Mijn zoektocht naar gelukkig zijn

[Ralou]

Ik ben nu al enkele weken bijna dagelijks op het forum aan het lezen geweest, ik ben op advies van mijn vriend op dit forum gekomen. Na veel te hebben rondgekeken en gelezen, door af en toe te reageren merk ik dat deze gemeenschap op het DF een enorm warme en open plek is waar veel verhalen gedeeld worden , welke in het dagelijks leven snel bestempeld of beoordeeld zouden worden. Daarnaast ervaar ik een zeer grote variëteit aan mensen en de daarbij behorende variërende gedachten, visies en meningen.

Ik heb nog veel te leren en ben daar zeer dankbaar om. Een volgende stap van mezelf na het aanmelden op dit forum , het wat leren kennen en aanvoelen was mijn persoonlijk verhaal te delen en daardoor misschien te leren vanuit andere perspectieven.

Ik heb lang getwijfeld wat ik exact wou delen maar heb al geleerd dat ik het zal aanvoelen en dat eerlijk en echt zijn meestal de grootste meerwaarde biedt voor mezelf en anderen.

Ik wens met mijn verhaal te delen niemand persoonlijk aan te vallen of te triggeren, ik oordeel over niemand anders , evenmin als dat ik dat tracht niet meer over mezelf te doen. De onderwerpen die ik aanhaal zijn niet makkelijk te plaatsen onder een topic dus indien dit verkeerd geplaatst is mag dit zeker aangepast worden door de moderatoren.

Ik zal algemeen een beeld trachten te geven van het perspectief, de bril waar doorheen ik over het algemeen naar de wereld, realiteit, het leven kijk.

Het is uitgebreider geworden dan ik eerst voorzien had maar zo krijg je een meer totaal idee van mij als persoon.

Als kind ben ik opgegroeid in een zeer groot gezin als oudste dochter gaf dit de nodige verantwoordelijkheid en stress, ik ben bijzonder naïef en wereldvreemd opgevoed en heb rond mijn achtste een eenmalige situatie meegemaakt van wat men in de volksmond een 'potloodventer' noemt. Dit wegduwd ben ik mijn pubertijd met de nodige verwarring en onzekerheid ingegaan en dit heeft dan ook voor een dubbel leven geleid waarbij ik op onbewust niveau op zoek ging naar antwoorden op de vragen die er dus sinds mijn achtste waren ingeslopen.

Ik werd heel fel thuis onder moeders dak gehouden ben een tweemaal in totaal op stap mogen gaan naar een Scoutsfuif , kende niets van drugs noch dronk ik. Op mijn 18/ 19 jaar heb ik het voor elkaar gekregen acht maanden naar het buitenland te trekken waar ik als Au Pair (Nanny) bij een gezin verbleef. In Engeland dronk ik maandelijks wel een avond en heb ik voor de eerste keer drugsgebruik gezien en de negatieve gevolgen ervan. Vanwege wantrouwen en onzekerheid zelf nooit gebruikt daar.

Na emotionele chantage ben ik teruggekeerd en kwam ik in dezelfde neerwaartse spiraal terecht.

Mijn dubbelleven ging verder en na enkele maanden ben ik de fout in gegaan door een, wat ik nu heb geleerd, manipulatieve sociopaat te vertrouwen. Ik ben gedrogeerd met bier en GHB , misbruikt en vervolgens alles weggeduwd en vergeten. Dit laatste ben ik pas enkele maanden geleden te weten gekomen...

De tien jaar die daarop volgde waren onbegrijpelijk voor mij in het moment. Ik was depressief met een glimlach. Niemand wist hiervan, zelfs ikzelf had het niet door. Onzekerheid en het verlies van vrouwelijkheid waren enorm en op een sterk onbewust niveau constant aanwezig.

Na een vijftal jaar ben ik de man waar ik nu nog mee samenben tegen gekomen. Hij stond op dat moment op een keerpunt in zijn leven en na jaren van zwaar op stap gaan en drinken wenste hij een serieuze relatie te beginnen. Hij heeft vanaf dag één open kaart gespeeld en is op elk moment oprecht en eerlijk gebleken. Echter bleek hij ook mijn spiegel te zijn, en wat ik van mezelf leerde kennen vond ik niet mooi en vooral doodeng.

Ik heb met hem velen soorten drugs leren kennen, echter zat ik met veel onbewuste en ongekende pijn en ben ik een tijd lang drugs gaan gebruiken als hoop om te leren communiceren , hij wenste een serieuze relatie, ik wenste avonturen en nieuwe ervaringen die ik naar mijn gevoel in mijn jeugd was misgelopen.

Ik kon moeilijk praten over seksualiteit en de relatie, zat vast over het al dan niet moeder willen worden en was bang van de toekomst. Wanneer een persoon uit angst handelt is het normaal dat het EGO enorm aanwezig is, en hoewel het ego nodig is geweest ter bescherming van de ik in crisis situaties als kind , opgroeiende , heb ik geleerd dat het uiteindelijk je groei saboteert.

In de voorbije vijf jaar heb ik eerst mis/gebruik gemaakt van alcohol , XTC, cannabis en zelfs een poging met Psylocobine om te zorgen dat ik beter werd in communiceren... Het laatste heeft echter gezorgd dat ik moest kijken naar mijn problemen, dat ik compleet vastzat , dat ik mezelf was kwijtgeraakt en al jaren gediscossieerd was van mezelf. Vanaf het trauma ondertussen tien jaar geleden was ik definitief mijn connectie met mijn vrouwelijkheid en zelfwaarde kwijtgeraakt, deze was al wankel heb ik geleerd door wat er tijdens mijn jeugd gebeurd was.

Het nemen van paddestoelen heeft me leren loskomen van mijn angstvallig vasthouden aan de realiteit die ik zag , die enge tunnelvisie , mijn vooroordelen over mezelf en alles in de wereld, het heeft me doen kijken naar mijn narcistisch gedrag en naar de pijn die ik mijn geliefden heb aangedaan.

Mijn eerste ervaring met moeder Ayahuasca , met begeleiding van mijn man, en mijn laatste trip. (Iets meer als een maand geleden nu) Hebben me laten zien hoe hard ik nog gevangen zat in mijn verdriet en angst, ik zat nog in mijn ervaring, en door middel van letterlijk de negatieve energie tijdens die trip van me weg te duwen, ben ik eindelijk vrij. Ik ben er nog niet, maar ik heb heel lang gehuild tijdens dat moment, oprechte geplaatste emoties ervaren, mijn vingers en lichaam waren volledig verkrampt en ik heb het kunnen vrijzetten. Er is nu zoveel meer rust en zelfrespect.

