ZERO- zei:
Even apart van dit bedacht ik me van de week weer eens iets. Ik vind het zwaar om me rot te voelen, tenminste dan heb ik het echt over meer dan een rotdag (die kan ik nog wel uithouden). Ik weet wel dat het gewoon over gaat maar soms kan ik dat niet uitstaan. Dus vrijdag was ik aan het mediteren en bedacht ik me dat ik misschien wel gewoon heel ongeduldig ben. Ik vind het zonde van mijn tijd om me kut te voelen. Er zijn veel leukere en betere dingen te doen in het leven dan je kut voelen. Doordat ik me zo rot voelde lukte het solliciteren bijv. niet. Dus het feit dat ik me zo kut voel zorgt er voor dat het langer duurt voor ik bij mijn doelen ben. En daardoor word ik er ook boos van, en dan duurt het alleen maar langer en wordt het erger.
Maar toen dacht ik, wat nu als ik deze kutdagen ook nodig heb om uiteindelijk te komen waar ik wil/moet/hoor te zijn? Dan kan ik nu wel heel boos op mezelf zijn maar eigenlijk maakt het dan niet uit want ik moet er toch doorheen. En eigenlijk luister ik dan alsnog niet naar wat ik eigenlijk nodig heb, en dat is gewoon chillen in bed met een serie in plaats van mezelf zitten opvreten achter de computer om toch te proberen een brief te schrijven.
Dus de conclusie: misschien heb ik gewoon wat meer geduld nodig.
Dit komt mij ook heel bekend voor en hier heeft weed mij wel heel erg mee geholpen.
Ik was er vroeger ook erg goed in om mezelf depri te praten, of verder mezelf erin te praten. Al vanaf voor mijn 10de liep ik bij mijn eerste psychiater, dat heeft geduurd tot mijn 22ste. Ik was het spuugzat dat mensen om me heen blij en gelukkig waren en dat iedere dag een strijd moest voeren om niet depri te zijn. Het is toch godverdomme niet meer dan normaal om jezelf fijn te voelen, dat hoort toch geen strijd te zijn. Ik was het zo beu om daar iedere dag mee bezig te zijn, wat alleen maar erger werd doordat ik boven op mijn depri gevoelens ook nog eens geïrriteerd raakte en jaloers op andere mensen, en mijn eigen gevoelens.
Weed heeft mij heel veel aan het denken gezet en op een gegeven moment is er bij mij een knop om gegaan. Van de een op de andere dag besloot ik om gelukkig te worden, dat is ook de dag dat ik kan zeggen dat ik echt wel wat egoïstischer ben geworden. Ik heb nu af en toe nog steeds wel een dipje, maar mijn leven is vanaf die dag een goede weg in geslagen. Ik liep niet meer bij een psychiater, want dat had toch geen nut naar mijn mening.
De verandering zat in mezelf, en wat ik tegen mezelf zei. (op dat moment zou ik dat niet vinden maar nu ik er achteraf op terugkijk kan ik wat dingen een stuk beter zien en beschrijven)
Weed heeft de grenzen in mijn hoofd weggehaald en zo dus ook hoe ik volgens de norm van de maatschappij moest zijn. Toen dit wegviel was ik geen goed en kwaad of fout en slecht maar slechts mezelf en had ik geen verwachtingen meer waar ik naar op moest leven. Ik ben mezelf en is iemand het daar niet mee eens dan mag hij me negeren en worden we geen vrienden. Even goede vrienden om het zo maar te zeggen. Jij laat me in mijn waarde en ik in de jouwe.
Ik beslis niet over jou, en jou niet over mij.
Ook dit klinkt allemaal weer zo "spreekwoord aan de muur" achtig. Maar ze zijn er niet voor niks denk ik dan.
Op het moment dat ik mijn leven in de hand nam en alleen maar deed wat ik zelf wilde wanneer ik zelf wilde, dat is het moment waarop ik ging leven. Daar voelde ik ineens ook waar mijn passie's in het leven lagen en wat voor mij belangrijk was.
Ik wil mensen dit gevoel zo graag ook geven.
In mijn naaste omgeving zie ik vrienden die zichzelf tegenhouden. Ik had het er over met ze terwijl ik aan de lsd zat. Mijn ogen schoten letterlijk vol van tranen om te horen hoe ze zichzelf tegen werken in het leven en hoe ze niet hun passie achterna gaan. Door het simpele feit omdat ze bang zijn te falen. Ze vinden iets leuk en als ze falen dan moeten ze het opgeven voor hun gevoel, dus beginnen ze er liever niet aan.
Ik zie dat heel anders, falen is een woord dat verbannen zou moeten worden. Men faalt niet, men leert. En van leren krijg je ervaring en kun je dingen steeds beter doen. De angst is om te falen is voor veel mensen een motivatie om nooit te beginnen aan dingen die ze leuk vinden.
Ongeduldig zijn is een emotie die ik ken haha. En ik kan me er ook heel goed in vinden dat het een emotie is waar je je rot door gaat voelen. Je wil iets, je kan het op dat moment niet krijgen, het ligt niet in jouw hand, je hebt er geen controle op en dus voel je je kut. Ik heb zelf heel graag dingen in de hand en zodra ik afhankelijk word van andere voel ik mezelf al kriebelig worden. Dingen niet kunnen doen op het moment dat ik het wil doen zorgt dus voor frustratie.
Op het moment begint het bij mij weer een beetje met mijn wagentje. Ik wilde mijn velgen stoeprand schade vrij gaan maken. Ik had alles al behalve de plastidip. Toen besloot (ook een beetje mijn schuld door de muziek te hard aan hebben staan) dat mijn remblokken op waren en ik 2 remschijven omgetoverd had naar lp platen. Dat gefixt en vervolgens gaat mijn koppeling een maand later stuk, dat in 2 maanden kunnen betalen en nu afgelopen maand de apk. Alles was redelijk goed, maar ik moest 3 nieuwe bandjes hebben, mijn banden zijn groter dan de normale band dus ipv van 20 euro per band was ik nu 75 per band kwijt (kon veel duurder hoor haha). Een remklauw moet nog vervangen worden, de uitlaat de druklager en 2x vering. Dat kan allemaal in de loop van het jaar gebeuren. Remklauw heb ik al een stuk goedkoper kunnen vinden.
Maar om een verhaal kort te maken, de reparaties zijn over en nu wil ik dus verder gaan. Maar ik kan niet en moet nog wachten grr. Het geld is even op nu. Ik ga volgende week nieuw knipperlichtjes halen

, dat kon nog net.
Maar nu zit ik dus in mijn hoofd te denken wat ik thuis heb en niet nodig zodat ik dus die bussen plastidip kan gaan halen. Want ik wil die velgen nu eindelijk eens gaan doen! Zo ongeduldig ben ik dus dat ik andere dingen weg wil doen om dit maar een maandje sneller te kunnen doen. Ik ga het niet doen maar ik ik irriteer me wel aan mezelf dat ik het nu wil doen, en ik me daar dus kriebelig over voel.
Mijn verhaal is denk ik weer lang genoeg op het moment, groetjes!