Depressie

[RnB_fan]

Ik ben nu 34 weken in herstel en 12 weken clean (ik heb een terugval van een week gehad).

Ik heb echt niet de behoefte om weer te gaan gebruiken. Ik eet goed, slaap goed, ga naar mijn werk, kom veel buiten, sport meerdere keren per week, mediteer dagelijks, doe leuke dingen met mijn gezin en maak weinig gebruik van beeldschermen.

Maar ik blijf toch zo vreselijk depressief van binnen. Het lukt me bijna niet om het leven te waarderen en iedere dag lijkt wel een strijd. Soms denk ik echt: waar doe ik dit allemaal voor?

Zoals gezegd heb ik geen behoefte om te gebruiken, maar nu voelt het leven als één grote lijdensweg tot aan het einde. Dat hoort toch niet zo te zijn?

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van anderen. Ik voel me nu namelijk toch al een aardige tijd best wel slecht. Terwijl ik me de eerste maanden echt top voelde.. Hebben jullie enig idee of dit nog gaat verbeteren? En wat kan ik nog meer doen om me wat beter te gaan voelen?

Alvast bedankt.

 

[Neusje]

Jij bent al super goed bezig! Ik ben niet een ervaringsdeskundige op dit gebied, maar ik ken genoeg verhalen. Verhalen van mensen die het leven niet meer zagen zitten, ook niet na maanden lang clean zijn. Ook die mensen vonden de zin van het leven terug. Die depressie die jij nu voelt, hoort erbij. Er is licht aan het einde van de tunnel, echt! Ook jij gaat ooit weer vreugde voelen!

Neem je ook af en toe een moment om stil te staan bij de dingen waar je dankbaar voor bent? Gewoon, om jezelf eraan te herinneren dat het leven zeker wel leuk kan zijn!

Houd vol en heel veel sterkte gewenst in je verdere herstel!

 

[TheRealKoekert]

Klinkt alsof je alles op de rails hebt eigenlijk. Baan, gezin, vrienden, Kortom een gezond sociaal leven. Hele belangrijke basis. Daarnaast clean en lekker aan het sporten. Zou het niet een soort overthinking kunnen zijn? Dat je gewoon teveel aan het nadenken bent en dan in een neerwaardse spiraal van gedachtes beland? Of wie weet heb je van nature al geen goede balans van stofjes in je brein waardoor je in de eerste plaats overmatig naar drugs hebt gegrepen?

Ben geen deskundige. Wellicht zijn er mensen die meer verstand van zaken hebben.

 

[Paranoize.]

Herstel is niet stoppen met drugs, je moet aan jezelf gaan werken. Dingen in je leven veranderen, je mind, je relaties, verzin het zelf maar

Hoop mensen denken dat herstellen van een verslaving simpel gezegd alleen stoppen met drugsgebruik is.

Maar dat drugsgebruik was een pleister op de wond, nu moet je de wond gaan behandelen.

En ook met de tijd als je serieus aan je herstel werkt ga je je steeds beter voelen.

Gezondere dopaminerushes opzoeken dan drugs kan je ook wel helpen maar je moet er niet in doorslaan en geen nieuwe verslavingen creeeren

 

[_shikantaza]

Ik ben nu 34 weken in herstel en 12 weken clean (ik heb een terugval van een week gehad).

Ik heb echt niet de behoefte om weer te gaan gebruiken. Ik eet goed, slaap goed, ga naar mijn werk, kom veel buiten, sport meerdere keren per week, mediteer dagelijks, doe leuke dingen met mijn gezin en maak weinig gebruik van beeldschermen.

Maar ik blijf toch zo vreselijk depressief van binnen. Het lukt me bijna niet om het leven te waarderen en iedere dag lijkt wel een strijd. Soms denk ik echt: waar doe ik dit allemaal voor?

Zoals gezegd heb ik geen behoefte om te gebruiken, maar nu voelt het leven als één grote lijdensweg tot aan het einde. Dat hoort toch niet zo te zijn?

Ik ben benieuwd naar de ervaringen van anderen. Ik voel me nu namelijk toch al een aardige tijd best wel slecht. Terwijl ik me de eerste maanden echt top voelde.. Hebben jullie enig idee of dit nog gaat verbeteren? En wat kan ik nog meer doen om me wat beter te gaan voelen?

Alvast bedankt.

Misschien toch een kleine muurfase na je terugval. Werk je nog genoeg aan jezelf? Af en toe comfort zone uit, dingen waar je niet blij mee bent of van wordt aanpakken. Heb je nog begeleiding of gesprekken? Zo te horen heb je nog wat werk te verrichten aan jezelf. Doe je genoeg leuke dingen? Heb je voldoende sociaal contact waarbij je jezelf kunt zijn?

Ga eens na of je patronen ziet... Ik baalde een periode heel erg van mijn werk maar dat had ik niet zo door omdat werken “moest” van mezelf. Maar wel op maandagochtend slecht gestemd en op vrijdagmiddag goed gestemd. Dat is toch een grote hint. Kijk eens of je er een regelmaat in kunt ontdekken. Heb je specifieke dingen die als strijd voelen? Probeer eens te herkennen waar het zit, dan kun je kijken wat er anders kan. En als je echt niets kunt ontdekken ga eens bij de huisarts langs ermee.

Zet 'm op. Herstel is mooi. Gebruik maakt het alleen maar erger. 😘

 

[Neo-Shulginist]

Waarschijnlijk moet je nog leren hoe je jezelf gelukkig maakt zonder drugs. Dit gevoel is waarschijnlijk wat je met drugs probeert op te vullen. Dus dat kost inderdaad flink wat zoekwerk om er dan achter te komen wat je dan nodig hebt. Het kost vaak ook moeite om het te bereiken en vast te houden. Dus dat gevoel komt niet meteen maar je kan er wel wat aan doen om je huige situatie te verbeteren.

