Hallo allemaal,
Ik merk dat ik steeds meer “frustratie” begin te krijgen met mijn situatie en wil mijn situatie graag met jullie delen.
Op dit moment tijdens het typen voelt dit ontzettend confronterend maar moet dit toch even kwijt.
Laten we beginnen:
Ik ben een gezonde, vrijgezelle kerel van 30 jaar.
Ontzettend goede jeugd gehad, al was ik wel echt een flinke probleempuber.
Ging rond mijn pubertijd met wel echt verkeerde mensen om.
Toen uiteraard ervaart als stoer enzo, maar jaren later kijk je daar toch anders tegenaan.
Ik hing bijna dagelijks met hun buiten en was in mijn ogen altijd wel gezellig!
Wel was er een groot leeftijdsverschil.
Ik gok dat dit ongeveer minimaal zo’n 10 jaar verschil was.
Wat dus betekende dat hun net even wat verder waren in het leven.
Auto’s, stoere gasten met tattoos, feestjes en de hele avond lekker buiten hangen.
Helemaal gaaf natuurlijk voor een puber!
Destijds was ik wel altijd aan het blowen, maar verder totaal niks.
De rest daarin tegen, zaten die avonden altijd aan de speed.
Voor jullie beeldvorming: dit waren meestal avonden middenin het bos, groot kampvuur, ongeveer 5 auto’s, keiharde muziek en lekker losgaan.
In de tussentijd gestopt met blowen, en als ik met hun buiten ging hangen nam ik altijd een tas met flessen bier mee.
Dat was altijd mijn, als enige, “feestmiddel”.
Nadat enige tijd verstreken was (lees maanden) groeide de groep een beetje uit elkaar en begon iedereen een beetje zijn eigen weg te vinden.
Ook ik.
Goede baan, lekker met andere vrienden naar de kroeg en lekker van het leven genieten.
Tot, ik kan me het niet goed meer herinneren, we een avondje dronken in de kroeg coke hadden genomen.
Dit werd steeds vaker maar voor ons gevoel totaal niet zorgwekkend of problematisch.
Dit omdat we dit denk ik hooguit maandelijks deden.
Maar na jaren verstreken waren hierna, merkte ik dat het toch wel steeds vaker werd.
Nog steeds voelde het helemaal prima, want dit gebeurde altijd op een feest en de drug zelf was altijd in combinatie met veel alcohol en feest.
Maar naar mijn gevoel werd het moment om coke te gebruiken steeds vervroegd met betrekking tot alcohol.
Eerst deden we dit dronken, daarna als we aangeschoten waren, daarna als we nog überhaupt moesten beginnen met drinken.
Als ik nu terug kijk heb ik voor mij de grootste fout gemaakt, en dat is gebruiken terwijl ik alleen ben.
Ik heb een ruggengraat van niks, en geef makkelijk snel ergens aan toe.
Als ik op dit moment terugkijk naar de afgelopen 2 jaar, is er geen weekend geweest dat ik niks op heb.
Elke zondag, zoals bijna iedereen hier misschien wel zal herkennen, heb ik spijt dat ik weer een slappe zak ben geweest.
Maar elke vrijdagmiddag begint het echt echt te kriebelen.
Ik kom dan thuis, gooi mn schoenen uit en pak een paar punten.
Ik schaam me echt kapot terwijl ik dit typ.
Zelf gebruik ik ongeveer tussen de 0,5 en 1 gram in het weekend.
Nooit doordeweeks!
In mijn leven buiten dit lijdt niks hier onder, maar ik merk dat ik een steeds grotere “trek” begin te krijgen die ik absoluut niet wil.
Voor sommigen van jullie klinkt dit verhaal misschien vrij mild, maar ik denk altijd overal extra veel over na en ik ben, vooral hiermee, emotioneel vrij zwak.
Denkend aan bijvoorbeeld mijn ouders, die ik in mijn hoofd ontzettend teleur stel uiteraard.
Zo pff dit heeft me wel wat moeite gekost maar voelt goed om van me af te schrijven.
Bedankt voor het lezen en hoor graag reacties!
