Ik ben nu al enkele weken bijna dagelijks op het forum aan het lezen geweest, ik ben op advies van mijn vriend op dit forum gekomen. Na veel te hebben rondgekeken en gelezen, door af en toe te reageren merk ik dat deze gemeenschap op het DF een enorm warme en open plek is waar veel verhalen gedeeld worden , welke in het dagelijks leven snel bestempeld of beoordeeld zouden worden. Daarnaast ervaar ik een zeer grote variëteit aan mensen en de daarbij behorende variërende gedachten, visies en meningen.
Ik heb nog veel te leren en ben daar zeer dankbaar om. Een volgende stap van mezelf na het aanmelden op dit forum , het wat leren kennen en aanvoelen was mijn persoonlijk verhaal te delen en daardoor misschien te leren vanuit andere perspectieven.
Ik heb lang getwijfeld wat ik exact wou delen maar heb al geleerd dat ik het zal aanvoelen en dat eerlijk en echt zijn meestal de grootste meerwaarde biedt voor mezelf en anderen.
Ik wens met mijn verhaal te delen niemand persoonlijk aan te vallen of te triggeren, ik oordeel over niemand anders , evenmin als dat ik dat tracht niet meer over mezelf te doen. De onderwerpen die ik aanhaal zijn niet makkelijk te plaatsen onder een topic dus indien dit verkeerd geplaatst is mag dit zeker aangepast worden door de moderatoren.
Ik zal algemeen een beeld trachten te geven van het perspectief, de bril waar doorheen ik over het algemeen naar de wereld, realiteit, het leven kijk.
Het is uitgebreider geworden dan ik eerst voorzien had maar zo krijg je een meer totaal idee van mij als persoon.
Als kind ben ik opgegroeid in een zeer groot gezin als oudste dochter gaf dit de nodige verantwoordelijkheid en stress, ik ben bijzonder naïef en wereldvreemd opgevoed en heb rond mijn achtste een eenmalige situatie meegemaakt van wat men in de volksmond een 'potloodventer' noemt. Dit wegduwd ben ik mijn pubertijd met de nodige verwarring en onzekerheid ingegaan en dit heeft dan ook voor een dubbel leven geleid waarbij ik op onbewust niveau op zoek ging naar antwoorden op de vragen die er dus sinds mijn achtste waren ingeslopen.
Ik werd heel fel thuis onder moeders dak gehouden ben een tweemaal in totaal op stap mogen gaan naar een Scoutsfuif , kende niets van drugs noch dronk ik. Op mijn 18/ 19 jaar heb ik het voor elkaar gekregen acht maanden naar het buitenland te trekken waar ik als Au Pair (Nanny) bij een gezin verbleef. In Engeland dronk ik maandelijks wel een avond en heb ik voor de eerste keer drugsgebruik gezien en de negatieve gevolgen ervan. Vanwege wantrouwen en onzekerheid zelf nooit gebruikt daar.
Na emotionele chantage ben ik teruggekeerd en kwam ik in dezelfde neerwaartse spiraal terecht.
Mijn dubbelleven ging verder en na enkele maanden ben ik de fout in gegaan door een, wat ik nu heb geleerd, manipulatieve sociopaat te vertrouwen. Ik ben gedrogeerd met bier en GHB , misbruikt en vervolgens alles weggeduwd en vergeten. Dit laatste ben ik pas enkele maanden geleden te weten gekomen...
De tien jaar die daarop volgde waren onbegrijpelijk voor mij in het moment. Ik was depressief met een glimlach. Niemand wist hiervan, zelfs ikzelf had het niet door. Onzekerheid en het verlies van vrouwelijkheid waren enorm en op een sterk onbewust niveau constant aanwezig.
Na een vijftal jaar ben ik de man waar ik nu nog mee samenben tegen gekomen. Hij stond op dat moment op een keerpunt in zijn leven en na jaren van zwaar op stap gaan en drinken wenste hij een serieuze relatie te beginnen. Hij heeft vanaf dag één open kaart gespeeld en is op elk moment oprecht en eerlijk gebleken. Echter bleek hij ook mijn spiegel te zijn, en wat ik van mezelf leerde kennen vond ik niet mooi en vooral doodeng.
