Nieuwe vriendin blijkt al jaren maandelijks harddrugs te gebruiken en vindt dat volkomen normaal. Ik niet. Hoe ga ik daar mee om?

[Steven_33]

Hoi allemaal,

sinds drie maanden heb ik (34jr) een nieuwe vriendin (29jr). We zijn heel happy samen en zijn van plan om serieus met elkaar verder te gaan. Echter verschillen wij enorm van mening over het gebruik van harddrugs. Toen we het er een keer over kregen vertelde ik dat ik wel geexperimenteerd heb toen ik jonger was, maar dat de keren dat ik een pilletje of jointje heb gehad de afgelopen 10 jaar op een hand te tellen is. Zij vertelde echter dat ze gemiddeld elke maand wel harddrugs gebruikt. Cocaine als ze met vriendinnen aan het borrelen is (ook thuis) of een pilletje als er een feestje is.

Het klinkt onschuldig, maar dit doet ze al sinds haar 23e zegt ze. Ik schrok hier nogal van. Ik vind zeven jaar lang, gemiddeld 12 keer per jaar harddrugs gebruiken klinken als een verslaving. Wellicht niet per se een lichamelijke, maar dan toch zeker een psychische, of "sociale" verslaving. Ze vindt haar gebruik zelf volkomen normaal en zegt dat al haar vrienden dit ook zo doen. Ze praat over cocaine snuiven of XTC slikken alsof je een zak chips opentrekt als het gezellig is. Ze vind het zelfs bijna vreemd dat ik elke maand snuiven of slikken juist vreemd/veel vind.

Wat ik ook zorgelijk vind is dat ze zelf aangeeft door de drugs wel eens angst en paniek-klachten te hebben gehad. Dat is echter geen reden geweest om te stoppen/minderen. Ook vind ik haar een beetje naïef wat betreft haar kennis van de werking van drugs. Ik vroeg haar bijvoorbeeld of ze wel wist dat cocaine combineren met alcohol erg gevaarlijk is aangezien ethanol (de werkzame stof van alcohol) reageert met cocaine en in je lichaam omgezet wordt in coca-ethyleen, een stof die 4 keer zo giftig is als cocaine. Wist ze niet.

Ze heeft mijns inziens ook totaal geen idee van de lange termijn effecten van harddrugs gebruik. Ik probeer haar duidelijk te maken dat juist omdat ze zoveel gebruikt, ze ook steeds weer de behoefte krijgt om even te "ontsnappen" aan de werkelijkheid en met vriendinnen behoorlijk stevig te drinken, even "lekker los", en dan bijvoorbeeld.cocaine te snuiven.

Toen ik hier met haar over in gesprek ging kreeg ik een beetje het gevoel met een geïrriteerde puber te spreken. "Jahaa, ik weet wel dat het slecht is", "Je doet net alsof ik een junk ben", "Ik doe het heus niet elke week of zo", "Ik doe het maar een paar keer per jaar". "Weet je wel hoeveel drugs er gebruikt wordt overal", "Iedereen doet het".
Ik weet dat ontkennen en bagataliseren het eerste is wat drugsgebruikers altijd doen. ineens laat ze het klinken alsof ze heel af en toe eens drugs heeft gebruikt. Ik ga dan maar niet verder om ruzie te voorkomen.

Ik merk dat, hoe leuk ik haar ook vind, ik niet samen wil zijn met iemand die zo veel/vaak cocaine gebruikt en pillen slikt, en daar mee om gaat alsof je een toastje brie neemt bij de borrel. Ik ben bang dat dit op een gegeven moment tussen ons in komt te staan. Ik ben namelijk niet van plan om met haar mee te gaan doen. Aan de andere kant maak ik me een beetje zorgen om haar, en zou ik haar wel willen helpen te stoppen met harddrugs.

Heeft er iemand (wellicht een ervaringsdeskundige) een tip hoe ik hier mee om kan gaan, of hoe ik haar in kan laten zien dat haar gedrag niet ok is? Klinkt dit inderdaad als een verslaving? Of overdrijf ik?

Alvast bedankt voor eventuele reacties!


Groet
Steven

 

[Snuffelaar]

Je kan niemand veranderen wie ze zijn.
Either you take it, or leave it.

 

[HierEnDaarEenFuifje]

Als zij 1x per maand harddrugs gebruikt en dit is inderdaad niet vaker, dan zou ik zeker niet spreken van een verslaving. Wel is het niet aan te raden om elke maand xtc te gebruiken, maar als zij dit afwisselt en maanden pauze er tussen heeft is dat ook niet zo’n probleem.

Harddrugs is nooit goed voor je, maar 1x per maand vind ik persoonlijk zeker meevallen. Als zij klachten heeft op het gebied van angst en paniek door drugs is dat natuurlijk al wat serieuzer.

Natuurlijk neemt dit niet weg dat het voor jou een probleem kan zijn. Ik zou hier met haar over praten, maar wel constructief. Dit is wellicht voor haar een waardevolle avond met vriendinnen (ondanks dat er harddrugs in het spel is) en dat zal je niet zomaar af kunnen nemen van haar gok ik.

Wellicht een idee om haar gebruik in kaart te krijgen en de hoeveelheden. Misschien kunnen jullie een middenweg vinden waar jij beter in kan vinden en zij dan ook. Ik zou zeker niet te streng beginnen, want dan is er ook kans op het stiekem doen en dan denk ik dat het beter is om het dan maar gewoon transparant te hebben. Val haar dus niet gelijk aan op het gebruik en geef haar ook de kans om zich aan te kunnen passen of te veranderen als jij echt besluit dat dit een no-go is.

Wat voor haar misschien “normaal” is, kan voor jou niet kunnen, maar zo vind zij er vast ook iets van dat jij erop tegen bent, dus hou er ook rekening mee wat voor haar “normaal” kan zijn. Als jullie voor elkaar willen gaan, dan kunnen jullie hier een oplossing voor vinden.

Nogmaals, persoonlijk vind ik 1x per maand niet te gek en ook geen verslaving, maar ik kan me ook voorstellen dat jij het niets vindt. Ik denk dat je het meeste bereikt door dit rustig aan te pakken en haar de tijd te geven, als je echt wil dat ze volledig stopt. Ieder heeft zo zijn eigen beeld van wat normaal is en wat kan en niet. Als zij echter drugsgerelateerde klachten begint te ontwikkelen of heeft is dat misschien ook een mooie kans om die aan te kaarten en je zorgen daarover te uiten in plaats het gebruik de grond in de boren.

 

[Randle M]

Je trekt conclusies welke ik niet kan plaatsen. Zo praat je over een verslaving. Een sociale verslaving zou kunnen maar geheel afhankelijk van tijd, locatie, personen etc. Dit lijkt mij vaker voor te komen bij wekelijks gebruik.
Als ze het per maand gebruikt zijn er genoeg gelegenheden wanneer ze niet gebruikt. Ik vind dat je niet van een verslaving kan spreken.

Excuseer als ik iets te hard ben maar wie ben jij om te zeggen dat dit gedrag niet OK is? Dit kan allerlei oorzaken hebben zoals vrienden, opvoeding, gebeurtenissen. Zo ben jij misschien beperkter, serieuzer. Iedereen is anders en gaat anders met producten om..
Maar houd het onder controle.