Ik kan oprecht zeggen dat mijn man en de natuur , de psychoactieve helende planten me hebben gered van een leven in angst en het verleden en toekomst. (En aanvullend in het voorbije halfjaar een therapeute)

Ik ervaar dat ik veel meer in het nu leef , maar ervaar dat ik nog zoekende ben, voel dat ik nog een paar zware trips kan verwachten en wens nog veel te leren van zij die deze middelen op zovelen andere manieren als helend hebben ervaren.

Ik ben op dit punt van mening , ik ervaar dat wanneer mensen op jonge of oudere leeftijd, bewust of onbewust in aanraking komen met drugs en drugsgebruik (drugsmisbruik) dat dit bijna altijd zijn redenen heeft die naar mijn mening terug te leiden zijn naar ervaringen , situaties , gebeurtenissen in de kinder -, jeugdjaren , welke vaak onverwerkt , weggeduwd of gewoonweg vergeten zijn. Het feit dat ik dit zo uitspreek is omdat ik dat bij mezelf maar ook heel veel mensen in mijn omgeving heb mogen inzien, ervaren. Het is geen causaal verband dat ik hier wens te leggen, noch iets wat ik wetenschappelijk kan onderbouwen , hoewel ik vrij zeker ben dat er genoeg over te vinden is. (Lezingen zoals Alan Watts bv)

Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.

Ik vecht nog regelmatig tegen mijn oude geconditioneerde gedragingen, maar ervaar ook al alle dagen oprecht gelukkig zijn. Ik herken mezelf in alles en iedereen rondom me en voel me praktisch nooit meer eenzaam.

Dank jullie allen voor het delen van zoveel prachtige tripreports, ervaringen en gedachten,

Dank jullie voor het lezen van mijn verhaal.

Met volle nederigheid kijk ik uit naar jullie reacties.

- Zet nooit een punt waar God een komma bedoelt had -

(Ik gebruik de gsm en wou een afbeelding bijvoegen, deze is nu als bijlage, het is een plant die ik met veel liefde heb laten groeien, de morning glory, elke dag een nieuwe start)

 

[Jmths]

hoewel ik vrij zeker ben dat er genoeg over te vinden is.

Ja joh, om maar even de stroming van de psychoanalyse te noemen en Freud nog maar eens in het gezicht te swaffelen. Lastig concreet te onderbouwen maar met de nodige nuance toch wel iets waar denk ik de meeste mensen zich in kunnen vinden.

Ik ervaar dat ik veel meer in het nu leef , maar ervaar dat ik nog zoekende ben, voel dat ik nog een paar zware trips kan verwachten en wens nog veel te leren van zij die deze middelen op zovelen andere manieren als helend hebben ervaren.

Ik denk dat je vooral van jezelf leert maar in de juiste context kan het zeker meerwaarde hebben. Af en toe natuurlijk je rust nemen na iedere explosie aan informatie, niet teveel doorslaan in ultieme waarheden. Klinkt alsof je een interessante tijd tegemoet gaat. :')

Dat je zo beschermd bent opgegroeid zal ook wel ergens vandaan komen, de ultieme clichés. Onrecht en vertrouwen klinken als twee vrij centrale thema, iets waar wel meer mensen last van ervaren vrees ik. De aanvulling van een therapeut of in ieder geval iemand die gegrond staat in je leven lijkt mij ook wel een toevoeging met meerwaarde in de context.

Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.

Ik wou voornamelijk even reageren omdat je vrij uitgebreid een vrij persoonlijk verhaal verteld wat niet vanzelfsprekend is. Er zullen geheid mensen zijn die kunnen relateren aan je verhaal en deze kunnen waarderen. Een gedachte die bij mij opkomt is dat een emotie soms simpelweg gevoeld moet kunnen worden. Ik vertel wel vaker aan mensen dat ze beter niet aan psychedelica kunnen als ze niet comfortabel zijn met huilen in bijzijn van een ander. Het klinkt in ieder geval wel alsof je een stukje ruimte hebt kunnen vinden wat mij wel fijn lijkt. Je klinkt wel gelukkig, geniet er van zou ik zeggen.

het is een plant die ik met veel liefde heb laten groeien, de morning glory, elke dag een nieuwe start

Mooi plantje hoor, leuke kleur ook. Doet mij meteen denken aan de Haagwinde (wat ook wel 'de wilde variant van' wordt genoemd) die hier vol op in de omgeving groeit en vaak bestempeld wordt als onkruid. Niet dat ik het zou aanraden maar het greep mijn interesse al een beetje de laatste tijd.
https://www.eatweeds.co.uk/field-bindweed-convolvulus-arvensis
https://www.dmt-nexus.me/forum/default.aspx?g=posts&t=5791

 

[रति]

Een paar hele korte opmerkingen (Ik realiseer me dat het wat kort door de bocht is- mogelijk later meer)
- Voor alles is het juiste moment. Je bent nooit te laat, maar altijd op tijd.
- I-Tjing: Een ware meester weet van elk materiaal iets te maken. Op willekeurig welk moment.

 

[Mindless]

Wat een openhartig en indrukwekkend verhaal. Fijn te horen dat het nu zoveel beter met je gaat.

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt wat betreft het in aanraking komen met- en misbruiken van drugs. In mijn ogen begint iedereen met een trauma in deze wereld. Eerst ontbrak het ons aan niets (in de baarmoeder). En er was geen verschil tussen de wereld en onszelf en daarmee ook geen conflict. Dat kwijtraken moet wel iets met een klein kind doen. Ik denk eigenlijk dat we constant die staat van volmaaktheid - van voldoening - zoeken, maar het op al de verkeerde plekken zoeken, waaronder drugs.

 

[Eik]

@Ralou Wow! Wat een prachtig geschreven openhartig verhaal zeg! Ik ben er echt stil van. Bedankt voor het delen!

Heel mooi om te lezen hoe jouw man en jouw ervaringen met psychedelica/plant-medicijnen jouw zo hebben kunnen helpen en transformeren. Jouw verhaal is precies waarom ik me in wil zetten voor het DF en voor een maatschappij waarin dit soort middelen legaal gebruikt kunnen worden voor hun therapeutische waarde.