Ik heb met hem velen soorten drugs leren kennen, echter zat ik met veel onbewuste en ongekende pijn en ben ik een tijd lang drugs gaan gebruiken als hoop om te leren communiceren , hij wenste een serieuze relatie, ik wenste avonturen en nieuwe ervaringen die ik naar mijn gevoel in mijn jeugd was misgelopen.
Ik kon moeilijk praten over seksualiteit en de relatie, zat vast over het al dan niet moeder willen worden en was bang van de toekomst. Wanneer een persoon uit angst handelt is het normaal dat het EGO enorm aanwezig is, en hoewel het ego nodig is geweest ter bescherming van de ik in crisis situaties als kind , opgroeiende , heb ik geleerd dat het uiteindelijk je groei saboteert.
In de voorbije vijf jaar heb ik eerst mis/gebruik gemaakt van alcohol , XTC, cannabis en zelfs een poging met Psylocobine om te zorgen dat ik beter werd in communiceren... Het laatste heeft echter gezorgd dat ik moest kijken naar mijn problemen, dat ik compleet vastzat , dat ik mezelf was kwijtgeraakt en al jaren gediscossieerd was van mezelf. Vanaf het trauma ondertussen tien jaar geleden was ik definitief mijn connectie met mijn vrouwelijkheid en zelfwaarde kwijtgeraakt, deze was al wankel heb ik geleerd door wat er tijdens mijn jeugd gebeurd was.
Het nemen van paddestoelen heeft me leren loskomen van mijn angstvallig vasthouden aan de realiteit die ik zag , die enge tunnelvisie , mijn vooroordelen over mezelf en alles in de wereld, het heeft me doen kijken naar mijn narcistisch gedrag en naar de pijn die ik mijn geliefden heb aangedaan.
Mijn eerste ervaring met moeder Ayahuasca , met begeleiding van mijn man, en mijn laatste trip. (Iets meer als een maand geleden nu) Hebben me laten zien hoe hard ik nog gevangen zat in mijn verdriet en angst, ik zat nog in mijn ervaring, en door middel van letterlijk de negatieve energie tijdens die trip van me weg te duwen, ben ik eindelijk vrij. Ik ben er nog niet, maar ik heb heel lang gehuild tijdens dat moment, oprechte geplaatste emoties ervaren, mijn vingers en lichaam waren volledig verkrampt en ik heb het kunnen vrijzetten. Er is nu zoveel meer rust en zelfrespect.
Ik kan oprecht zeggen dat mijn man en de natuur , de psychoactieve helende planten me hebben gered van een leven in angst en het verleden en toekomst. (En aanvullend in het voorbije halfjaar een therapeute)
Ik ervaar dat ik veel meer in het nu leef , maar ervaar dat ik nog zoekende ben, voel dat ik nog een paar zware trips kan verwachten en wens nog veel te leren van zij die deze middelen op zovelen andere manieren als helend hebben ervaren.
Ik ben op dit punt van mening , ik ervaar dat wanneer mensen op jonge of oudere leeftijd, bewust of onbewust in aanraking komen met drugs en drugsgebruik (drugsmisbruik) dat dit bijna altijd zijn redenen heeft die naar mijn mening terug te leiden zijn naar ervaringen , situaties , gebeurtenissen in de kinder -, jeugdjaren , welke vaak onverwerkt , weggeduwd of gewoonweg vergeten zijn. Het feit dat ik dit zo uitspreek is omdat ik dat bij mezelf maar ook heel veel mensen in mijn omgeving heb mogen inzien, ervaren. Het is geen causaal verband dat ik hier wens te leggen, noch iets wat ik wetenschappelijk kan onderbouwen , hoewel ik vrij zeker ben dat er genoeg over te vinden is. (Lezingen zoals Alan Watts bv)
Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.
Ik vecht nog regelmatig tegen mijn oude geconditioneerde gedragingen, maar ervaar ook al alle dagen oprecht gelukkig zijn. Ik herken mezelf in alles en iedereen rondom me en voel me praktisch nooit meer eenzaam.
Dank jullie allen voor het delen van zoveel prachtige tripreports, ervaringen en gedachten,
Dank jullie voor het lezen van mijn verhaal.
Met volle nederigheid kijk ik uit naar jullie reacties.
