Hoii, ik ben xPandatje, 18 jaar en ben nieuw hier.
Het is niet gelijk het leukste topic om mee te beginnen maar het is even niet anders.. Ik heb afgelopen jaar (2021) heel veel geëxperimenteerd, met veel verschillende middelen. Uiteindelijk na mijn eerste x 3mmc bleek ik dat erg leuk te vinden, super blij, euforisch, energiek en chill tegelijk. Daar kan je prima een nachtje op doorhalen. En later kwam ik met speed in aanraking en dat vond ik ook wel wat, aangezien we wel vaker met vrienden in het weekend een nacht doorhaalden en dat kon daar prima op. Altijd erg leuk gehad in het weekend en combineerden vaak beiden. Het was altijd goed gegaan ondanks dat combineren niet het slimste was, maar je denkt altijd 'overkomt ons toch niet'.
Uiteindelijk in Oktober '21 is het misgegaan. We hadden gewoon een leuk nachtje doorgehaald met wat 3mmc en pep, met een paar vrienden. Uiteindelijk de 2e nacht zegmaar gingen we proberen te slapen, voor het slapen nog een jointje gerookt en daarna op bed gegaan, rond een uurtje of 2 s'nachts. Uiteindelijk op bed dacht ik dat ik misselijk werd en bij de wc gaan zitten, een uur of anderhalf daar gezeten en het ging aardig mis. Hartslag van 200/hoger, hij schommelde heel erg en het gevoel van steeds wegvallen. We wisten niet wat we moesten doen omdat we het ook eng vonden om de ambu te bellen. Ik dacht echt dat ik doodging dus zijn we maar naar mijn moeder gegaan, tijdens het lopen naar mijn moeder (3 straten verderop) viel ik steeds bijna weg, ik zakte wel steeds weg. Uiteindelijk toen we daar aan kwamen was het nogsteeds niet weg en bleef mn hart maar als een gek tekeer gaan, toen toch maar de spoedeisende hulp gebeld en die zeiden afwachten tot morgen. Rond een uurtje of half 9 s'ochtends zijn we naar bed gegaan aangezien ik eerst alleen maar durfde te staan met mn armen omhoog want zo voelde het alsof ik niet weg kon vallen, alsof het beter ging (iknow, heel weird
). Uiteindelijk in de middag weer wakker geworden, toen was het gewoon weer terug en dus toen de spoed gebeld. Toen moest ik naar het ziekenhuis en uiteindelijk een dag opgenomen geweest, allemaal verschillende onderzoeken gehad: bloedprikken, urineonderzoek, echo, ecg en nog wat dingen. Uiteindelijk een infuus toegediend gekregen aangezien mn hartslag rond de 170 bleef, soms even naar de 130 maar zodra ik me weer bewoog schoot die weer omhoog. Die dag/nacht ben ik opgenomen geweest omdat ze het niet vertrouwden maar gelukkig mocht ik die dag daarna weer naar huis.
Sindsdien heb ik last van paniekaanvallen en hyperventilatie, waarschijnlijk die avond ook. Eerst dachten we dat mn hart er wat van opgelopen had maar dat was gelukkig niet het geval.
En zou het kunnen zijn dat ik daar een trauma van opgelopen heb? Ik heb nog wel steeds flashbacks ervan, hoe ik erbij dat en het gevoel.
Zijn er mensen die iets soortgelijks meegemaakt hebben en weten hoe je met die paniekaanvallen om moet gaan? Ik hoor graag mensen die zoiets ook hebben meegemaakt en hoe ze ermee om zijn gegaan. Ik vind het nogal moeilijk.
(in elk geval niet weer gebruiken, heb het nog een keer geprobeerd maar dat kan ik op mn buik schrijven)
Eerder rookte ik elke dag jointje om tot rust te komen maar daar krijg ik ook helemaal een naar gevoel van helaas...
