de band gerold, of in ieder geval zijn er een aantal opties aangevinkt die dat bemoeilijken, zeker op lange termijn. Stoornissen, of liever de uiting en ernst van de door andere waarneembare symptomen en de symbiotische verbintenis die daartussen ontstaan is met problematisch middelen gebruik (in het het geval van alcohol de makkelijkst waar te nemen van het lijstje door iedereen met en functionerend reukorgaan) maken het een uitdaging voor beide partijen. Een die niet in complexiteit of schadelijkheid lijkt af te nemen en geen happy end kent. Of nou ja, op een handje vol momenten na dan.
Daarnaast kan ik in mijn eentje ook prima ongelukkig zijn. Extra aanleiding daartoe in de vorm van onvermijdelijke conflicten, meestal ongelukkig qua timing en slordig in uitvoering door de saboterende werking van emoties, heb ik daarvoor niet nodig. Zeker omdat vrouwen emoties bezitten die onbegrijpelijk kunnen* zijn, soms niets met de situatie of conflict te maken lijken* hebben, daardoor een rationele benadering onmogelijk maken* pardon bemoeilijken en een patstelling creëren, nog voordat de stukken op het bord staan.
Ik heb al ruzie genoeg met mezelf, word gek van die vent z'n gezeik.
Lichamelijke behoeftes, u raadt het al, prima aan te voldoen in single player mode. Heb genoeg vinkjes op mn bucketlist, niet zo veel in aantal maar wel qua onderscheidende eigenschappen en voel geen sterke door machismo gedreven motivatie de scorekaart verder vol te maken. Weigeren op principiële gronden vind ik dan ook weer niet nodig.
Mocht bovenstaande ergens seksistisch overkomen wil ik best verder toelichten waarom dat zowel waar als onwaar is, afhankelijk van de eigen ingenomen positie en de te beoordelen bewering. Ik zal daarbij wellicht de Schrödingers kat vergelijking gebruiken ter illustratie en hoe dan ook gelijk hebben in mijn hoofd, wat dan weer illustreert dat ik onmogelijk ben en eenzaam zal sterven.
Nee maar serieus, een relatie aangaan betekent iemand toelaten in je leven, das al fokking intimiderend en lastig voor normale mensen maar met een snufje ASS (ha!), niet afgewogen maar flinke doseringen ADHD, depressie, verslaving en niet ter zake doende hooikoorts erbij bijna niet haalbaar. Nou zou ik het van mijn woest aantrekkelijke uiterlijk alleen kunnen hebben, maar heb zo weinig ervaring met dat relatie vraagstuk dat ik niet echt weet wat ik mis. Ik ervaar wel eens een leegte, maar dat speelt stukken minder sinds ik wat minder probeer te voldoen aan mijn idee van normaal zijn, waar het hebben van een relatie onderdeel van uitmaakt maar dat idee/beeld misschien niet zo bij mij past.
Speeddaten. Goud
Hier nog willekeurige hersenscheten waarvoor excuus, want als je dit leest heb ik tegen beter weten in toch gemeend een nacht extra wakker te blijven en daarmee neemt de kwaliteit, samenhang, gevoel van humor en zelfbeheersing verder af en na dat getik moet het verdomme ook gedeeld worden. Die behoefte blijft gelukkig beperkt tot eens in de 2 maanden ofzo.
In een relatie wel, maar in het krijgen van een relatie niet per se. Althans dat is mijn ervaring. Niet dat ik een expert ben ik het krijgen van relaties hoor. Eerder ben ik expert in het niet krijgen van relaties. Dus luister goed naar mij hoe je het in ieder geval niet moet doen
Een kwart date over drugs praten is meestal niet zo'n goed idee.
Dacht juist met een kwartje beginnen, toch?
Date: ik heb m'n eigen snuifbuisje meegenomen!
Ik snuif veilig of ik snuif niet.
Ik vertel vrij snel dat ik open minded ben, ook tov drugs. En dat ik er goed mee omga en het met mate doe.
Eigenlijk nooit gehad dat een man daar moeilijk over doet.
Nou als jij het met al m'n mate.. oh zonder n, niets gezegd.
