Hoi, ik ben Simon en houd van hasj. In het bijzonder van Marokkaanse hasj uit de rif. Sinds corona en wat internationale touwtrekkerijtjes met Marokko stokt de invoer. Sommige shops moeten een hogere prijs vragen,
soms verandert de samenstelling (en is de prijs nog steeds hoger).
Sinds ik mijn vertrouwde shop om deze redenen even links laat liggen en wat op ontdekkingstocht ben gegaan hier in Amsterdam valt het me op dat er veelal Amerikaanse en Nederlandse soorten verkocht worden. Soms worden deze ook 'Marokkaanse' hasj genoemd.
Ik houd er echter niet van.
En vraag me even hardop af, want het antwoord krijg ik maar zelden in de shops: zijn er nog wel echte Afghaanse, Libanese Nepalese en Marokkaanse hasjies te krijgen? Of kom ik gewoon echt uit een ander tijdperk en is alles nu Nederlands en Amerikaans?
Ik weet dat ik niet mag vragen naar het 'waar dan wel', als ik de regels goed begrijp, maar ben wel benieuwd of iemand hier iets zinnigs over kan zeggen!
gegroet en dank
Ik ben zeer fan van charas, Indiase handgerolde hasj. Dat is de meest smaakvolle hasj die je kunt krijgen, als je het kunt vinden. Want omdat het handgerold is zijn grote partijen zeer lastig te vinden, zo niet onmogelijk. Heel soms vind je een coffeeshop die een partijtje charras heeft ingeslagen, en als je dan mazzel hebt is het ook nog heel lekkere. Die herken je niet alleen aan de geur, maar ook aan het olieachtige karakter, wat je onder meer kunt zien aan een glanzend oppervlak.
Als je het mij vraagt wordt er voornamelijk bocht verkocht in coffeeshops. Doorgaans is het beste wat er verkocht wordt nog hooguit middelmatig te noemen. Vorig jaar heb ik nog door Amsterdam een coffeeshoptour gedaan. Toen heb ik eerst bij kenners uit de omgeving rondgevraagd wat de beste plekken zijn om hasj te kopen. Nou, ik was niet erg onder de indruk moet ik zeggen.
Het probleem zit inderdaad hierin:
Heb uit betrouwbare bron bron vernomen dat ze in de bergen alleen eerste zeef tweede zeef en de derde zeef kennen de mooie namen worden er hier aan gegeven.
(Blonde) hasj wordt inderdaad gemaakt door het te zeven en daarna te persen. Daarvoor worden zeven of filters gebruikt met een verschillende grootte. De truc is om de trichomen (de blaasjes met cannbinoïden en terpenen die op de wiettoppen groeien) te scheiden van het plantenmateriaal. Bij de eerste zeving worden de wietplanten alleen heel zachtjes geschud, zodat er echt alleen de trichomen door de zeef vallen en geen kleine stukjes plantenmateriaal. Dan krijg je zeer goede hasj die ook bubbelt als je er een aansteker naast houdt.
Maar je kunt nog veel meer hasj uit de wietplanten halen. Voor de tweede zeving worden dus filters gebruikt met grovere mazen, en soms wordt er ook met een stok op de wietplanten geslagen om de trichomen eruit te kloppen. Dan komt er dus meer plantenmateriaal vrij, waardoor de kwaliteit daalt.
Het probleem van die eerste zeving is dat het maar heel weinig hasj oplevert. Die hasj is meestal al op voordat het bij de Spaanse grens aankomt. De grotere partijen zijn tweede of derde zeving, want dat is wel in een grote hoeveelheden te krijgen.
Als je op grote schaal kwalitatief goede hasj zou willen maken dan zou je de cannabinoïden en terpenen moeten extraheren. Dat kan heel goed met butaan of met koolstofdioxide. Maar daar zit de crux: de wet beschouwt het eindproduct als harddrug (hasjolie) en het extraheren zelf is ook verboden. Daarom doet niemand moeite om zulke goeie hasj te maken.
Wat inderdaad ook meespeelt is dit:
Denk dat het lastig blijft om het te vergelijken met vroeger de genetica is denk ik al te veel gemixt maar er is zeker hele goede eerste zeef Marokkaanse hasj op de markt maar je moet de prijs willen betalen.
De meeste zaden die nu in Marokko gezaaid worden zijn Nederlande hybrids, voornamelijk haze-soorten. Daar is op zich veel vraag naar enzo, maar eigenlijk is het jammer. Want dat soort wietrassen bevatten eigenlijk alleen maar THC en haast geen andere cannabinoïden. Ook het terpenenprofiel is verre van ideaal. Als je daar dan hasj van gaat maken dan krijg je van die man-met-de-hamer-hasj waarvan je echt kneiterstoned wordt en waarvan je KO op de bank gaat zitten. Terwijl het fijne van hasj nou juist kan zijn dat je er een veel heldere en actieve high van kunt krijgen.
Helaas is het hele productieproces van hasj verboden. Dus controleren hoe het is gemaakt, van welke rassen en wat er uiteindelijk allemaal in de hasj zit, dat is niet te doen. Dat is nogal jammer omdat we op die manier de hele tijd inferieure producten aan het consumeren zijn zonder dat we het weten. Erger nog: we denken gewoon dat dat is hoe hasj hoort te ruiken / smaken / eruit hoort te zien. Terwijl die goeie charas waar ik het dus over had kan ruiken en smaken alsof je een complete bloemenweide in een zakje hebt gestopt.