Dit klinkt zeker niet als een verslaving, maar ik weet dan ook niet of zij de waarheid spreekt. Ontspan kerel, drugs is zeker niet goed maar het kan voordelen geven. Gebruik met mate, en zorg voor een levensritme en niks mag lijden door drugs.

Heeft ze een studie/vastebaan? Kan ze het dus " combineren" naja enfin. Het is te vroeg om te oordelen en hierbij ook een oordeel.. wees iets openminded..
trek niet gelijk conclusies.

 

[Flualhamdulillam]

Ja ik ben het eens met wat hierboven al is gezegd.
Wel moet ik zeggen, dat als ze daadwerkelijk weinig kennis heeft over de werking en interacties met andere drugs, vind ik het zwaar gezegd onverantwoord. De kans is klein als ze het bescheiden houdt en zich enigszins inleest dat ze een combinatie tegen komt waarbij het accuut of op langere termijn flink mis kan gaan. Ik neem dan aan dat ze dingen als dosissen, werkingsduur enzo wel checkt. Drugs hebben vaak een ‘bijsluiter’, alleen moet je hem zelf zoeken of opstellen.
Ik vind dat je vergelijkingen de plank wel echt mijlen ver mis slaat. Je praat over haar met de ernst alsof ze al jaren verslaafd is. Ze doet het eens in de maand man... Niet te vergelijken met een zak chips of een stukje toast.
Drugsgebruikers bagataliseren niet per se, dat doen vaak verslaafden(en zoals boven werd genoemd: dat is dit niet, mits ze eerlijk is). Maar ik snap dat jij het opvat als bagataliseren, omdat je er blijkbaar heel anders over na denkt.
Persoonlijk vind ik dat dit je geen aansteller maakt, dit is jouw mening en iedereen kan een andere hebben. Aansteller is niet echt het goeie woord iig. Je blaast de gevaarlijke kanten van drugs en onderschat de toevoeging die het kan hebben. Iets meer begrip en tolerantie staat in dit echter verhaal wel op z’n plaats denk ik. Dat ze het al zo lang doet zonder ernstige problematiek laat eerder zien dat ze zich goed kan beheersen.
Als jij ermee blijft zitten en je voorziet nu al dat dit een probleem wordt: denk ik dat het niet lang gaat duren.
Als laatste: drugs is niet gezond. Dat weten jij en zij allebei. Weet je wat er nog meer niet gezond is? Veel fruitsap(veel te veel fruit suikers en gebrek aan vezels), vlees, een röntgenfoto en verdoving die je in het ziekenhuis krijgt(of hey, laten we paracetamol erbij pakken). Heel veel dingen zijn slecht en heel veel mensen weten dat ook. Maar je maakt een afweging, vind ik het ‘t waard? Voor sommige dingen is deze afweging snel te maken en bij verslavende stoffen als cocaïne is dit moeilijker. Die van jou is duidelijk en dat is prima, snap ook hoe dat een relatie kan beïnvloeden. Maar óf jij moet je wat toleranter opstellen, óf zij moet helemaal kappen met iets waar zij helemaal geen problemen mee heeft(of mag 2 keer per jaar bijv. wel?)
Coke in combinatie met alcohol is veel slechter voor je gezondheid, ondanks dit niet heel sterk algemeen bekend is. Persoonlijk is dat echt het enige wat ik in dit verhaal lees waarvan ik denk: dat had ze niet moeten doen. Zelfs als ze hier mee doorgaat is het (zolang de doseringen niet de spuigaten uit lopen) is de kans niet heel groot dat ze straks destructieve gezondheidsklachten zal ervaren als ze wel gewoon gezond leeft voor de rest.

Kort: bespreek het sowieso als het jou dwars zit. Jouw intolerante houding t.o.v. gematigd drugsgebruik mag, maar zelf kan ik me er totaal niet in vinden en ik vermoed dat jij flink bent ingepakt door de ‘war on drugs’. Ik vind dat je de ernst van haar gebruik overdrijft. Drugs is slecht, maar je gaat er niet meteen dood van.

 

[Cerberus]

Gezien ze een keer per maand harddrugs doet, betekent dat dat ze 3 weekender per maand er gene doet. Wat doet ze dan? Ook feestjes / vriendenbijeenkomsten? En ze amuseert zich dan gewoon zonder drugs? Dan is ze niet verslaafd lijkt me.

 

[Steven_33]

Gezien ze een keer per maand harddrugs doet, betekent dat dat ze 3 weekender per maand er gene doet. Wat doet ze dan? Ook feestjes / vriendenbijeenkomsten? En ze amuseert zich dan gewoon zonder drugs? Dan is ze niet verslaafd lijkt me.

Zo kan je het ook zien idd. Er zijn ook drie weekenden zonder drugs. Maar dat zijn niet de weekenden waarin ze borrelt of feest. Feestje/borrel = drugs. Maar moet je eerst elk weekend gebruiken om verslaafd te zijn? Ik merk aan haar dat ze na een paar weken echt weer behoefte voelt en dan een avond vriendinnen opzoekt, veel drinkt en dan komt er coke op tafel want dat hoort er bij. Of ze gaat met vrienden in een huisje zitten om samen XTC te slikken.

Wat ik daar niet leuk aan vind is dat ik de dagen/week na afloop van zo'n weekend een vriendin heb die down en moody is vanwege haar dopamine-gebrek.

 

[Flualhamdulillam]

Ik merk aan haar dat ze na een paar weken echt weer behoefte voelt en dan een avond vriendinnen opzoekt, veel drinkt en dan komt er coke op tafel want dat hoort er bij. Of ze gaat met vrienden in een huisje zitten om samen XTC te slikken.

Voor XTC heb ik als maatregel 3 maanden minimaal ertussen altijd kunnen aanhouden. Ik zie dan ook(lang niet altijd) uit naar de volgende keer, maar dat is omdat ik het enorm leuk vind. Logisch toch dat als je geregeld iets doet wat je leuk vind, uitkijkt naar de volgende keer en je vrienden opzoekt? Zolang het binnen de perken blijft zie ik dit echt niet als een probleem (want dat is hoe te vaak of bij mensen die er gevoelig voor zijn leidt tot geestelijke afhankelijkheid). Sure, een maandelijkse boekenclub met een lekker glas bleekselderijsap had een stuk gezonder geweest (tenzij je allergisch bent voor bleekselderij). Maar dit is die afweging waar ik het over had.

 

[Steven_33]

Kort: bespreek het sowieso als het jou dwars zit. Jouw intolerante houding t.o.v. gematigd drugsgebruik mag, maar zelf kan ik me er totaal niet in vinden en ik vermoed dat jij flink bent ingepakt door de ‘war on drugs’. Ik vind dat je de ernst van haar gebruik overdrijft. Drugs is slecht, maar je gaat er niet meteen dood van.

Bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik wil graag even toevoegen dat ik op zich niet totaal intolerant ben t.o.v. het gebruik van drugs. Ook ben ik niet ingepakt door de 'war on drugs'. Ik ben al bijna 20 jaar werkzaam in het nachtleven en heb alles op het gebied van drugs voorbij zien komen. Goede en slechte dingen.

Wat ik uit ervaring weet is dat drugs bij mensen meestal zo werkt: experimenteel > recreatief > gewoonte > problematisch. Ik vind 7 jaar lang elke maand cocaine of XTC gebruiken niet meer experimenteel of recreatief. Dan is het een in mijn ogen een problematische gewoonte geworden.