Knap dat je dit allemaal ontdekt hebt samen met je man en fijn dat het nu zoveel beter met je gaat. Ik ben heel benieuwd wat je verder allemaal nog op je weg naar geluk gaat tegenkomen. En als je nog bijzondere trips meemaakt zou een trip-reportje ook welkom zijn

Na veel te hebben rondgekeken en gelezen, door af en toe te reageren merk ik dat deze gemeenschap op het DF een enorm warme en open plek is waar veel verhalen gedeeld worden , welke in het dagelijks leven snel bestempeld of beoordeeld zouden worden.

Wat een leuk compliment voor ons als "community"! Ben ik het natuurlijk volledig mee eens!

Anyways welkom bij het bijzondere, vreemde maar oh zo interessante Drugs Forum!

 

[Ralou]

Ja joh, om maar even de stroming van de psychoanalyse te noemen en Freud nog maar eens in het gezicht te swaffelen. Lastig concreet te onderbouwen maar met de nodige nuance toch wel iets waar denk ik de meeste mensen zich in kunnen vinden.

Ik denk dat je vooral van jezelf leert maar in de juiste context kan het zeker meerwaarde hebben. Af en toe natuurlijk je rust nemen na iedere explosie aan informatie, niet teveel doorslaan in ultieme waarheden. Klinkt alsof je een interessante tijd tegemoet gaat. :')

Dat je zo beschermd bent opgegroeid zal ook wel ergens vandaan komen, de ultieme clichés. Onrecht en vertrouwen klinken als twee vrij centrale thema, iets waar wel meer mensen last van ervaren vrees ik. De aanvulling van een therapeut of in ieder geval iemand die gegrond staat in je leven lijkt mij ook wel een toevoeging met meerwaarde in de context.

Ik wou voornamelijk even reageren omdat je vrij uitgebreid een vrij persoonlijk verhaal verteld wat niet vanzelfsprekend is. Er zullen geheid mensen zijn die kunnen relateren aan je verhaal en deze kunnen waarderen. Een gedachte die bij mij opkomt is dat een emotie soms simpelweg gevoeld moet kunnen worden. Ik vertel wel vaker aan mensen dat ze beter niet aan psychedelica kunnen als ze niet comfortabel zijn met huilen in bijzijn van een ander. Het klinkt in ieder geval wel alsof je een stukje ruimte hebt kunnen vinden wat mij wel fijn lijkt. Je klinkt wel gelukkig, geniet er van zou ik zeggen.

Mooi plantje hoor, leuke kleur ook. Doet mij meteen denken aan de Haagwinde (wat ook wel 'de wilde variant van' wordt genoemd) die hier vol op in de omgeving groeit en vaak bestempeld wordt als onkruid. Niet dat ik het zou aanraden maar het greep mijn interesse al een beetje de laatste tijd.
https://www.eatweeds.co.uk/field-bindweed-convolvulus-arvensis
https://www.dmt-nexus.me/forum/default.aspx?g=posts&t=5791

Zie eens aan, ik heb een chalet, houten blokhut in een natuurgebied in Vlaanderen en rondom mij zeeën van haagwinde, me al regelmatig vragen bij gesteld. Interessant! Mocht ik er iets mee uitvoeren zal ik dit zeker delen, en wederzijds ervaring altijd welkom

Ivm wat je zei omtrent emoties denk ik dat het altijd qua setting belangrijk is dat je de persoon kunt vertrouwen bij wie je bent zodat je je veilig voelt tijdens het trippen en daardoor ook je ten volste vrij kan zetten in je trip (zoals je zei, om je emoties überhaupt te durven tonen binnen je EGO, laat staan om ervan los te komen), emoties zijn imo als een schijf, een extern aspect, dat is niet wie je bent als mens, maar wanneer je je associeert met het niet hebben of kunnen ervaren van bepaalde emoties zorgt dit dat je gevangen raakt in dat bepaalde ego, door het te mogen ervaren bv via paddestoelen en vervolgens te zien dat je niet je emoties bent kun je er van vrijkomen.

 

[Ralou]

Wat een openhartig en indrukwekkend verhaal. Fijn te horen dat het nu zoveel beter met je gaat.

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt wat betreft het in aanraking komen met- en misbruiken van drugs. In mijn ogen begint iedereen met een trauma in deze wereld. Eerst ontbrak het ons aan niets (in de baarmoeder). En er was geen verschil tussen de wereld en onszelf en daarmee ook geen conflict. Dat kwijtraken moet wel iets met een klein kind doen. Ik denk eigenlijk dat we constant die staat van volmaaktheid - van voldoening - zoeken, maar het op al de verkeerde plekken zoeken, waaronder drugs.

Prachtige aanvulling. Ik zou het zover willen brengen dat het mogelijk al gestart is van voor de baarmoeder. Maar dat is misschien interessant voor een ander topic Het feit echter dat je je hele leven zoekt naar die volmaaktheid, naar gelukkig zijn duidt erop dat de mens, het wezen van nature uit die staat heeft mogen ervaren en dus wel degelijk weet waarna het opzoek is.

 

[Mindless]

Prachtige aanvulling. Ik zou het zover willen brengen dat het mogelijk al gestart is van voor de baarmoeder. Maar dat is misschien interessant voor een ander topic Het feit echter dat je je hele leven zoekt naar die volmaaktheid, naar gelukkig zijn duidt erop dat de mens, het wezen van nature uit die staat heeft mogen ervaren en dus wel degelijk weet waarna het opzoek is.

Yes!

Dat is het denk ik ook: we zoeken geluk, want we weten dat het mogelijk is. Als we dat niet wisten, waarom zouden we er dan naar streven?

Wat betreft dat we voor de baarmoeder al een trauma hebben: bedoel je daar dan vorige levens mee?

Ik heb daar wat dat betreft geen herinnering van en dus geen ervaring mee. Al geloof ik er stiekem wel in.

 

[Ralou]

Yes!

Dat is het denk ik ook: we zoeken geluk, want we weten dat het mogelijk is. Als we dat niet wisten, waarom zouden we er dan naar streven?

Wat betreft dat we voor de baarmoeder al een trauma hebben: bedoel je daar dan vorige levens mee?

Ik heb daar wat dat betreft geen herinnering van en dus geen ervaring mee. Al geloof ik er stiekem wel in.

Ja inderdaad , vorige levens, maar ook trauma welke overgedragen wordt via generaties.

