Oehoeboeroe
Bewuste gebruiker
Hoi allemaal,
In 2011 verloor ik na dertig jaar gewerkt te hebben mijn baan, vlak voor de crisis. Ik kreeg bijna 2,5 jaar aan WW en ik dacht dat ik makkelijk werk zou kunnen vinden in deze tijd. Wel zat ik thuis en hoefde niet meer vroeg op. Dat gebeurde wel omdat ik dat zo gewend was. Ik werd gewoon om 7 uur wakker, zonder wekker.
Dat werd dus "wake and bake" elke ochtend en al heel snel blowde ik de hele dag. Na twee en half jaar solliciteren had ik geen werk gevonden. Mijn professie als Autocad tekenaar had ik al lang opgegeven. Ik solliciteerde naar het schoonmaken van kantoren (geen ervaring) en naar het schoonmaken van vliegtuigen (geen ervaring) en naar het omleggen van zomer naar winterbanden bij een garage. (geen diploma) enz. enz. Vreselijk frustrerend.
Na 2,5 jaar belandde ik in de bijstand. Iets wat ik nooit had gedacht. Bijstand was voor mensen die niet wilde werken, wist ik veel. In dezelfde maand dat ik van WW naar bijstand ging kreeg ik te horen dat mijn moeder binnen enkele weken tot maanden zou gaan overlijden aan een ernstige ziekte. Dat gebeurde ook. Blowen, blowen en nog eens blowen.
Ongeveer een maand na mijn moeders overlijden vielen er brieven van de bank in de bus. Die eiste de hypotheek op. Ik moest mijn huis verkopen. Verschrikkelijk. Meer blowen.
Nu was ik al een hele tijd mantelzorger van mijn vader en moeder, nu nog van mijn vader en hij had het niet makkelijk en ik kwam bij hem in te wonen. Dat liep helemaal verkeerd. Mijn vader en ik kregen de grootst mogelijk ruzies. Mijn vader zocht vervanging voor mijn moeder en zag dat in mij. Dat ging helemaal niet goed.
Ondertussen zocht ik als een malle naar een woning, heb hemel en aarde bewogen om aan een urgentieverklaring te komen maar dat mocht niet baten, die gaan alleen naar buitenlanders. Geen woning voor Bad karma. Frustratie. Blowen, dag en nacht.
Mijn vader ging zo erg achteruit dat het niet meer ging en werd opgenomen en daarna verplaatst naar een zorgtehuis.
Ik mocht niet in de woning blijven en kreeg een 'sloopwoning' toegewezen. Geen sociale huurwoning! Die gingen en gaan nog steeds naar buitenlanders.
Een sloopwoning kreeg ik met een huurcontract voor een jaar omdat we in Nederland zo omgaan met elkaar. Vreselijke frustratie volgde. Op het moment dat ik in de sloopwoning terecht kwam overleed onverwachts mijn hond. Ik brak totaal en werd depressief. Zelfs nu, een jaar later, staan de tranen in mijn ogen over het verlies van mijn allerliefste hond. Het overlijden van mijn moeder is alweer 5 jaar geleden en kwam onverwacht, het verlies van mijn hond ook.
Enkele maanden geleden, in Mei, overleed mijn vader. Nu was dat niet zo erg omdat de beste man op was. Werkelijk op. Vreselijk om te zien. Ik vond eigenlijk dat zijn dood op tijd kwam omdat hij niet meer kon maar ik was nu helemaal alleen. Gelukkig is hij in zijn slaap overleden.
Vanaf 20 mei ben ik echt alleen, ik praat met niemand meer. Sinds 24 Mei heb ik nog niet met een ander gesproken en maar blowen en blowen. Tot wel 5 gram op een dag!!!
De afgelopen jaren is er zoveel gebeurd dat ik behoorlijk depri ben en soms denk ik dat het beter is om er maar helemaal uit te stappen..... Ik moet van dat blowen af.
In 2011 verloor ik na dertig jaar gewerkt te hebben mijn baan, vlak voor de crisis. Ik kreeg bijna 2,5 jaar aan WW en ik dacht dat ik makkelijk werk zou kunnen vinden in deze tijd. Wel zat ik thuis en hoefde niet meer vroeg op. Dat gebeurde wel omdat ik dat zo gewend was. Ik werd gewoon om 7 uur wakker, zonder wekker.
Dat werd dus "wake and bake" elke ochtend en al heel snel blowde ik de hele dag. Na twee en half jaar solliciteren had ik geen werk gevonden. Mijn professie als Autocad tekenaar had ik al lang opgegeven. Ik solliciteerde naar het schoonmaken van kantoren (geen ervaring) en naar het schoonmaken van vliegtuigen (geen ervaring) en naar het omleggen van zomer naar winterbanden bij een garage. (geen diploma) enz. enz. Vreselijk frustrerend.
Na 2,5 jaar belandde ik in de bijstand. Iets wat ik nooit had gedacht. Bijstand was voor mensen die niet wilde werken, wist ik veel. In dezelfde maand dat ik van WW naar bijstand ging kreeg ik te horen dat mijn moeder binnen enkele weken tot maanden zou gaan overlijden aan een ernstige ziekte. Dat gebeurde ook. Blowen, blowen en nog eens blowen.
Ongeveer een maand na mijn moeders overlijden vielen er brieven van de bank in de bus. Die eiste de hypotheek op. Ik moest mijn huis verkopen. Verschrikkelijk. Meer blowen.
Nu was ik al een hele tijd mantelzorger van mijn vader en moeder, nu nog van mijn vader en hij had het niet makkelijk en ik kwam bij hem in te wonen. Dat liep helemaal verkeerd. Mijn vader en ik kregen de grootst mogelijk ruzies. Mijn vader zocht vervanging voor mijn moeder en zag dat in mij. Dat ging helemaal niet goed.
Ondertussen zocht ik als een malle naar een woning, heb hemel en aarde bewogen om aan een urgentieverklaring te komen maar dat mocht niet baten, die gaan alleen naar buitenlanders. Geen woning voor Bad karma. Frustratie. Blowen, dag en nacht.
Mijn vader ging zo erg achteruit dat het niet meer ging en werd opgenomen en daarna verplaatst naar een zorgtehuis.
Ik mocht niet in de woning blijven en kreeg een 'sloopwoning' toegewezen. Geen sociale huurwoning! Die gingen en gaan nog steeds naar buitenlanders.
Een sloopwoning kreeg ik met een huurcontract voor een jaar omdat we in Nederland zo omgaan met elkaar. Vreselijke frustratie volgde. Op het moment dat ik in de sloopwoning terecht kwam overleed onverwachts mijn hond. Ik brak totaal en werd depressief. Zelfs nu, een jaar later, staan de tranen in mijn ogen over het verlies van mijn allerliefste hond. Het overlijden van mijn moeder is alweer 5 jaar geleden en kwam onverwacht, het verlies van mijn hond ook.
Enkele maanden geleden, in Mei, overleed mijn vader. Nu was dat niet zo erg omdat de beste man op was. Werkelijk op. Vreselijk om te zien. Ik vond eigenlijk dat zijn dood op tijd kwam omdat hij niet meer kon maar ik was nu helemaal alleen. Gelukkig is hij in zijn slaap overleden.
Vanaf 20 mei ben ik echt alleen, ik praat met niemand meer. Sinds 24 Mei heb ik nog niet met een ander gesproken en maar blowen en blowen. Tot wel 5 gram op een dag!!!
De afgelopen jaren is er zoveel gebeurd dat ik behoorlijk depri ben en soms denk ik dat het beter is om er maar helemaal uit te stappen..... Ik moet van dat blowen af.