Ook verandert je karakter nou eenmaal als je jaar in jaar uit regelmatig harddrugs gebruikt. Mijn vriendin heeft dus al last van angst en paniekklachten en kan vaak somber zijn. Ik heb het idee dat ze mentaal zou opknappen als ze (een tijdje) zou stoppen met harddrugs. Maar die link legt ze zelf totaal niet. Zij ziet harddrugs juist als even ontsnappen aan die negatieve gevoelens. Ik zie de harddrugs juist als oorzaak daarvan. Jarenlang chemisch je beloningssysteem in de war schoppen doet je mentale welzijn nou eenmaal niet goed. Nog afgezien van de lichamelijke schade.

Ik heb het idee dat ik juist veel meer weet over drugs, de gevaren, de voordelen, en de (lange termijn) gevolgen. Ik heb diverse relaties en vriendschappen zien sneuvelen vanwege harddrugs. En meestal vanwege de 'alles moet toch kunnen' houding van de gebruiker en de vriendengroep van de gebruiker die elkaar niet (meer) corrigeert.

Moet ik de conclusie trekken dat wij dan gewoon niet zo goed bij elkaar passen?

 

[Cerberus]

Zo kan je het ook zien idd. Er zijn ook drie weekenden zonder drugs. Maar dat zijn niet de weekenden waarin ze borrelt of feest. Feestje/borrel = drugs. Maar moet je eerst elk weekend gebruiken om verslaafd te zijn? Ik merk aan haar dat ze na een paar weken echt weer behoefte voelt en dan een avond vriendinnen opzoekt, veel drinkt en dan komt er coke op tafel want dat hoort er bij. Of ze gaat met vrienden in een huisje zitten om samen XTC te slikken.

Wat ik daar niet leuk aan vind is dat ik de dagen/week na afloop van zo'n weekend een vriendin heb die down en moody is vanwege haar dopamine-gebrek.

Nee, als ze iedere sociale gelegenheid gebruikt zou ik dit kunnen zien als een (lichte) geestelijke verslaving inderdaad. Vandaar mijn vraag "wat doet ze dan de drie andere weekenden?"

Concreet zou je kunnen onderzoeken welke redenen achter die angstklachten zit, als in, wat heeft ze te veel of verkeerd gedaan, en zien of je haar specifiek dat deel kan doen veranderen, met als argument "angstklachten in de toekomst vermijden". Dat zou dan alvast een eerste stap zijn. Uit ervaring weet ik dat je haar niet zal kunnen in 1 slag veranderen.

 

[Flualhamdulillam]

Dan is het een in mijn ogen een problematische gewoonte geworden.

Ik ben het er helemaal mee eens dat het een gewoonte is geworden. Maar problematisch vind ik het zelf niet.


Ik snap aan de hand van de referentiekader iets beter waarom je hier bezorgt om bent. Jij hebt wat dat betreft dan vast veel meer gezien dan ik en daarom trek ik me een beetje terug. Ik ben namelijk ook maar beperkt in mijn ervaring 😋

Wat ik uit ervaring weet is dat drugs bij mensen meestal zo werkt: experimenteel > recreatief > gewoonte > problematisch. Ik vind 7 jaar lang elke maand cocaine of XTC gebruiken niet meer experimenteel of recreatief. Dan is het een in mijn ogen een problematische gewoonte geworden.

Bij mensen die verslaafd raken is dit meestal de bewandelde route, maar het overgrote deel van mensen die drugs gebruiken op zulke gelegenheden gaat dit niet verkeerd. Als wat jij zegt klopt mag je je gelukkig prijzen, want jij hebt ook geëxperimenteerd. Maar je bedoelt dat schema vast iets genuanceerder dan dit.

Ik heb het idee dat ze mentaal zou opknappen als ze (een tijdje) zou stoppen met harddrugs. Maar die link legt ze zelf totaal niet. Zij ziet harddrugs juist als even ontsnappen aan die negatieve gevoelens. Ik zie de harddrugs juist als oorzaak daarvan. Jarenlang chemisch je beloningssysteem in de war schoppen doet je mentale welzijn nou eenmaal niet goed. Nog afgezien van de lichamelijke schade.

Drugs zijn lang niet het enige wat tegenwoordig je beloningssysteem in de war brengt, sommige mensen zijn vatbaarder voor sombere gevoelens, dit kan echt met van alles te maken hebben en kan beter besproken worden met een specialist. Het kan zeker dat haar drugsgebruik haar sombere buien (deels) veroorzaakt, en een langere tijd stoppen om te kijken of het baat heeft kan in dit geval echt geen kwaad. Toch zou ik geen conclusies trekken zonder een professionele beoordeling en zou ik drugs niet meteen als primaire veroorzaker zien. Als het gebruik wekelijks is, is er meer grond voor zo’n conclusie.

Ik heb het idee dat ik juist veel meer weet over drugs, de gevaren, de voordelen, en de (lange termijn) gevolgen. Ik heb diverse relaties en vriendschappen zien sneuvelen vanwege harddrugs. En meestal vanwege de 'alles moet toch kunnen' houding van de gebruiker en de vriendengroep van de gebruiker die elkaar niet (meer) corrigeert.

Jij hebt blijkbaar hele andere ervaringen met drugs dan ik. En je zegt zelf: een ‘alles moet toch kunnen’ houding is hier dan ook meestal de oorzaak, niet de drugs. Ik zie het als niet meer dan normaal dat je je vrienden gewoon corrigeert op overmatig gebruik... Die houding waar jij het over hebt herken ik alleen in mensen die ik als idioot zou bestempelen. Maar het zegt wel over je duidelijke vooroordelen (en verklaart sommige conclusies die je trekt) over drugsgebruikers. Mensen die drugs gebruiken zijn geen domme of onwetende mensen zonder grenzen, laat dat even duidelijk zijn.
Het zegt niet veel over hoe problematisch dit geval is, want ze kan natuurlijk liegen en gebruikt ze veel vaker. Daar ga ik niet van uit.

Moet ik de conclusie trekken dat wij dan gewoon niet zo goed bij elkaar passen?

Dat kan goed! Maar wederom, die conclusie zou ik pas trekken als je het goed hebt besproken en er een tijd over hebt nagedacht.

 

[Mindless]

Ze vindt haar gebruik zelf volkomen normaal en zegt dat al haar vrienden dit ook zo doen. Ze praat over cocaine snuiven of XTC slikken alsof je een zak chips opentrekt als het gezellig is. Ze vind het zelfs bijna vreemd dat ik elke maand snuiven of slikken juist vreemd/veel vind.

Iets wat je maandelijks al jaren doet, ga je automatisch over praten alsof het heel normaal is, zelfs als dat harddrugsgebruik is.

Je stelt hier je vragen ook op een drugsforum, waar veel mensen zelf deze middelen ook gebruiken in een vergelijkbare mate of soms veel vaker. Veel mensen hier zullen haar gebruik dan ook niet uitzonderlijk of zorgwekkend vinden. Op een andere plek denken mensen daar waarschijnlijk heel anders over.