- Zombie - Cranberries - In your head... They are still fighting -

Ik persoonlijk heb er nog geen hernneringen van, ben daar al wel heel veel mee bezig geweest, en al gezien dat het dus mogelijk is.
In een van mijn trips wel een mogelijk gelijkaardige ervaring gehad - ergens halverwege trip (McKennaii, +/- 2 gr droog)

ik had geaccepteerd dat ik werd opgegeten door een spinachtig wezen waarop volgend ik enkele seconden oog in oog kwam te staan met de Green man (oa symbool voor wedergeboorte)(tekening 1) om vervolgens gestuurd te worden naar een zwarte soort heelal achtig ruimt waar ik een oneindigende lijn met een soort van dia s zag, uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat elk van de dia's een leven, realiteit representeerde, toen ik namelijk op een dia mentaal inzoemde werd ik doorheen het leven van een vrouw gezogen tot haar dood.

(Het eerste deel van deze trip begon in een soort hel waarbij acceptatie ook mijn vrijheid betekende. )(Tekening 2 - de blauwe spiraal was mijn perspecief)

Dus ja, ik ben een zeker van dat we trauma's meekrijgen over levens heen, vermits ik geloof dat elk van die dia s een mogelijke realiteit van mezelf was, ook wel omdat ik steeds meer leef dat iedereen effectief één is en uiteindelijk niet is.

 

[Bas]

Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.
''Mijn zoektocht naar gelukkig zijn''

-> in de hardcore wereld kan je met 100% zekerheid andere mensen vinden met dezelfde ervaringen! (:

 

[Mezelf]

Bedankt voor het delen van je verhaal!
Ik ben het zeker mee eens dat het eigenlijk altijd door bepaalde gebeurtenissen of ervaringen komt dat mensen naar de drugs grijpen.

Wat een openhartig en indrukwekkend verhaal. Fijn te horen dat het nu zoveel beter met je gaat.

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt wat betreft het in aanraking komen met- en misbruiken van drugs. In mijn ogen begint iedereen met een trauma in deze wereld. Eerst ontbrak het ons aan niets (in de baarmoeder). En er was geen verschil tussen de wereld en onszelf en daarmee ook geen conflict. Dat kwijtraken moet wel iets met een klein kind doen. Ik denk eigenlijk dat we constant die staat van volmaaktheid - van voldoening - zoeken, maar het op al de verkeerde plekken zoeken, waaronder drugs.

Prachtige aanvulling. Ik zou het zover willen brengen dat het mogelijk al gestart is van voor de baarmoeder. Maar dat is misschien interessant voor een ander topic Het feit echter dat je je hele leven zoekt naar die volmaaktheid, naar gelukkig zijn duidt erop dat de mens, het wezen van nature uit die staat heeft mogen ervaren en dus wel degelijk weet waarna het opzoek is.

We waren perfect vóór we waren geboren. Toen kregen we de grootste trauma ooit en dat heet geboren worden. Ook het meest dodelijke trauma trouwens, want we gaan er allemaal aan dood. Maar weet je wat het mooie is?
Als we dood zijn, zijn we precies weer zoals we we waren vóór onze geboorte .

 

[Mindless]

Maar weet je wat het mooie is?
Als we dood zijn, zijn we precies weer zoals we we waren vóór onze geboorte .

Dat hangt er dus nog maar vanaf of we meerdere levens hebben of niet.

 

[Ralou]

Dat hangt er dus nog maar vanaf of we meerdere levens hebben of niet.

Ahh heerlijk , kippenvel krijg ik van dergelijke gesprekken.

Het hangt er zelfs van af of we wel zijn... Maar das een heel ander paar mouwen...

 

[Mezelf]

Dat hangt er dus nog maar vanaf of we meerdere levens hebben of niet.

Klopt! Als er geen meerdere levens zijn, keren we terug naar wat we waren voor de geboorte. Keren we terug naar "niks"

Ahh heerlijk , kippenvel krijg ik van dergelijke gesprekken.

Het hangt er zelfs van af of we wel zijn... Maar das een heel ander paar mouwen...

Toch wel een beetje van het zelfde laken een pak hoor

 

[Ralou]

Klopt! Als er geen meerdere levens zijn, keren we terug naar wat we waren voor de geboorte. Keren we terug naar "niks"

Toch wel een beetje van het zelfde laken een pak hoor

wel ik word hier heel gelukkig van , dus dank jullie bij mijn zoektocht!

(Humor van de bovenste of onderste plank... Maar goed... Genoeg onderbroekenlol hier :'p)

 

[रति]

Als we dood zijn, zijn we precies weer zoals we we waren vóór onze geboorte .

Een omelet wordt nooit meer een vers ei (oud Chinees spreekwoord)
(ik stop voor vandaag met 'wijsheden'

 

[Karentje]

Waw ben echt ontroerd door je verhaal! Vind het ook heel moedig dat je het hier post! Heb zelf ook best lastige jeugd gehad waar ik littekens van meedraag. En ja uiteindelijk ook bij drugs uitgekomen.. Als ik je verhaal lees zou ik ook psychedelica moeten uitproberen. Weet zeker dat er nog redelijk wat onderbewust speelt bij mij.. Misschien kan ik er dan ook meer inzicht in krijgen en dingen loslaten..

 

[Ralou]

Waw ben echt ontroerd door je verhaal! Vind het ook heel moedig dat je het hier post! Heb zelf ook best lastige jeugd gehad waar ik littekens van meedraag. En ja uiteindelijk ook bij drugs uitgekomen.. Als ik je verhaal lees zou ik ook psychedelica moeten uitproberen. Weet zeker dat er nog redelijk wat onderbewust speelt bij mij.. Misschien kan ik er dan ook meer inzicht in krijgen en dingen loslaten..

Wat een prachtige reactie @Karentje , ik zou niemand mijn eigen pad aanraden , maar deel graag wat me allemaal geholpen heeft toen ik blind was en veel in dezelfde loops, gedragspatronen bleef komen.

Psychedelica was een van de belangrijkste onderdelen op mijn pad tot nu toe en zal daar de komende tijd zeker nog een belangrijke rol in blijven spelen, echter heb ik dit nooit gebruikt met het idee dat het zonder niet zou lukken. Het is zoals bij de therapeute , maar dan krijg je heel veel sessies in een keer en is het aan jou om de lessen die je getoond worden te zien, proberen te begrijpen.

Ik mag hieruit opmaken dat jijzelf geen ervaring nog hebt met psychedelica?

Ik weet bijvoorbeeld dat ik Ayahuasca meer dan anderhalf jaar heb uitgesteld, het is een intuïtief aspect geweest deels. Ik besefte dat ik die tijd nodig had om mij mentaal voor te bereiden, om te groeien in kennis omtrent de helende planten, om gekend te worden in het leren begrijpen van de mildere trips op Psylocobine en deze te verwerken, en ondertussen heel veel te lezen over filosofie, wetenschap, meditatie, geloof en alles wat me kon helpen om mezelf beter te begrijpen.