- Zet nooit een punt waar God een komma bedoelt had -
(Ik gebruik de gsm en wou een afbeelding bijvoegen, deze is nu als bijlage, het is een plant die ik met veel liefde heb laten groeien, de morning glory, elke dag een nieuwe start)
Ik heb nog veel te leren en ben daar zeer dankbaar om. Een volgende stap van mezelf na het aanmelden op dit forum , het wat leren kennen en aanvoelen was mijn persoonlijk verhaal te delen en daardoor misschien te leren vanuit andere perspectieven.
Ik heb lang getwijfeld wat ik exact wou delen maar heb al geleerd dat ik het zal aanvoelen en dat eerlijk en echt zijn meestal de grootste meerwaarde biedt voor mezelf en anderen.
Ik wens met mijn verhaal te delen niemand persoonlijk aan te vallen of te triggeren, ik oordeel over niemand anders , evenmin als dat ik dat tracht niet meer over mezelf te doen. De onderwerpen die ik aanhaal zijn niet makkelijk te plaatsen onder een topic dus indien dit verkeerd geplaatst is mag dit zeker aangepast worden door de moderatoren.
Ik zal algemeen een beeld trachten te geven van het perspectief, de bril waar doorheen ik over het algemeen naar de wereld, realiteit, het leven kijk.
Het is uitgebreider geworden dan ik eerst voorzien had maar zo krijg je een meer totaal idee van mij als persoon.
Als kind ben ik opgegroeid in een zeer groot gezin als oudste dochter gaf dit de nodige verantwoordelijkheid en stress, ik ben bijzonder naïef en wereldvreemd opgevoed en heb rond mijn achtste een eenmalige situatie meegemaakt van wat men in de volksmond een 'potloodventer' noemt. Dit wegduwd ben ik mijn pubertijd met de nodige verwarring en onzekerheid ingegaan en dit heeft dan ook voor een dubbel leven geleid waarbij ik op onbewust niveau op zoek ging naar antwoorden op de vragen die er dus sinds mijn achtste waren ingeslopen.
Ik werd heel fel thuis onder moeders dak gehouden ben een tweemaal in totaal op stap mogen gaan naar een Scoutsfuif , kende niets van drugs noch dronk ik. Op mijn 18/ 19 jaar heb ik het voor elkaar gekregen acht maanden naar het buitenland te trekken waar ik als Au Pair (Nanny) bij een gezin verbleef. In Engeland dronk ik maandelijks wel een avond en heb ik voor de eerste keer drugsgebruik gezien en de negatieve gevolgen ervan. Vanwege wantrouwen en onzekerheid zelf nooit gebruikt daar.
Na emotionele chantage ben ik teruggekeerd en kwam ik in dezelfde neerwaartse spiraal terecht.
Mijn dubbelleven ging verder en na enkele maanden ben ik de fout in gegaan door een, wat ik nu heb geleerd, manipulatieve sociopaat te vertrouwen. Ik ben gedrogeerd met bier en GHB , misbruikt en vervolgens alles weggeduwd en vergeten. Dit laatste ben ik pas enkele maanden geleden te weten gekomen...
De tien jaar die daarop volgde waren onbegrijpelijk voor mij in het moment. Ik was depressief met een glimlach. Niemand wist hiervan, zelfs ikzelf had het niet door. Onzekerheid en het verlies van vrouwelijkheid waren enorm en op een sterk onbewust niveau constant aanwezig.
Na een vijftal jaar ben ik de man waar ik nu nog mee samenben tegen gekomen. Hij stond op dat moment op een keerpunt in zijn leven en na jaren van zwaar op stap gaan en drinken wenste hij een serieuze relatie te beginnen. Hij heeft vanaf dag één open kaart gespeeld en is op elk moment oprecht en eerlijk gebleken. Echter bleek hij ook mijn spiegel te zijn, en wat ik van mezelf leerde kennen vond ik niet mooi en vooral doodeng.
Ik heb met hem velen soorten drugs leren kennen, echter zat ik met veel onbewuste en ongekende pijn en ben ik een tijd lang drugs gaan gebruiken als hoop om te leren communiceren , hij wenste een serieuze relatie, ik wenste avonturen en nieuwe ervaringen die ik naar mijn gevoel in mijn jeugd was misgelopen.