Wat erg kan helpen is de emotional guidance scale, waarmee je kan reflecteren op je gevoel en proberen toe te werken naar steeds een stapje hoger.

https://gabbybernstein.com/emotional-guidance-scale-abraham-hicks/

 

[Koffieb00n]

Onderdeel van herstel helaas. Ook niet zo gek met je hoeveelheden. Het is kut, maar wordt wel beter. Maar ik snap je heel goed dat dit niet zo voelt (ook maanden depressieve klachten gehad. Word nu eindelijk weer beter).

Tja de goede dingen blijven doen, die van toepassing zijn op jouw herstel situatie. Maar er is geen quick fix ofzo helaas.

 

[OtherShore]

Zelf ben ik inmiddels 4 jaar depressief, waarvan 1,5 jaar niet nuchter. Inmiddels 1,5 jaar in herstel. Nog geen verbetering aan het depressie front.

Wat ik probeer te zeggen is: Soms is er een oorzakelijk verband tussen depressie en verslaving, soms niet. Soms lost depressie langzaam op tijdens herstel, soms niet.

Waarschijnlijk zit er ergens in je leven iets waar je ontevreden over bent, waar je een gevoel van onmacht bij hebt en waar je somber van wordt. En eigenlijk moet je daar specifiek iets aan doen. En waarschijnlijk heb je daar hulp bij nodig (wachtlijsten zijn helaas nog extra deprimerend).

Verder is niet gebruiken en goed voor jezelf zorgen wel heel belangrijk, maar dat doe je dus al en dat is positief.

 

[RnB_fan]

Bedankt voor jullie reacties. Ik waardeer deze enorm.

Na uitvoerig onderzoek bij mezelf, door middel van meditatie en diepe gesprekken, ben ik erachter gekomen dat mijn depressieve gevoelens grotendeels te wijten zijn aan een gebrek aan eigenwaarde. Zelfhaat en mezelf continue naar beneden praten. Mezelf het gevoel geven dat ik er niet toe doe en niet voldoende zelfliefde kunnen tonen.

Ik ben heel blij dat ik dit nu ik weet, omdat ik nu concreet met een oplossing aan de gang kan gaan. Het zal niet makkelijk worden om deze vastgeroeste patronen te gaan omzeilen, maar ik ga hier vanaf nu in ieder geval mijn stinkende best doen!

 

[RnB_fan]

Jij bent al super goed bezig! Ik ben niet een ervaringsdeskundige op dit gebied, maar ik ken genoeg verhalen. Verhalen van mensen die het leven niet meer zagen zitten, ook niet na maanden lang clean zijn. Ook die mensen vonden de zin van het leven terug. Die depressie die jij nu voelt, hoort erbij. Er is licht aan het einde van de tunnel, echt! Ook jij gaat ooit weer vreugde voelen!

Neem je ook af en toe een moment om stil te staan bij de dingen waar je dankbaar voor bent? Gewoon, om jezelf eraan te herinneren dat het leven zeker wel leuk kan zijn!

Houd vol en heel veel sterkte gewenst in je verdere herstel!

Dankbaarheid en zelfliefde liggen dicht bij elkaar. Ook hier zal ik zeker extra aandacht aan schenken!

 

[RnB_fan]

Misschien toch een kleine muurfase na je terugval. Werk je nog genoeg aan jezelf? Af en toe comfort zone uit, dingen waar je niet blij mee bent of van wordt aanpakken. Heb je nog begeleiding of gesprekken? Zo te horen heb je nog wat werk te verrichten aan jezelf. Doe je genoeg leuke dingen? Heb je voldoende sociaal contact waarbij je jezelf kunt zijn?

Ga eens na of je patronen ziet... Ik baalde een periode heel erg van mijn werk maar dat had ik niet zo door omdat werken “moest” van mezelf. Maar wel op maandagochtend slecht gestemd en op vrijdagmiddag goed gestemd. Dat is toch een grote hint. Kijk eens of je er een regelmaat in kunt ontdekken. Heb je specifieke dingen die als strijd voelen? Probeer eens te herkennen waar het zit, dan kun je kijken wat er anders kan. En als je echt niets kunt ontdekken ga eens bij de huisarts langs ermee.

Zet 'm op. Herstel is mooi. Gebruik maakt het alleen maar erger. 😘

Misschien een muurfase inderdaad, of gewoon heel erg tegen mezelf aanlopen (of is dat misschien hetzelfde?).

Gebruik gaat hem echt niet meer worden, maar er is zeker nog werk aan de winkel! Ik ga op korte termijn ook nog een natraject in, maar het grootste deel van mijn herstel heb ik zelfstandig gedaan.

 

[_shikantaza]

Misschien een muurfase inderdaad, of gewoon heel erg tegen mezelf aanlopen (of is dat misschien hetzelfde?).

Meestal is het een combinatie van factoren, aangejaagd door de hersenen die proberen een nieuwe balans te vinden zonder drugs (waardoor een negatief perspectief op het leven kan ontstaan); het nieuwe van herstel gaat eraf, gebruiksvrienden zoeken we niet meer op, misschien zien we nuchter wat een puinhoop we ervan hebben gemaakt. Het is een confronterende tijd waarin de oude vertrouwde vluchtroute er niet meer is.

Gebruiken maakt het alleen maar erger.