Tot slot ben ik ook begonnen naar een therapeute te gaan, dit bleek echter aanvullend te zijn, nog een extra andere perspectief zeg maar, naast het mijne en die van de verschillende planten.

Uiteindelijk heb ik de trip aangedurfd , samen met een betrouwbare sitter. (In mijn geval mijn man waarmee ik praktisch al mijn trips heb gedaan) De trip bleek alsnog enorm heftig , maar de enorme lessen die je eruit haalt , dat was me nog niet gelukt op tien weken intensieve therapie.

Het is zeker de moeite om jezelf meer in te verdiepen en als je vragen hebt mag je deze gerust stellen aan mij of hier op het forum, waar je zeker en vast veel steun en antwoord zal vinden

 

[Karentje]

Wat een prachtige reactie @Karentje

Ik mag hieruit opmaken dat jijzelf geen ervaring nog hebt met psychedelica?

Ik heb wel al lsa genomen en 2C-B FLY. Dat zijn volgens mij psychedelica. Maar nooit geen hallucinaties gehad daarvan. Ik denk dat ik zoiezo niet heel gevoelig ben aan visuals. Ik zou wel eens lsd of paddenstoelen willen proberen, maar heb geen tripsitter voor de moment en ik woon in België.

 

[Ralou]

@Karentje
Zelf heb ik 2CB Fly nog nooit genomen, maar van LSA weet ik dat bij een normale dosis visuals eerder minder aanwezig zijn, het is een psychedelica die zich vooral mentaal uit, dus op het niveau van je gedachten, hoewel ik me kan voorstellen dat dit bij een hoge dosis evenzeer visuals geeft .
Van paddestoelen en andere durf ik met vrij veel zekerheid te zeggen dat je bij een gemiddelde dosis sowieso wel visuals zult krijgen. Dit kan in het begin gaan om kleur verandering, muren die er meer fluide uitzien, alsof de omgeving begin te vibreren en bewegen... Met ogen dicht is vaak ook al intenser wanneer de dosis niet zo hoog is. Bij hogere dosissen is het vrij reeel dat je met ogen dicht zeer veel zult zien en waarschijnlijk ook ogen open.
Het is denk ik niet zozeer een kwestie dat je hier niet gevoelig voor bent dan wel dat je het nemen van een psychedelica moet leren , zoals je eender welk ding in je leven jezelf aanleert.
Het leren openstaan, accepteren en vertrouwen van de stof en dus ook het herkennen van de boodschap zorgt dat je dieper en verder mag gaan in je eigen onbewuste , dit begeleidt door visuals, auditieve hallucinaties, een combinatie of de creatie van eigen gedachten.

Ik woon ook in Belgie, Vlaanderen, vanwaar deze verwijzing?

Het hebben van een tripsitter geeft inderdaad wanneer je nog weinig kent van een bepaalde stof, middel een vertrouwen en veilig gevoel, zeker ook wanneer je zoals je eerder aangaf graag zou willen groeien en leren uit de gebeurtenissen in je verleden door middel van het gebruik van helende planten.
Heb je geen goede vrienden of een familielid waarmee je over dergelijke vorm van therapie en over die middelen kan praten?
De persoon zelf hoeft dit zelf niet persé gedaan te hebben , het is gewoon belangrijk dat je deze persoon vertrouwd en je goed bij voelt .

 

[Karentje]

@Karentje
Ik woon ook in Belgie, Vlaanderen, vanwaar deze verwijzing?

Heb je geen goede vrienden of een familielid waarmee je over dergelijke vorm van therapie en over die middelen kan praten?
De persoon zelf hoeft dit zelf niet persé gedaan te hebben , het is gewoon belangrijk dat je deze persoon vertrouwd en je goed bij voelt .

Hey, nee heb jammer genoeg niemand. En ik dacht dat je in Nederland woonde zoals de meeste hier

 

[Ralou]

@Karentje
Ik zou graag nog wat willen aanvullen. Ik denk dat ik het belangrijk vond te weten dat het gebruik van een geneeskrachtige plant zo efficiënt en behulpzaam is als degene die deze tot zich neemt. Een therapie werkt enkel wanneer je naar de therapeut gaat en volledig eerlijk bent, maar je doet zelf de volledige therapie. Bij paddestoelen is het net zo. De paddestoel is je therapeut. En zoals bij een therapie kan iemand meegaan, je afzetten, buiten wachten en je terug mee naar huis nemen, maar wanneer die persoon niets snapt van de therapie of weet hoe hij of zij daarover kan communiceren zal deze geen meerwaarde bieden en uiteindelijk mogelijk ook tegenwerken. De therapie moet jezelf doen.

Zo is dat ook bij paddestoelen, over het algemeen raad men je aan een tripsitter te hebben en ik geloof ook dat het een goede raad is ,maar niet meer of minder dan de persoon die je naar de therapie brengt.(tenzij het over een shamaan gaat die werkelijk ook kan begeleiden en helen) De sprong moet jezelf doen en het durven in je eigen gedachten gaan en het toestaan. Evenals het inzien en genezen.
Pak jij het trippen even serieus of zelfs serieuzer dan een therapie dan zul je voorbereid zijn voor je eerste trip.
Je hebt er dan over gelezen , onderzoek, tripreports, Erowid bekeken of dergelijke sites voor meer informatie. Je hebt de dosissen opgezocht en weet wat een goeie start dosis is voor een beginner.

Je zorgt dat je setting goed is, een veilige rustige omgeving waarbij onverwacht bezoek of risico (zo goed als) uitgesloten is.
Je zorgt dat je set goed zit, dat je rustig bent, de dagen ervoor er mentaal over hebt nagedacht, gelezen en evt geschreven. Je hebt een idee van wat je ervan kan en wenst te verwachten zonder de ervaring te onderschatten of misplaatsen.
Op dat moment kun jij evenzeer deze trips op jezelf aangaan. Rustig opbouwend met respect voor jezelf, het genezingsproces en de plant.

Neem nadien de tijd die je aanvoelt om de trip te verwerken, online zoals op het DF en er zijn nog plaatsen kun je je verhaal delen en erover praten.

 

[रति]

@Karentje
Misschien interessant voor je, deze discussie over hoe het beste een trip te doen, inclusief vraagstuk over wel of niet een tripsitter, trippen met intentie, etc. https://drugsforum.nl/threads/lsd-trip-mede-tripper-gaat-volledig-fout.65820/

 

[Legio Patria Nostra]

Indrukwekkend! Zeker. Al even later dan de TS en een aantal reacties, ik kan voor een aanzienlijk gedeelte meevoelen.
Alleen, ik kan niet meegaan in " andere, of vroegere levens".