Ik kon moeilijk praten over seksualiteit en de relatie, zat vast over het al dan niet moeder willen worden en was bang van de toekomst. Wanneer een persoon uit angst handelt is het normaal dat het EGO enorm aanwezig is, en hoewel het ego nodig is geweest ter bescherming van de ik in crisis situaties als kind , opgroeiende , heb ik geleerd dat het uiteindelijk je groei saboteert.
In de voorbije vijf jaar heb ik eerst mis/gebruik gemaakt van alcohol , XTC, cannabis en zelfs een poging met Psylocobine om te zorgen dat ik beter werd in communiceren... Het laatste heeft echter gezorgd dat ik moest kijken naar mijn problemen, dat ik compleet vastzat , dat ik mezelf was kwijtgeraakt en al jaren gediscossieerd was van mezelf. Vanaf het trauma ondertussen tien jaar geleden was ik definitief mijn connectie met mijn vrouwelijkheid en zelfwaarde kwijtgeraakt, deze was al wankel heb ik geleerd door wat er tijdens mijn jeugd gebeurd was.
Het nemen van paddestoelen heeft me leren loskomen van mijn angstvallig vasthouden aan de realiteit die ik zag , die enge tunnelvisie , mijn vooroordelen over mezelf en alles in de wereld, het heeft me doen kijken naar mijn narcistisch gedrag en naar de pijn die ik mijn geliefden heb aangedaan.
Mijn eerste ervaring met moeder Ayahuasca , met begeleiding van mijn man, en mijn laatste trip. (Iets meer als een maand geleden nu) Hebben me laten zien hoe hard ik nog gevangen zat in mijn verdriet en angst, ik zat nog in mijn ervaring, en door middel van letterlijk de negatieve energie tijdens die trip van me weg te duwen, ben ik eindelijk vrij. Ik ben er nog niet, maar ik heb heel lang gehuild tijdens dat moment, oprechte geplaatste emoties ervaren, mijn vingers en lichaam waren volledig verkrampt en ik heb het kunnen vrijzetten. Er is nu zoveel meer rust en zelfrespect.
Ik kan oprecht zeggen dat mijn man en de natuur , de psychoactieve helende planten me hebben gered van een leven in angst en het verleden en toekomst. (En aanvullend in het voorbije halfjaar een therapeute)
Ik ervaar dat ik veel meer in het nu leef , maar ervaar dat ik nog zoekende ben, voel dat ik nog een paar zware trips kan verwachten en wens nog veel te leren van zij die deze middelen op zovelen andere manieren als helend hebben ervaren.
Ik ben op dit punt van mening , ik ervaar dat wanneer mensen op jonge of oudere leeftijd, bewust of onbewust in aanraking komen met drugs en drugsgebruik (drugsmisbruik) dat dit bijna altijd zijn redenen heeft die naar mijn mening terug te leiden zijn naar ervaringen , situaties , gebeurtenissen in de kinder -, jeugdjaren , welke vaak onverwerkt , weggeduwd of gewoonweg vergeten zijn. Het feit dat ik dit zo uitspreek is omdat ik dat bij mezelf maar ook heel veel mensen in mijn omgeving heb mogen inzien, ervaren. Het is geen causaal verband dat ik hier wens te leggen, noch iets wat ik wetenschappelijk kan onderbouwen , hoewel ik vrij zeker ben dat er genoeg over te vinden is. (Lezingen zoals Alan Watts bv)
Ik heb dit gedeeld omdat ik hoop dat er mensen zijn met gelijke ervaringen of inzichten, of mensen zijn die me misschien nog raad, tips, literatuur of enerlei wensen aan te raden.
Ik vecht nog regelmatig tegen mijn oude geconditioneerde gedragingen, maar ervaar ook al alle dagen oprecht gelukkig zijn. Ik herken mezelf in alles en iedereen rondom me en voel me praktisch nooit meer eenzaam.
Dank jullie allen voor het delen van zoveel prachtige tripreports, ervaringen en gedachten,
Dank jullie voor het lezen van mijn verhaal.
Met volle nederigheid kijk ik uit naar jullie reacties.
- Zet nooit een punt waar God een komma bedoelt had -
(Ik gebruik de gsm en wou een afbeelding bijvoegen, deze is nu als bijlage, het is een plant die ik met veel liefde heb laten groeien, de morning glory, elke dag een nieuwe start)
Bijlagen
Laatst bewerkt: