We zijn bijna 3 maanden verder. 10 weken geleden werd ik opnieuw geboren met het bewustzijn dat ik een verslavingsprobleem aan het ontwikkelen was. Gezin ontwricht, vrienden en familie. Ik ben niet meer de persoon die ik was. Schuin kijkend naar hoe het leven zich voltrekt, ongelofelijk onmachtig het proces waar ik doorheen ging. Vorige week stond ik op het punt het op te geven. The blue or red pill. Hoe erg dit ook mag klinken, ik was linea recta op weg naar vertrekken in plaats van blijven. Dankbaar dat er twee mensen (Joke en Erik) op mijn pad waren die mij hielpen inzien dat ik te verdoofd en negatief in de wedstrijd zat en er domweg gewoon mocht zijn als geweldig mens. Why? Waarop meteen een voorbereiding volgde voor een bezoekje aan moeder Aya om mezelf te healen.
Wat heb ik afgelopen maandag een doodstrijd met mijn ego gevoerd tijdens de Aya reis. Met nog het meest indrukwekkende moment waarop ik mij realiseerde dat ik een hartbewakingsapparaat op de achtergrond hoorde. Was ik wel gezond teruggekomen uit Belgie?!? (fuck). Pas op uur 4 van mijn reis werd ik doodziek van mijn tegenstellingen en begon ik mijn ellende eruit te gooien (ik wilde anders, beter, mooier, vrediger) wat zeker een aantal keren gebeurde in de uren daarop. Wat een gif kwam eruit. Wat een opluchting en vrede erna.
Was dit allemaal ergens goed voor? Ik denk het wel, maar veel te extreem. Het was de enige manier om mezelf te bereiken. Mensen. doe jezelf geen geweld aan. De emotionele armoede die volgt is zo onnodig, en ja voor diegene die zich hierin vinden, die boodschap kan ook moeilijk aankomen wanneer je ego je zo vergiftigd heeft.
Ik ben af van het dagelijks gebruik en omarm de helderheid die ervoor in de plaats is gekomen. Stop ik met de middelen? Vast en zeker niet, maar de regelmatigheid zeker wel. En zo blij met mensen in de wereld die hun verhaal vertellen die anderen inspireren om wakker te worden. Grote dank aan Diederik Wolsak (boek: Choose again) in mijn voorbereiding om het leven weer op de rit te krijgen.
Ik heb levenslang, en ben er nog lang niet. Maar ben heel blij dat ik er nog ben!
Aho.