Stof zijt gij.
Uit stof zijt gij gekomen.
Tot stof zult gij wederkeren.

Zo staat het geschreven, en met deze zin is er volgens mij géén ruimte voor " een volgend leven".
De verschillende visies hierover vind ik wel interessant.
Maar daar stopt het.

 

[Mindless]

Je lokt me weer uit te reageren Legio...

Stof zijt gij.
Uit stof zijt gij gekomen.
Tot stof zult gij wederkeren.

Zo staat het geschreven, en met deze zin is er volgens mij géén ruimte voor " een volgend leven".

Ten eerste, het was gewoon een mens zoals jij en ik die dat schreef. Wat "er staat geschreven" een vrij betekenisloos argument maakt. Iedereen kan wat schrijven.

En daarnaast, jouw conclusie is volkomen logisch wanneer je je compleet identificeert met je lichaam. Ja, het lichaam zal tot stof wederkeren, dat kunnen we makkelijk observeren. Ja, de jij als combinatie geest-lichaam sterft, maar waarom zeggen we dat we een lichaam (en geest) hébben? Juist, omdat we het niet zijn. Taal verraadt vaak veel van dat soort dingen. We weten het, we zeggen het, maar toch zien we het vaak niet.

 

[Legio Patria Nostra]

Ha, Mindless. Gaan we de degens weer kruisen? Met jou doe ik dit gráág
Om op jouw post in te gaan, ja. Je ziet het goed, zoals ik het bezie.
Als we het over geesten gaan hebben, wel, ik denk aan de woorden van mijn stervende vader, hij stierf in mijn armen toen en hij wist het, en wilde het. Ook....hij was op.
Wij hielden elkaars hand vast ik vroeAls je eenmaal over de rivier de styx bent overgezet door de Vreeman Charon, dan sta je alleen. De brug. Es syret moet je alleen doen en dan komt De Vraag: geef mij een teken! Waar moet ik dan heen..quote basis, mijn heer....Ik heb devsfsoraak met mijn vader, om elkaar daar opbrengen gaan zoeken. Hoe wij ook zijn.
Da's mooi, nietwaar, wat ga ik vinden. Ik vrees stof, met comnunicatie mogelijkheden.
Ik wacht het af. Mijn moeder, tot stof weer, zou bals zij kom, een teken geven.
Dat heb ik nog steeds niet ontvangen..
Kom op nou, moeder der moederdag aldaar waar jullie nu zijn, wijs mij den goede weg, b e. De richting aub! Niet naar de sirenen of zo, nee, naar onze rataplan. Niet devweg naar de. Doolers. Dan komen we er echt niet...
M

 

[Mindless]

@Legio Patria Nostra
Ik merk dat je het vaak hebt over Charon en het oversteken van die brug in de onderwereld. Dit doet mij ook denken aan de Egyptische onderwereld en het wegen van het hart op de weegschaal van Anubis. (het hart aan de ene kant en een veertje aan de andere) De laatste tijd kijk ik ook geregeld documentaires over de Sumerische mythologie. Persoonlijk spreekt mij dat om de een of andere reden nog meer aan dan de Egyptische en Griekse mythologien. En ook de Sumeriërs hebben allemaal van dat soort dingen "verstopt" in hun beeldhouwwerken/tabletten.

Ik denk dat die oude beschavingen op spiritueel vlak veel en veel verder ontwikkeld waren dan wij tegenwoordig zijn. En dat deze beschavingen wereldwijd - ook al hadden ze misschien onderling niet eens contact - verschillende manieren hadden om op metaforische wijze hetzelfde over te brengen. Daarom denk ik ook dat wij ons niet teveel moeten richten op de vorm, maar op waar de metaforen naar verwijzen. Miljarden mensen tegenwoordig richten zich op de vorm van bijvoorbeeld religie, maar zo zien we de verschillen tussen diverse culturen/beschavingen, niet de overeenkomsten. Zo wordt bijvoorbeeld Jezus de enige ware zoon van God en het Christendom de enige ware religie voor velen. Omdat mensen niet meer de metaforische betekenis van dingen zien, enkel wat er oppervlakkig staat geschreven.

Zo even wat dingen waar ik de laatste tijd over nadenk...

 

[Legio Patria Nostra]

Mindless, dit is verrekte interessant wat je hier zegt! Ik ben het ook met je eens!
De rivier de Styx en Charon, de Veerman die alleen overledenen naar de overkant brengt, iemand overzetten die nog in leven is, behoort helaas tot de onmogelijkheid.
Eén terugweg is ook al onmogelijk, ik heb nog nooit iets mogen vernemen over een ziel, geest of wat dan ook, die terug is gekomen.
Charon en de rivier komen uit de Griekse Oudheid voorzover ik weet.
Aan de andere zijde ben je ook nog niet meteen klaar, als je daar op de oever staat.
Je zult een weg moeten vinden die je langs de hond met drie koppen leidt, en wat er verder van die hond bekend is, voorspelt niet veel goeds.
Want die drie koppen bewegen onafhankelijk van elkaar en het hele beest is vals, valser dan een kwaaie pitbull!
En Als je eenmaal langs die hond bent gekomen, dan volgt een moeilijke weg door de naar het schijnt duistere onderwereld, die geregeerd wordt door Hades.
Helaas weet uk niet meer hoe, en waar je dan langs moet zien te komen en wat het uiteindelijke einddoel is...
Maar, één ding weet ik wel.
Charon m o e t Betaald worden!
Dus wil ik, dat er geld met mijn overschot meegaat naar waar ik tot stof zal vergaan.
En dat is in elk geval de oven. Daar komt dan ongeveer 1 1/2 kilo as uit, en deze as moet naar de zee worden gebracht.
Daar uitgestrooid komen alle deeltjes weer terug in....Het geheel.

In ieder geval heb ik allebei mijn ouders gezamenlijk naar de plaats kunnen brengen, waarvan ik weet, dat zij dat gewild zouden hebben.
Gezamenlijk, hun as in een grote cirkel uitgestrooid, in een prachtige omgeving!
Ik kan nu alleen maar hopen dat zij de hond voorbij zijn gekomen.
Betaald is Charon in ieder geval, dat heb ik uiteraard gedaan.
Mijn vader, ook een ijzervreter net Als ik, paracommando in zijn tijd, die zal mijn moeder hebben kunnen bijstaan. Want, tussen hun beider heengaan na 67 jaren getrouwd zijn, daar zaten slechts 4 maanden tussen. Wat ik vreselijk gevonden heb...Maar, zij zijn beiden nu weer onderdeel geworden van het geheel.
En zo wil ik dat ook. Ik hoop hen beiden weer te ontmoeten, in welke vorm dan ook.

