User7374692
Experimenterende gebruiker
aangezien schrijven voor mij een manier is van verwerken, hier weer een nieuw gedicht 
misschien voor sommige herkenbaar ☺️
Van overleven naar leven
“ik ben oke” en ik lach.
Dat zag de wereld die de binnenkant niet zag.
Ze zagen niet die angst en het gevecht. Die reis met diepe dalen die ik heb afgelegd.
Ik dacht sterker te zijn, ik dacht mn verslaving onder controle te hebben.
Maar stapje voor stapje begin ik drugs weer steeds meer lief te hebben.
“Doe het niet, het doet je pijn.” Ik luister niet, en weg is de zonneschijn. In het donker zoekend naar grip, maar het enige wat ik vind is onbegrip.
Ik wil niet meer overleven, ik wil het leven vinden dat ik wil leven. Ik dacht dat het makkelijker zou zijn, maar het kostte me ontzettend veel verdriet en pijn.
Misschien niet vandaag of morgen, dat ik het leven lijd zonder zorgen. Maar het komt vanzelf, wanneer ik weer terug ben bij mezelf.
misschien voor sommige herkenbaar ☺️Van overleven naar leven
“ik ben oke” en ik lach.
Dat zag de wereld die de binnenkant niet zag.
Ze zagen niet die angst en het gevecht. Die reis met diepe dalen die ik heb afgelegd.
Ik dacht sterker te zijn, ik dacht mn verslaving onder controle te hebben.
Maar stapje voor stapje begin ik drugs weer steeds meer lief te hebben.
“Doe het niet, het doet je pijn.” Ik luister niet, en weg is de zonneschijn. In het donker zoekend naar grip, maar het enige wat ik vind is onbegrip.
Ik wil niet meer overleven, ik wil het leven vinden dat ik wil leven. Ik dacht dat het makkelijker zou zijn, maar het kostte me ontzettend veel verdriet en pijn.
Misschien niet vandaag of morgen, dat ik het leven lijd zonder zorgen. Maar het komt vanzelf, wanneer ik weer terug ben bij mezelf.