Sorry voor dit lange topic, respect naar de mensen die de moeite hebben genomen om het te lezen!! <3
Groetjes
Het is niet gelijk het leukste topic om mee te beginnen maar het is even niet anders.. Ik heb afgelopen jaar (2021) heel veel geëxperimenteerd, met veel verschillende middelen. Uiteindelijk na mijn eerste x 3mmc bleek ik dat erg leuk te vinden, super blij, euforisch, energiek en chill tegelijk. Daar kan je prima een nachtje op doorhalen. En later kwam ik met speed in aanraking en dat vond ik ook wel wat, aangezien we wel vaker met vrienden in het weekend een nacht doorhaalden en dat kon daar prima op. Altijd erg leuk gehad in het weekend en combineerden vaak beiden. Het was altijd goed gegaan ondanks dat combineren niet het slimste was, maar je denkt altijd 'overkomt ons toch niet'.
Uiteindelijk in Oktober '21 is het misgegaan. We hadden gewoon een leuk nachtje doorgehaald met wat 3mmc en pep, met een paar vrienden. Uiteindelijk de 2e nacht zegmaar gingen we proberen te slapen, voor het slapen nog een jointje gerookt en daarna op bed gegaan, rond een uurtje of 2 s'nachts. Uiteindelijk op bed dacht ik dat ik misselijk werd en bij de wc gaan zitten, een uur of anderhalf daar gezeten en het ging aardig mis. Hartslag van 200/hoger, hij schommelde heel erg en het gevoel van steeds wegvallen. We wisten niet wat we moesten doen omdat we het ook eng vonden om de ambu te bellen. Ik dacht echt dat ik doodging dus zijn we maar naar mijn moeder gegaan, tijdens het lopen naar mijn moeder (3 straten verderop) viel ik steeds bijna weg, ik zakte wel steeds weg. Uiteindelijk toen we daar aan kwamen was het nogsteeds niet weg en bleef mn hart maar als een gek tekeer gaan, toen toch maar de spoedeisende hulp gebeld en die zeiden afwachten tot morgen. Rond een uurtje of half 9 s'ochtends zijn we naar bed gegaan aangezien ik eerst alleen maar durfde te staan met mn armen omhoog want zo voelde het alsof ik niet weg kon vallen, alsof het beter ging (iknow, heel weird
). Uiteindelijk in de middag weer wakker geworden, toen was het gewoon weer terug en dus toen de spoed gebeld. Toen moest ik naar het ziekenhuis en uiteindelijk een dag opgenomen geweest, allemaal verschillende onderzoeken gehad: bloedprikken, urineonderzoek, echo, ecg en nog wat dingen. Uiteindelijk een infuus toegediend gekregen aangezien mn hartslag rond de 170 bleef, soms even naar de 130 maar zodra ik me weer bewoog schoot die weer omhoog. Die dag/nacht ben ik opgenomen geweest omdat ze het niet vertrouwden maar gelukkig mocht ik die dag daarna weer naar huis.Sindsdien heb ik last van paniekaanvallen en hyperventilatie, waarschijnlijk die avond ook. Eerst dachten we dat mn hart er wat van opgelopen had maar dat was gelukkig niet het geval.
En zou het kunnen zijn dat ik daar een trauma van opgelopen heb? Ik heb nog wel steeds flashbacks ervan, hoe ik erbij dat en het gevoel.
Zijn er mensen die iets soortgelijks meegemaakt hebben en weten hoe je met die paniekaanvallen om moet gaan? Ik hoor graag mensen die zoiets ook hebben meegemaakt en hoe ze ermee om zijn gegaan. Ik vind het nogal moeilijk.
(in elk geval niet weer gebruiken, heb het nog een keer geprobeerd maar dat kan ik op mn buik schrijven
)Eerder rookte ik elke dag jointje om tot rust te komen maar daar krijg ik ook helemaal een naar gevoel van helaas...
Sorry voor dit lange topic, respect naar de mensen die de moeite hebben genomen om het te lezen!! <3
Groetjes