Zo hoort het. Volgens mij.

Het stuk stront wat zich meende mijn broer te zijn geweest, wel, deze lul valt hierbuiten. Ik zou alleen naar zijn graf willen gaan, om erop te schijten. Ja.
Want zo kan het in ons leven óók gaan.
C'est Fini! Quelle miserable.

Als dit scrapuul door de hond is verscheurd, en opgevreten, dan is er uiteindelijk toch nog enige vorm van gerechtigheid geweest
Als Charon hem al halverwege de styx overboord geflikkerd heeft, ben ik ook tevreden.
Want, gelet op zijn vrekkige levensstijl, zijn gierigheid, en nog veel meer, ik weet zeker, dat er vergeten is, om Charon te betalen!
Verder is er geen letter meer waardig om aan dat canaille te verspillen.

 

[ea.peerdeman]

Ik ben nu al enkele weken bijna dagelijks op het forum aan het lezen geweest, ik ben op advies van mijn vriend op dit forum gekomen. Na veel te hebben rondgekeken en gelezen, door af en toe te reageren merk ik dat deze gemeenschap op het DF een enorm warme en open plek is waar veel verhalen gedeeld worden , welke in het dagelijks leven snel bestempeld of beoordeeld zouden worden. Daarnaast ervaar ik een zeer grote variëteit aan mensen en de daarbij behorende variërende gedachten, visies en meningen.

Ik heb nog veel te leren en ben daar zeer dankbaar om. Een volgende stap van mezelf na het aanmelden op dit forum , het wat leren kennen en aanvoelen was mijn persoonlijk verhaal te delen en daardoor misschien te leren vanuit andere perspectieven.

Ik heb lang getwijfeld wat ik exact wou delen maar heb al geleerd dat ik het zal aanvoelen en dat eerlijk en echt zijn meestal de grootste meerwaarde biedt voor mezelf en anderen.

Ik wens met mijn verhaal te delen niemand persoonlijk aan te vallen of te triggeren, ik oordeel over niemand anders , evenmin als dat ik dat tracht niet meer over mezelf te doen. De onderwerpen die ik aanhaal zijn niet makkelijk te plaatsen onder een topic dus indien dit verkeerd geplaatst is mag dit zeker aangepast worden door de moderatoren.

Ik zal algemeen een beeld trachten te geven van het perspectief, de bril waar doorheen ik over het algemeen naar de wereld, realiteit, het leven kijk.

Het is uitgebreider geworden dan ik eerst voorzien had maar zo krijg je een meer totaal idee van mij als persoon.

Als kind ben ik opgegroeid in een zeer groot gezin als oudste dochter gaf dit de nodige verantwoordelijkheid en stress, ik ben bijzonder naïef en wereldvreemd opgevoed en heb rond mijn achtste een eenmalige situatie meegemaakt van wat men in de volksmond een 'potloodventer' noemt. Dit wegduwd ben ik mijn pubertijd met de nodige verwarring en onzekerheid ingegaan en dit heeft dan ook voor een dubbel leven geleid waarbij ik op onbewust niveau op zoek ging naar antwoorden op de vragen die er dus sinds mijn achtste waren ingeslopen.

Ik werd heel fel thuis onder moeders dak gehouden ben een tweemaal in totaal op stap mogen gaan naar een Scoutsfuif , kende niets van drugs noch dronk ik. Op mijn 18/ 19 jaar heb ik het voor elkaar gekregen acht maanden naar het buitenland te trekken waar ik als Au Pair (Nanny) bij een gezin verbleef. In Engeland dronk ik maandelijks wel een avond en heb ik voor de eerste keer drugsgebruik gezien en de negatieve gevolgen ervan. Vanwege wantrouwen en onzekerheid zelf nooit gebruikt daar.

Na emotionele chantage ben ik teruggekeerd en kwam ik in dezelfde neerwaartse spiraal terecht.

Mijn dubbelleven ging verder en na enkele maanden ben ik de fout in gegaan door een, wat ik nu heb geleerd, manipulatieve sociopaat te vertrouwen. Ik ben gedrogeerd met bier en GHB , misbruikt en vervolgens alles weggeduwd en vergeten. Dit laatste ben ik pas enkele maanden geleden te weten gekomen...

De tien jaar die daarop volgde waren onbegrijpelijk voor mij in het moment. Ik was depressief met een glimlach. Niemand wist hiervan, zelfs ikzelf had het niet door. Onzekerheid en het verlies van vrouwelijkheid waren enorm en op een sterk onbewust niveau constant aanwezig.

Na een vijftal jaar ben ik de man waar ik nu nog mee samenben tegen gekomen. Hij stond op dat moment op een keerpunt in zijn leven en na jaren van zwaar op stap gaan en drinken wenste hij een serieuze relatie te beginnen. Hij heeft vanaf dag één open kaart gespeeld en is op elk moment oprecht en eerlijk gebleken. Echter bleek hij ook mijn spiegel te zijn, en wat ik van mezelf leerde kennen vond ik niet mooi en vooral doodeng.

Ik heb met hem velen soorten drugs leren kennen, echter zat ik met veel onbewuste en ongekende pijn en ben ik een tijd lang drugs gaan gebruiken als hoop om te leren communiceren , hij wenste een serieuze relatie, ik wenste avonturen en nieuwe ervaringen die ik naar mijn gevoel in mijn jeugd was misgelopen.

Ik kon moeilijk praten over seksualiteit en de relatie, zat vast over het al dan niet moeder willen worden en was bang van de toekomst. Wanneer een persoon uit angst handelt is het normaal dat het EGO enorm aanwezig is, en hoewel het ego nodig is geweest ter bescherming van de ik in crisis situaties als kind , opgroeiende , heb ik geleerd dat het uiteindelijk je groei saboteert.

In de voorbije vijf jaar heb ik eerst mis/gebruik gemaakt van alcohol , XTC, cannabis en zelfs een poging met Psylocobine om te zorgen dat ik beter werd in communiceren... Het laatste heeft echter gezorgd dat ik moest kijken naar mijn problemen, dat ik compleet vastzat , dat ik mezelf was kwijtgeraakt en al jaren gediscossieerd was van mezelf. Vanaf het trauma ondertussen tien jaar geleden was ik definitief mijn connectie met mijn vrouwelijkheid en zelfwaarde kwijtgeraakt, deze was al wankel heb ik geleerd door wat er tijdens mijn jeugd gebeurd was.