Wat ik ook zorgelijk vind is dat ze zelf aangeeft door de drugs wel eens angst en paniek-klachten te hebben gehad. Dat is echter geen reden geweest om te stoppen/minderen. Ook vind ik haar een beetje naïef wat betreft haar kennis van de werking van drugs. Ik vroeg haar bijvoorbeeld of ze wel wist dat cocaine combineren met alcohol erg gevaarlijk is aangezien ethanol (de werkzame stof van alcohol) reageert met cocaine en in je lichaam omgezet wordt in coca-ethyleen, een stof die 4 keer zo giftig is als cocaine. Wist ze niet.

Maar hoe reageerde ze daarop? Was ze geschrokken? Gebruikt zij ook alcohol in combinatie met cocaïne? Zo ja, gaat ze dat nu niet meer doen of toch wel?

En heb je haar verteld over de drie maanden "regel" bij XTC/MDMA? Een maand tussen XTC gebruik vind ik ook nogal kort, al wisselt ze het dus ook af met cocaïne. Misschien weet je zelf ook dat XTC/MDMA voornamelijk op je serotonine werkt en regelmatig gebruik je serotonine "leegtrekt" als het ware en daarnaast ook de serotonine receptoren beschadigd. De drie maanden regel is slechts een leidraad, maar is er met name zodat de receptoren weer kunnen herstellen (het serotonine gehalte in het lichaam is daarvoor alweer aangevuld). Het is belangrijk dat ze weet dat ze om deze reden het beste minimaal drie maanden tussen XTC gebruik houdt.

Zo kan je het ook zien idd. Er zijn ook drie weekenden zonder drugs. Maar dat zijn niet de weekenden waarin ze borrelt of feest. Feestje/borrel = drugs. Maar moet je eerst elk weekend gebruiken om verslaafd te zijn? Ik merk aan haar dat ze na een paar weken echt weer behoefte voelt en dan een avond vriendinnen opzoekt, veel drinkt en dan komt er coke op tafel want dat hoort er bij. Of ze gaat met vrienden in een huisje zitten om samen XTC te slikken.

Wat ik daar niet leuk aan vind is dat ik de dagen/week na afloop van zo'n weekend een vriendin heb die down en moody is vanwege haar dopamine-gebrek.

Dat kan ik me goed voorstellen. Dat krijg jij dan inderdaad op je bord... Het probleem hier is wat @Snuffelaar hierboven al aangaf: je kunt niemand veranderen en zou dat ook niet moeten willen doen. Dit gaat alleen maar irritatie opwekken waarschijnlijk. Wel kun je haar natuurlijk informeren over de mogelijke gevaren van haar gebruik voor de gezondheid.

Moet ik de conclusie trekken dat wij dan gewoon niet zo goed bij elkaar passen?

Op het vlak van drugsgebruik in ieder geval niet denk ik. Maar ben je bereid daarmee te leven of niet? Dat is de vraag denk ik. In een relatie moet je toch altijd bepaalde mindere aspecten van de ander leren accepteren. Maar het kan zijn dat dit specifieke ding simpelweg te zwaar telt voor jou(?)

 

[Natozlato]

Ik vind 1 keer per maand geen problematisch gebruik. Als ze op het vlak van werk, financiën en op sociaal gebied geen hinder ervan ondervind is er geen probleem. Jij wil haar er vanaf helpen, maar zij wil dat helemaal niet.

Accepteer haar zoals ze is, en kan je er niet mee leven, dan zoek je beter een vriendin die geen drugs doet.

 

[Mindless]

Ik vind 1 keer per maand geen problematisch gebruik. Als ze op het vlak van werk, financiën en op sociaal gebied geen hinder ervan ondervind is er geen probleem. Jij wil haar er vanaf helpen, maar zij wil dat helemaal niet.

Accepteer haar zoals ze is, en kan je er niet mee leven, dan zoek je beter een vriendin die geen drugs doet.

Er is ook nog het vlak van (mentale) gezondheid:

Wat ik ook zorgelijk vind is dat ze zelf aangeeft door de drugs wel eens angst en paniek-klachten te hebben gehad.

Daarnaast gebruikt ze de middelen toch wel op een onverstandige ongezonde manier als ze bijvoorbeeld coke mengt met alcohol en te snel op elkaar MDMA gebruikt. Dat lijkt mij toch in bepaalde mate problematisch.

Verder eens met je dat hij haar moet accepteren zoals ze is en anders verder moet zoeken.

 

[Lid 152247]

Ik denk niet dat drugs het probleem is. Maar het legt wel een probleem bloot.

Over ethanol en coca ethyleen..ik vind het niet vreemd dat ze niet zo specifiek weet hoe het zit. Iedereen weet dat drugs en drank niet samengaan. Maar wat jij omschrijft .er zijn weinig gebruikers die bij wijze van spreken de theorieboeken openslaan en uitpluizen.

Het probleem zit hem nu in jullie gelijkwaardigheid. Jullie rol in de relatie.
Los van het feit dat ik vind dat je gelijk hebt, lees ik je eerder als een hulpverlener die de gevaren wilt uitleggen en verwacht dat ze daar naar luistert en het aanpast. Die belerende houding valt niet goed bij je vriendin. Het kan overkomen dat als zij wel begrijpt waarom het zo slecht is, dat er dan geen excuus meer is om het aan te passen. Ook al bedoel je het goed. Vaak komt het over alsof jij het beter weet dan haar(ook al is dat zo) dat valt bij niemand lekker.

Ik zou me minder richten op de feiten en je zorgen over haar gezondheid. Als zij dat wilt veranderen moet dat echt uit haarzelf komen.

Ik vind het wel heel logisch dat jij er problemen mee hebt dat zij de lusten van de drugs heeft,maar jij bent de dupe van de lasten.

Er blijven 2 dingen over.l:
1Jouw principes over drugs botsen met die van haar. Kan je accepteren dat zij daarin anderen keuzes maakt en blijft gebruiken?

Kan je omgaan met de bad mood van je vriendin de dag/dagen na haar gebruik.

Ik heb het idee (correct me if i'm wrong) dat je daar op zich wel mee kan leven(iedereen heeft weleens zijn dag niet ) maar dit wel een probleem vind vanwege de oorzaak(ze kan het voorkomen)

Je oordeelt over je vriendin en haar keuzes, dat mag. Maar als je dat blijft benoemen gaat de gelijkwaardigheid tussen jullie scheef groeien.

Ik zou de focus bij jezelf liggen. Kan je het accepteren of niet? Of zijn jullie bereid een gulden middenweg te vinden
(Bv 1 x per 2 maanden. Even niet afspreken tijdens de dinsdagdip)

Op het moment dat zij ervaart dat jij haar keuzes respecteert en dat dat niets afdoet wat je voor haar voelt en hoe je over haar denkt..Dan weet ik zeker dat zij ook meer open staat voor een gesprek of jouw kijk erop.

Maar als zij dat niet zo ervaart en je inderdaad anders naar haar kijkt en haar gebruik niet accepteert. Dan begrijp ik haar wel.

Het gaat er niet om wie er gelijk heeft.
Wil je gelijk of wil je geluk?

En als het zo ver gaat dat het jullie geluk in de weg staat, dan moet je zelf de conclusie trekken.

 

[CuriousExplorer]

Waar is het voordeel van de twijfel geven gebleven? Ze heeft nu de gewoonte om 1x per maand harddrugs te nemen, maar misschien slaat ze compleet om als ze met jou in relatie is...Misschien interesseert het haar zelfs niet meer?