Ik merk dat ik steeds meer “frustratie” begin te krijgen met mijn situatie en wil mijn situatie graag met jullie delen.
Op dit moment tijdens het typen voelt dit ontzettend confronterend maar moet dit toch even kwijt.
Laten we beginnen:
Ik ben een gezonde, vrijgezelle kerel van 30 jaar.
Ontzettend goede jeugd gehad, al was ik wel echt een flinke probleempuber.
Ging rond mijn pubertijd met wel echt verkeerde mensen om.
Toen uiteraard ervaart als stoer enzo, maar jaren later kijk je daar toch anders tegenaan.
Ik hing bijna dagelijks met hun buiten en was in mijn ogen altijd wel gezellig!
Wel was er een groot leeftijdsverschil.
Ik gok dat dit ongeveer minimaal zo’n 10 jaar verschil was.
Wat dus betekende dat hun net even wat verder waren in het leven.
Auto’s, stoere gasten met tattoos, feestjes en de hele avond lekker buiten hangen.
Helemaal gaaf natuurlijk voor een puber!
Destijds was ik wel altijd aan het blowen, maar verder totaal niks.
De rest daarin tegen, zaten die avonden altijd aan de speed.
Voor jullie beeldvorming: dit waren meestal avonden middenin het bos, groot kampvuur, ongeveer 5 auto’s, keiharde muziek en lekker losgaan.
In de tussentijd gestopt met blowen, en als ik met hun buiten ging hangen nam ik altijd een tas met flessen bier mee.
Dat was altijd mijn, als enige, “feestmiddel”.
Nadat enige tijd verstreken was (lees maanden) groeide de groep een beetje uit elkaar en begon iedereen een beetje zijn eigen weg te vinden.
Ook ik.
Goede baan, lekker met andere vrienden naar de kroeg en lekker van het leven genieten.
Tot, ik kan me het niet goed meer herinneren, we een avondje dronken in de kroeg coke hadden genomen.
Dit werd steeds vaker maar voor ons gevoel totaal niet zorgwekkend of problematisch.
Dit omdat we dit denk ik hooguit maandelijks deden.
Maar na jaren verstreken waren hierna, merkte ik dat het toch wel steeds vaker werd.
Nog steeds voelde het helemaal prima, want dit gebeurde altijd op een feest en de drug zelf was altijd in combinatie met veel alcohol en feest.
Maar naar mijn gevoel werd het moment om coke te gebruiken steeds vervroegd met betrekking tot alcohol.
Eerst deden we dit dronken, daarna als we aangeschoten waren, daarna als we nog überhaupt moesten beginnen met drinken.
Als ik nu terug kijk heb ik voor mij de grootste fout gemaakt, en dat is gebruiken terwijl ik alleen ben.
Ik heb een ruggengraat van niks, en geef makkelijk snel ergens aan toe.
Als ik op dit moment terugkijk naar de afgelopen 2 jaar, is er geen weekend geweest dat ik niks op heb.
Elke zondag, zoals bijna iedereen hier misschien wel zal herkennen, heb ik spijt dat ik weer een slappe zak ben geweest.
Maar elke vrijdagmiddag begint het echt echt te kriebelen.
Ik kom dan thuis, gooi mn schoenen uit en pak een paar punten.
Ik schaam me echt kapot terwijl ik dit typ.
Zelf gebruik ik ongeveer tussen de 0,5 en 1 gram in het weekend.
Nooit doordeweeks!
In mijn leven buiten dit lijdt niks hier onder, maar ik merk dat ik een steeds grotere “trek” begin te krijgen die ik absoluut niet wil.
Voor sommigen van jullie klinkt dit verhaal misschien vrij mild, maar ik denk altijd overal extra veel over na en ik ben, vooral hiermee, emotioneel vrij zwak.
Denkend aan bijvoorbeeld mijn ouders, die ik in mijn hoofd ontzettend teleur stel uiteraard.
Zo pff dit heeft me wel wat moeite gekost maar voelt goed om van me af te schrijven.
Bedankt voor het lezen en hoor graag reacties!