Het nemen van paddestoelen heeft me leren loskomen van mijn angstvallig vasthouden aan de realiteit die ik zag , die enge tunnelvisie , mijn vooroordelen over mezelf en alles in de wereld, het heeft me doen kijken naar mijn narcistisch gedrag en naar de pijn die ik mijn geliefden heb aangedaan.

Mijn eerste ervaring met moeder Ayahuasca , met begeleiding van mijn man, en mijn laatste trip. (Iets meer als een maand geleden nu) Hebben me laten zien hoe hard ik nog gevangen zat in mijn verdriet en angst, ik zat nog in mijn ervaring, en door middel van letterlijk de negatieve energie tijdens die trip van me weg te duwen, ben ik eindelijk vrij. Ik ben er nog niet, maar ik heb heel lang gehuild tijdens dat moment, oprechte geplaatste emoties ervaren, mijn vingers en lichaam waren volledig verkrampt en ik heb het kunnen vrijzetten. Er is nu zoveel meer rust en zelfrespect.

Ik kan oprecht zeggen dat mijn man en de natuur , de psychoactieve helende planten me hebben gered van een leven in angst en het verleden en toekomst. (En aanvullend in het voorbije halfjaar een therapeute)

Ik ervaar dat ik veel meer in het nu leef , maar ervaar dat ik nog zoekende ben, voel dat ik nog een paar zware trips kan verwachten en wens nog veel te leren van zij die deze middelen op zovelen andere manieren als helend hebben ervaren.

Ik ben op dit punt van mening , ik ervaar dat wanneer mensen op jonge of oudere leeftijd, bewust of onbewust in aanraking komen met drugs en drugsgebruik (drugsmisbruik) dat dit bijna altijd zijn redenen heeft die naar mijn mening terug te leiden zijn naar ervaringen , situaties , gebeurtenissen in de kinder -, jeugdjaren , welke vaak onverwerkt , weggeduwd of gewoonweg vergeten zijn. Het feit dat ik dit zo uitspreek is omdat ik dat bij mezelf maar ook heel veel mensen in mijn omgeving heb mogen inzien, ervaren. Het is geen causaal verband dat ik hier wens te leggen, noch iets wat ik wetenschappelijk kan onderbouwen , hoewel ik vrij zeker ben dat er genoeg over te vinden is. (Lezingen zoals Alan Watts bv)

Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.

Ik vecht nog regelmatig tegen mijn oude geconditioneerde gedragingen, maar ervaar ook al alle dagen oprecht gelukkig zijn. Ik herken mezelf in alles en iedereen rondom me en voel me praktisch nooit meer eenzaam.

Dank jullie allen voor het delen van zoveel prachtige tripreports, ervaringen en gedachten,

Dank jullie voor het lezen van mijn verhaal.

Met volle nederigheid kijk ik uit naar jullie reacties.

- Zet nooit een punt waar God een komma bedoelt had -

(Ik gebruik de gsm en wou een afbeelding bijvoegen, deze is nu als bijlage, het is een plant die ik met veel liefde heb laten groeien, de morning glory, elke dag een nieuwe start)

 

[ea.peerdeman]

Hoi,Mindless
Het was veel om te lezen maar ik heb het gedaan,ook trek ik mijn conclusies omdat wat jij ervaren hebt menige vrouwen hebben mee gemaakt,wat misbruik betreft.Ook ik kwam uit een beschermd nest 7 kinderen met een strenge opvoeding.Werd al in mijn broekje gegrepen met 3jr oud door een over buurman!!Diverse keren aangerand ...maar nooit aan de drugs gegaan.Het gaat niet altijd op,wat je schrijft.Er is ook op jonge leeftijd een besef van is dit o.k?
Bij mijn jongens heb ik mij dat ook afgevraagd,te slap,te streng te precies enz,dat doe ik nog steeds(heeft geen zin)het is schuld gevoel bij mij wat mij drijft,wat heb ik fout gedaan,hun vader heeft zich amper bemoeid met mijn kinderen en wij waren al snel in therapie.Dus met 2 ouders en 3 jongens,er bleef over de vader die weigerde door te gaan.De scheiding kwam toende jongste 12 jr was het was in 1982.De tijd voor de heroine,weet iedereen hier op dit forum,de oudste 18 dan komt de middelste 16 dan de jongste13.
Dan groeperen de jongeren zich en de ellende begon,ze willen meedoen,erbij horen.
Ik heb geen gezin meer,ik heb drugs verslaafden,hun jeugd is verpest en mijn leven ook.Was het denken van hun oke??Dus het was de vader die niet goed funcioneerde,misschien ik zal het nooit weten.Het is wat het is.
Ik moet en zal er vrede mee zien te krijgen,hoe weet ik niet???Love Elly

 

[ea.peerdeman]

Hoi,Mindless
Het was veel om te lezen maar ik heb het gedaan,ook trek ik mijn conclusies omdat wat jij ervaren hebt menige vrouwen hebben mee gemaakt,wat misbruik betreft.Ook ik kwam uit een beschermd nest 7 kinderen met een strenge opvoeding.Werd al in mijn broekje gegrepen met 3jr oud door een over buurman!!Diverse keren aangerand ...maar nooit aan de drugs gegaan.Het gaat niet altijd op,wat je schrijft.Er is ook op jonge leeftijd een besef van is dit o.k?
Bij mijn jongens heb ik mij dat ook afgevraagd,te slap,te streng te precies enz,dat doe ik nog steeds(heeft geen zin)het is schuld gevoel bij mij wat mij drijft,wat heb ik fout gedaan,hun vader heeft zich amper bemoeid met mijn kinderen en wij waren al snel in therapie.Dus met 2 ouders en 3 jongens,er bleef over de vader die weigerde door te gaan.De scheiding kwam toende jongste 12 jr was het was in 1982.De tijd voor de heroine,weet iedereen hier op dit forum,de oudste 18 dan komt de middelste 16 dan de jongste13.
Dan groeperen de jongeren zich en de ellende begon,ze willen meedoen,erbij horen.
Ik heb geen gezin meer,ik heb drugs verslaafden,hun jeugd is verpest en mijn leven ook.Was het denken van hun oke??Dus het was de vader die niet goed funcioneerde,misschien ik zal het nooit weten.Het is wat het is.
Ik moet en zal er vrede mee zien te krijgen,hoe weet ik niet???Love Elly