Ik vind persoonlijk al een conclusie als deze op voorhand trekken niet echt overtuigend overkomen om te willen werken aan iets wat jullie kunnen opbouwen...


"Misschien moet ik de conclusie trekken dat we niet zo goed bij elkaar passen"

I

 

[MetalGuy]

Hoi allemaal,

sinds drie maanden heb ik (34jr) een nieuwe vriendin (29jr). We zijn heel happy samen en zijn van plan om serieus met elkaar verder te gaan. Echter verschillen wij enorm van mening over het gebruik van harddrugs. Toen we het er een keer over kregen vertelde ik dat ik wel geexperimenteerd heb toen ik jonger was, maar dat de keren dat ik een pilletje of jointje heb gehad de afgelopen 10 jaar op een hand te tellen is. Zij vertelde echter dat ze gemiddeld elke maand wel harddrugs gebruikt. Cocaine als ze met vriendinnen aan het borrelen is (ook thuis) of een pilletje als er een feestje is.

Het klinkt onschuldig, maar dit doet ze al sinds haar 23e zegt ze. Ik schrok hier nogal van. Ik vind zeven jaar lang, gemiddeld 12 keer per jaar harddrugs gebruiken klinken als een verslaving. Wellicht niet per se een lichamelijke, maar dan toch zeker een psychische, of "sociale" verslaving. Ze vindt haar gebruik zelf volkomen normaal en zegt dat al haar vrienden dit ook zo doen. Ze praat over cocaine snuiven of XTC slikken alsof je een zak chips opentrekt als het gezellig is. Ze vind het zelfs bijna vreemd dat ik elke maand snuiven of slikken juist vreemd/veel vind.

Wat ik ook zorgelijk vind is dat ze zelf aangeeft door de drugs wel eens angst en paniek-klachten te hebben gehad. Dat is echter geen reden geweest om te stoppen/minderen. Ook vind ik haar een beetje naïef wat betreft haar kennis van de werking van drugs. Ik vroeg haar bijvoorbeeld of ze wel wist dat cocaine combineren met alcohol erg gevaarlijk is aangezien ethanol (de werkzame stof van alcohol) reageert met cocaine en in je lichaam omgezet wordt in coca-ethyleen, een stof die 4 keer zo giftig is als cocaine. Wist ze niet.

Ze heeft mijns inziens ook totaal geen idee van de lange termijn effecten van harddrugs gebruik. Ik probeer haar duidelijk te maken dat juist omdat ze zoveel gebruikt, ze ook steeds weer de behoefte krijgt om even te "ontsnappen" aan de werkelijkheid en met vriendinnen behoorlijk stevig te drinken, even "lekker los", en dan bijvoorbeeld.cocaine te snuiven.

Toen ik hier met haar over in gesprek ging kreeg ik een beetje het gevoel met een geïrriteerde puber te spreken. "Jahaa, ik weet wel dat het slecht is", "Je doet net alsof ik een junk ben", "Ik doe het heus niet elke week of zo", "Ik doe het maar een paar keer per jaar". "Weet je wel hoeveel drugs er gebruikt wordt overal", "Iedereen doet het".
Ik weet dat ontkennen en bagataliseren het eerste is wat drugsgebruikers altijd doen. ineens laat ze het klinken alsof ze heel af en toe eens drugs heeft gebruikt. Ik ga dan maar niet verder om ruzie te voorkomen.

Ik merk dat, hoe leuk ik haar ook vind, ik niet samen wil zijn met iemand die zo veel/vaak cocaine gebruikt en pillen slikt, en daar mee om gaat alsof je een toastje brie neemt bij de borrel. Ik ben bang dat dit op een gegeven moment tussen ons in komt te staan. Ik ben namelijk niet van plan om met haar mee te gaan doen. Aan de andere kant maak ik me een beetje zorgen om haar, en zou ik haar wel willen helpen te stoppen met harddrugs.

Heeft er iemand (wellicht een ervaringsdeskundige) een tip hoe ik hier mee om kan gaan, of hoe ik haar in kan laten zien dat haar gedrag niet ok is? Klinkt dit inderdaad als een verslaving? Of overdrijf ik?

Alvast bedankt voor eventuele reacties!


Groet
Steven

Ja Steven, dan heb je twee keuzes:

"Take it or leave it!"

Je kan het het beste alles zo oordeelvrij mogelijk houden en haar gewoon haar ding te laten doen. Zo voorkom je erger! Maar bespreekbaar moet het zijn. Eerlijkheid duurt het langst!

 

[Lid 152247]

Ik vind wel dat je neerbuigend over haar praat.
Ja, ze is iets jonger, maar gewoon volwassen.

Je hebt het over een psychische verslaving..als je dat bent ben je dagelijks met drugs bezig.
Een sociale verslaving..ziet ze haar vrienden maar 1 x per maand? Of ziet ze haar vrienden ook nuchter en gaat ze nuchter naar sociale gelegenheden.
Bij dat laatste..niet verslaafd
(De term sociale verslaving word niet gehanteerd. Het gaat dan om.iig een geestelijke verslaving en gebruikersvrienden)

Ik vond het knap wat je wist over cocaine en alcohol, maar die kennis heb je dus niet over verslaving. Een oordeel is wat anders dan een feit.

"Ze vind het zelfs bijna vreemd dat ik het veel vind"
Heeft ze dat gezegd of is dat een aanname?

En ze krijgt meteen een stempel op haar hoofd dat ze ontkent..volgens jou typisch iets voor gebruikers/verslaafden..

Iemand iets duidelijk maken is geen gesprek
Een gesprek moet van 2 kanten komen, waarbij respect en luisteren het fundament zijn. Niet oordelen maar luisteren en open.staan naar elkaar. Als zij niet naar je wil luisteren vergelijk je haar met een puber. Ik hoor een vrouw die wenst op een andere manier benadert te worden.


Ze heeft volgens jou totaal.geen idee wat de gevolgen zijn, dus ga jij haar dat duidelijk maken..

Ik geloof dat je uitleg over cocaine/alcohol onder scheikunde valt. Dat ze dat niet weet vind ik zeker niet naïef . Het is niet alsof ze niks weet van de risico's. Een risico nemen is wat anders dan het ontkennen.

Ik heb niet het idee dat je haar volwaardig respecteert en bereid bent naar haar te luisteren en dingen vanuit haar perspectief te bekijken.
Ik heb het idee dat je haar wil overtuigen met theoretische feiten, zodat ze geen excuus meer kan hebben om niet te.stoppen.

Zij wil geen hulp, jij wil haar ook niet helpen. Je wil enkel dat ze ermee stopt.

Ik woon veel van dit soort gesprekken bij. Alleen zijn de cliënten dan wel verslaafd..en ik geef altijd 1 punt mee.wees net zo bereid om te luisteren en je standpunt (tijdelijk) los te laten, zoveel als dat je ook van de ander verwacht.

Ik klink nu negatief over jou, maar als het op mij al zo overkomt snap ik waarom de communicatie tussen jou en je vriendin niet goed gaat.

Ik snap wel dat je je zorgen maakt maar niet waarover. De frequentie van haar gebruik veroordelen is wat anders dan zorgen maken.
Ze is 29..misschien is ze over 3 jaar wel zwanger. En was dit gewoon een fase in je leven
Om je vragen te beantwoorden.

Ik vind jou niet de juiste persoon om haar iets in te laten zien. Je hebt niet genoeg kennis over verslavingen. En je bent haar partner. Als ze elke dag snuivend op de bank ligt is een interventie op zijn plaats. Maar dit is een meningsverschil of 1 x per maand teveel is. Bovendien wil ze het niet veranderen. Dan zal je haar moeten overtuigen maar dan schiet je je doel voorbij.

Ik vind tot nu toe dat je overdrijft. Ik kan er moeilijk antwoord op geven want ik heb nog dir soort vragen.

Hoeveel angstklachten heeft ze door de drugs, beheerst het haar leven of is het zodanig gering dat ze het kan verdragen van korte duur. De prijs die je moet betalen net zoals de dip.
Gebruikt ze drugs om de angst te bestrijden?
Zijn de klachten toegenomen?

Hoelang gebruikt ze al drugs?
Hoeveel dagen heb jij last van haar dip?
Hebben jullie het er weleens over gehad hoe zij zelf haar toekomst ziet qua gebruik. Dus geen gesprek met de boodschap waarneer ze nou gaat stoppen..maar geef haar de ruimte..wat ik al zei..misschien is het een fase. Zoals bij de meeste.

Het beste is drugs 1 x in de drie maanden te doen. Maar het gaat om coke en xtc. Xtc daar kan je niet eens verslaafd aan raken. 1 x per maand is niet wenselijk. Maar er dreigt ook geen groot gevaar. Er zijn een hoop jongeren (en ouderen) die deze periode in hun leven hebben. Een heleboel zelfs elk weekend en met de corona word het alleen maar erger.

Ik geloof dat je echt van.haar houd. Maar verwar je zorgen niet met het feit dat je niet achter haar gebruik staat. Je hoeft niet ergens achter te staan om het te accepteren. Je hoeft het ook niet te accepteren, die keuze kan alleen jij maken of je deze relatie wilt behouden.

 

[Spin]

Ik was verslaafd, gestopt en toen terug val; toen met mezelf afgesproken dat ik 1x per maand mocht gebruiken: dat werkte op dat o
Moment echtgoed voor mij; als ik echt veel trek had kon ik t toch redden door te denken dan en dan mag je weer wat gebruiken.
Ik vergat t zelfs af en toe.. dan dacht ik.. hey. Vorig weekend niet eens gebruikt. Yoen dat paar keer gebeurd was dat ik t vergat "vond " mijn partner dat ik DUS wel kon stoppen
Beetje zoals jij het ook zegt.. voor mijn gezondheid en t is slecht voor me etc
Het gevolg was dat ik t kapot moeilijk kreeg omdat ik als mn demonen opspeelden (want weet je eigenlijk waarom ze het doet en wat ze heeft mee gemaakt oid) dan had ik dus geen datum meer waar ik t naar toe uit.kon stellen .

Gevolg : ik ging stiekem gebruiken en omdat ik geen vaste dag per maand meer had kon t dus ook aan begin van maand oid.

Oke dit is heel kort door de bocht .. maar ik voelde me niet begrepen , afgewezen , voelde me een klein kind die terecht gewezen werd terwijl je niet weet hoeveel t mij opleverde (in de zin van dat t mij ook hielp overleven. Denk aan traumatische ervaringen etc).

Pas toen hij zag dat t juist weer helemaal verkeerd ging hadden we fijne gesprekken en legde hij uit bang te zijn me kwijt te raken etc maar dat ie van me hield met mijn leuke kanten maar ook met mn gebreken en liet me weer mijn ding doen.
Dat heeft er voor gezorgd dat ik nog een half jaartje 1x.pet maand deed en t. Toen zelf zat was. En daarna anderhalf jaar clean geweest!
(Reden terug val etc is niet relevant in dit verhaal )

Jij houdt van haar maar wel op jou condities en voorwaarden dus...

Wat zeggen ze ook alweer over relaties en de ander willen verandere ? Iets van als je iets niet leuk vindt van /aan je partner dan moet je zelf veranderen en kijken hoe je er wel mee om kan gaan ( zo iets was t ongeveer)

Oke sterkte succes en
Ja.
Take it or leav e it.

Maar vooral . Ga gesprek aan : GEEN MONOLOOG!!!
EN BELANGRIJKSTE : LUISTER NAAR HAAR .. TOON BEGRIP EN LIEFDE EN ga eens kijken /vragen waarom ze het doet ..is t om t leven aan te kunnen of just 4 fun is t just a fase of wil ze dit haar leven zo blijven doen.. etc etc

Maar aub stop met je belerende toontje want daar wordt niemand beter van ..

Let wel.. ik bedoel dit goed en probeer je te helpen anders zou ik er geen energie in steken ! Dus succes!

 

[MorgenZon]

Het klinkt mij in de oren alsof het meer om een groep cultuurtje gaat dan om de drugs zelf. Ik heb zelf in mijn twintiger jaren ook in zo'n groepje gezeten, en dat kan heel erg gezellig en verbonden zijn. Als ze al ongeveer 7 jaar met hetzelfde groepje omgaat, dan speelt dat wss een belangrijke rol in haar leven. Binnen een groepje lijkt alles normaal, want zo is dat nou eenmaal gegroeid over de jaren.

Nu kom je als buitenstaander binnen met een ander perspectief. Mocht het zo zijn dat ze al van plan was iets te minderen, dan zal dat vanzelf gebeuren omdat jij haar de kans daartoe geeft. Mocht het zo zijn dat ze gelukkig is met de gebruiksfrequentie, dan gaat ze op dezelfde voet door.

Uit ervaring kan ik je vertellen dat er vele van dit soort groepjes zijn, en veel mensen memoreren er later naar terug als pure magie. Ook weet ik toevallig dat dit soort groepjes vaak vanzelf gaan minderen als de eerste leden over de 30 gaan. Dan komen er kinderen, meer verantwoordelijkheid op werk, meer serieus gedoe enzovoorts. De individuen in de groep die een (mogelijk) verslavingsprobleem hebben, zijn meestal de personen die altijd de drugs inkopen.

Mijn advies zou zijn, mocht je haar echt leuk vinden: zie het nog een paar jaar aan en probeer het groepje te doorgronden. Misschien zit ze in de laatste fase van het verliezen van haar wilde haren, en is hier een kans om samen een perspectief te ontwikkelen over wat wijs en gezond is, zonder acuut afwijzend te zijn. Kijk ook met open blik naar de groep, en probeer in te schatten in welke fase de groep zit. Zitten hier mensen in die op hun schakelpunt zitten van jongvolwassenen naar volwassenen, maar verder een verantwoord leven leiden? Of zitten hier voornamelijk mensen in die eigenlijk iets doen wat de verkeerde kant opgaan qua gedrag en keuzes? In het laatste geval is dat gewoon een rood vlaggetje.

In de échte goede relaties die ik ken gaat het over elkaar écht accepteren zoals je bent. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

 

[Mindless]

Het klinkt mij in de oren alsof het meer om een groep cultuurtje gaat dan om de drugs zelf. Ik heb zelf in mijn twintiger jaren ook in zo'n groepje gezeten, en dat kan heel erg gezellig en verbonden zijn. Als ze al ongeveer 7 jaar met hetzelfde groepje omgaat, dan speelt dat wss een belangrijke rol in haar leven. Binnen een groepje lijkt alles normaal, want zo is dat nou eenmaal gegroeid over de jaren.

Nu kom je als buitenstaander binnen met een ander perspectief. Mocht het zo zijn dat ze al van plan was iets te minderen, dan zal dat vanzelf gebeuren omdat jij haar de kans daartoe geeft. Mocht het zo zijn dat ze gelukkig is met de gebruiksfrequentie, dan gaat ze op dezelfde voet door.

Uit ervaring kan ik je vertellen dat er vele van dit soort groepjes zijn, en veel mensen memoreren er later naar terug als pure magie. Ook weet ik toevallig dat dit soort groepjes vaak vanzelf gaan minderen als de eerste leden over de 30 gaan. Dan komen er kinderen, meer verantwoordelijkheid op werk, meer serieus gedoe enzovoorts. De individuen in de groep die een (mogelijk) verslavingsprobleem hebben, zijn meestal de personen die altijd de drugs inkopen.

Mijn advies zou zijn, mocht je haar echt leuk vinden: zie het nog een paar jaar aan en probeer het groepje te doorgronden. Misschien zit ze in de laatste fase van het verliezen van haar wilde haren, en is hier een kans om samen een perspectief te ontwikkelen over wat wijs en gezond is, zonder acuut afwijzend te zijn. Kijk ook met open blik naar de groep, en probeer in te schatten in welke fase de groep zit. Zitten hier mensen in die op hun schakelpunt zitten van jongvolwassenen naar volwassenen, maar verder een verantwoord leven leiden? Of zitten hier voornamelijk mensen in die eigenlijk iets doen wat de verkeerde kant opgaan qua gedrag en keuzes? In het laatste geval is dat gewoon een rood vlaggetje.

In de échte goede relaties die ik ken gaat het over elkaar écht accepteren zoals je bent. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Aah de big three zero... Wanneer alle jeugdigheid, levendigheid en experimenteren meestal de deur uit gaan en plaats maken voor... een serieus leven. Maar we hebben tenminste onze herinneringen nog.

 

[Spyro]

Jij gaat niet diegene zijn die haar kan veranderen.

Ik heb mijn partner @Blyatman leren kennen in de ergste periode van mijn leven. Vol op in verslaving (10 jaar duurde deze), wat enorm moeilijk voor hem is geweest om mij zo af te zien glijden.

Echter is hij godzijdank nooit bij me weggegaan en ben ik uit mijn verslaving gekomen. Hij is echt mijn grote steun geweest altijd.

Hij wist ook dat hij mij niet kon veranderen, heeft ‘ie ook nooit geprobeerd. Heeft namelijk geen zin. Hij was er voor me waar nodig en heeft me altijd willen helpen. Maar zodra hij mij geforceerd had willen stoppen, dan had er sowieso teveel wrijving ontstaan om deze relatie gaande te houden.

Dus denk goed na over je eigen toekomst plannen maar ik zou het niet per direct uitmaken... Een mens kan veel veranderen.

Ik wil je heel veel succes en plezier wensen met elkaar. Probeer niet alleen de drugs te zien maar leer elkaar echt goed kennen.

Niks is onmogelijk, inmiddels zijn we happy en gebruiken we zelden nog drugs.

🙏🏻

 

[Trippy langkous]

Ik vind zelf dat je moet accepteren als een ander gebruikt maar dat is mijn mening. Zolang het geen gewoonte word om te gebruiken en het dagelijks leven er niet onder lijd zie ik het probleem niet. En ik zie het probleem aan even ontsnappen ook niet nogmaals zo lang het maar bij af en toe blijft.

En je hoeft niet samen met haar te gebruiken, je kunt altijd zeggen dat ze alleen gebruikt als jij er niet bij bent.

En zolang ze het bij af en toe kan laten klinkt dit in mijn oren niet als een verslaving.

 

[Blyatman]

Maar de alcohol is dus wel sociaal geaccepteerd?
En tevens, 1 keer per maand, is echt geen verslaving te noemen op geen enkel vlak.
mijn partner heeft al het een en ander verwoord, maar ik heb nogal mijn vraagtekens bij jouw als persoon. Want haar antwoorden zoals jij die citeert, komen niet over als van iemand die daadwerkelijk in ontkenning zit of een problematiek. Maar eerder van zich afbijten op de mogelijke uitspraken die jij naar haar toe doet. Dit kan nogal overkomen op een ouderlijke wijze. Want als ik mijn partner de les ga lezen over het gebruik en de risico’s, ga ik 100% zeker dezelfde antwoorden krijgen. Dus het heeft niks met het gebruik te maken, de gebruiker of verslaving. Maar de messenger.
wanneer je hebt mogelijk op een heel andere manier gaat brengen zal zij ook niet het gevoel krijgen haar te moeten verantwoorden en jullie partner relatie veranderd in een ‘vader’ ‘dochter’ momentum. Want in al deze teksten zie ik jou als schrijver nergens in terug komen als ondersteuning maar juist als ‘mentor’ als een soort ouderlijke rollenspel.
tevens is de redenatie, “ik vind haar leuk maar niet als ze gebruikt” een heel slap iets. Of je vindt haar leuk en zet stappen, met 1): je accepteert dat zij eens in de maand een pil neemt, snuift o.i.d. En zij zal vanzelf haar wilde haren hierin gaan verliezen. Of 2): je zet er een punt achter en zoekt iemand die niet drinkt, niet rookt, niet snuift e.d.
Ik vind persoonlijk, dat je enorm bagatelliseert en vanuit de schrijfvorm je als meerdere opstelt omdat je haar levensstijl niet acceptabel vindt.
ik zeg niet dat je de relatie moet stoppen, maar ik zeg wel dat dit een 100% eenzijdig verhaal is zonder haar zijde, en het heel makkelijk is om delen hier terzijde te houden en dingen misschien wat aan te passen naar een eigen idee of blik dan de werkelijkheid.
Als je echt dol op haar bent, zoek een middenweg/accepteer en laat los tot zekere hoogte, kan je dat niet? Hou haar dan niet aan het lijntje, wees duidelijk en belemmer haar niet. Want als dit op deze voet blijft voortgaan zal dit in een minder leuk contact gaan ontwikkelen en zal zij vanuit haar punt schijt gaan krijgen aan jouw lessen, en zal zij zich eerder vanuit deze situaties gaan misgrijpen aan de harddrugs door de relatie problemen dan dat iedereen werkelijk wilt.

En persoonlijk advies: het is niet problematisch, maak het niet groter dan nodig is, ik voorzie hier vanuit gebruiker, niet de oorzaak van dit euvel, maar de non gebruiker die het opblaast.

ik ben altijd aan de zijde gebleven, ondanks verslaving of niet van mijn partner. En ik ga je eerlijk vertellen: als je dit al zo lastig accepteren kan, wat zou je doen als zij daadwerkelijk in verslaving valt? Zou je haar dan laten vallen? Blijkbaar wel. Dus wat weegt zwaarder? Liefde of drugs?

 

[djiego]

Als ze als een geïrriteerde puber reageert heeft dat waarschijnlijk een reden, misschien klink je als haar moeder die haar komt vertellen waarom ze iets wel of niet moet doen in plaats van haar partner die met haar komt praten...?

'Praat en deel' in plaats van 'veroordeel en creëer afstand' over dit onderwerp, anders komt dit inderdaad tussen jullie in te staan.
Laat je overtuiging over wat goed en slecht is eens los en praat of liever luister naar haar. Zij kiest hier tenslotte voor is geen kind meer, toch?

 

[KlaasVaak]

Je kent haar drie maanden en gaat haar nu al proberen naar jouw ideaalbeeld te buigen? Dat gaat absoluut niet werken.

Heel goed dat ze niet zegt te gaan stoppen, alleen om jou een plezier te doen. Dat zou alleen maar leiden tot stiekem gebruik.

Je hebt een eerlijke vriendin, die eens in de maand drugs gebruikt. Nu heb je de keuze om dat te accepteren of te besluiten dat ze niet bij je past.

Elke keer gaan zeuren als ze gebruikt en haar onder druk zetten gaat je in ieder geval zeker niet helpen.

En stop ook met als ze zich kwetsbaar opstelt dit later als munitie te gebruiken om je gelijk te halen! Dan weet je zeker dat ze straks niets meer met je deelt.

 

[Blyatman]

Zo kan je het ook zien idd. Er zijn ook drie weekenden zonder drugs. Maar dat zijn niet de weekenden waarin ze borrelt of feest. Feestje/borrel = drugs. Maar moet je eerst elk weekend gebruiken om verslaafd te zijn? Ik merk aan haar dat ze na een paar weken echt weer behoefte voelt en dan een avond vriendinnen opzoekt, veel drinkt en dan komt er coke op tafel want dat hoort er bij. Of ze gaat met vrienden in een huisje zitten om samen XTC te slikken.

Wat ik daar niet leuk aan vind is dat ik de dagen/week na afloop van zo'n weekend een vriendin heb die down en moody is vanwege haar dopamine-gebrek.

In plaats van te klagen dat jij dat niet leuk vindt, kan je haar ook gewoon een beetje vertroetelen. Haar juist geven wat zij nodig heeft tijdens dip.

het is bij jou alleen maar “ik, ik, ik,”
Had deze reactie nu pas gezien maar jij bent volstrekt egoïstisch.

 

[CuriousExplorer]

In plaats van te klagen dat jij dat niet leuk vindt, kan je haar ook gewoon een beetje vertroetelen. Haar juist geven wat zij nodig heeft tijdens dip.

het is bij jou alleen maar “ik, ik, ik,”
Had deze reactie nu pas gezien maar jij bent volstrekt egoïstisch.

In uw citaat, en dan vooral zijn laatste alinea snap ik hem ergens wel.
Als je zelf niet veel gebruikt heb je inderdaad niet de behoefte aan een partner die de halve week down en moody is omwille van drugs. (Ik ook niet)

Je kan inderdaad zeggen, vertroetel haar. Maar als ik TS zijn OP erop na lees denk ik dat de beste raad die we hem kunnen geven is ; Zoek u een andere partner. Dat is zowel het beste voor haar als voor u.

 

[Spyro]

In uw citaat, en dan vooral zijn laatste alinea snap ik hem ergens wel.
Als je zelf niet veel gebruikt heb je inderdaad niet de behoefte aan een partner die de halve week down en moody is omwille van drugs. (Ik ook niet)

Je kan inderdaad zeggen, vertroetel haar. Maar als ik TS zijn OP erop na lees denk ik dat de beste raad die we hem kunnen geven is ; Zoek u een andere partner. Dat is zowel het beste voor haar als voor u.

Mee eens. Als je zo fel tegen drugs bent en er niet mee om kunt gaan dat zij af en toe wel wat snoept, kun je beter met een andere meid samen zijn.

 

[Lid 152247]

Dinsdag rond 5.00 voor het laatst online gezien.

Jammer ,want ik vind alle reacties bij elkaar echt goed.

Maar denk niet dat TO nog terugkomt,of leest alleen mee als gasg

 

[Zeehond]

Dinsdag rond 5.00 voor het laatst online gezien.

Jammer ,want ik vind alle reacties bij elkaar echt goed.

Maar denk niet dat TO nog terugkomt,of leest alleen mee als gasg

Tja, ook dat zegt meer over hem, dan over ons...

Ik heb niets toe te voegen aan bovenstaande goede reacties en vooral de informatie en uitleg.
Eerlijk gezegd ben ik ontzettend trots hoe we als DF leden op de juiste toon reageren in deze situatie.

 

[Kwatzakottel]

Suiker, kaas, zout. Zie daar de echt problematische harddrugs in onze werkelijkheid. En dan heb je de dopamine-aanjagers, koffie en thee
en mineraalwater. Je zit jezelf de hele dag in de dope te sausen, en dan kom je hier kwaken over je vriendin die 1 keer per maand iets neemt
dat wél ietwat van een interessant effect heeft. Dat is krankzinnig gedrag. Doe er wat aan!

 

[De Zandman]

Boter, kaas en eieren.
Mijn advies is: als TO nog eens terugkomt:
Maak helaas, een eind aan deze relatie.
Iig: laat haar kiezen.
Of een leven met jou, of een leven met drugs.
want je bent het er zelf niet mee eens, en dat wordt groter, en groter, die tegenstelling...

Wat denk je nou zelf?
Ik denk even voor jou.
En spreek uit ervaring.

Met een toestand als deze, Misère staat je te wachten, als je doorgaat. Ja.
Je hebt geen idee, wat je gaat beleven, als je ziet, dat je partner helemaal naar de kloten gaat, en je kunt er niets tegen doen...
Dus. heel lastig.
De afkickklinieken zitten vol met dit soort gevallen.
Tegen de harddrugs vechten, als partner, je moet van goede huizen komen om dit te kunnen winnen.
Vaak wordt " enkele keren per maand" enkele keren per dag...
Kun jij zoiets aan?
Sterkte toegewenst met het nemen van beslissingen!

 

[Jumping Jack]

Oke nu vind je een vriendin die 2 keer of soms wel 3 keer per maand uit gaat.
En die drinkt vodka..
Is dat dan ook zo een groot probleem?
Waarschijnlijk niet!

Ik merk hoe je dit uitlegt dat je in een klein wereldje leeft.
Een beetje een oude gedachte gang over drugs gebruik.
Tegenwoordig is bij veel mensen af en toe een beetje drugsgebruik normaal in hun leven.
En ook helemaal niet erg!

Ga een keertje een avondje mdma doen (xtc)
en verbreed je wereld.
Je zou zien dat het een enorme aanvulling kan zijn in het leven.
En zoals ik dat nu lees heb je dat ook echt wel nodig..

 

[De Zandman]

Dit lezende, heb je eerdere posts van mij nooit gelezen.
Al helemaal niet vwb drugsgebruik.
Nog veel minder " uit ervaring" kunnen spreken.
Enkele keren vodka, dat is imo totaal wat anders, dan genoemde harddrug
gebruik. En ja, alcohol is ook een harddrug, maar er zijn toch grote, heel grote verschillen.
Bier is geen whisky..

Iedereen moet zelf weten wat hij doet, maar TO stelt een vraag.
Op die vraag geef ik een antwoord, wat het weergeven van mijn visie is.
Ik blijf daar ook bij.
ik heb genoeg gezien in dit kader.
Ben je weleens in zo'n kliniek geweest?
Met cliënten gesproken?
Ach...
Camerone!
Voorkomen is altijd beter, dan genezen.
C'est ca.

 

[Eik]

Dit is een topic van ruim een maand geleden. De originele poster is sindsdien niet meer online geweest. Ik sluit dit topic.