Hoi allemaal,
Ik ben er vorige week achter gekomen dat mijn man cocaïne verslaafd is. We wonen nu al 6 jaar samen en hebben 2 jonge dochters. De laatste jaren kregen we langzaam steeds meer financiële problemen omdat hij constant geld nodig had. Omdat ik altijd al de rekeningen doe vroeg ik telkens waar het voor was maar hij kon nooit echt een antwoord geven. Als ik het geld dan niet gaf werd hij boos en aggeressief. Hierdoor had ik al wel vermoedens dat er iets aan de hand was maar ik had zelf totaal geen ervaring met drugs en vond dit zelf ook moeilijk te plaatsen.
Vorig weekend had ik dus de cocaïne gevonden en hem een drugstest laten doen, die positief was. Hij gaf aan hulp te gaan zoeken en dat hij echt wilt veranderen. De maandag daarna is er dan ook meteen gebeld voor hulp waar hij in mei op intake gesprek kan komen.
Nu vind ik het allemaal nog moeilijk te plaatsen omdat hij altijd tegen me gelogen heeft en ik altijd alles alleen heb moeten doen. Alle zorg over de kinderen, het huishouden en werken terwijl hij hele dagen in de bank ligt te Netflixen en ligt te klagen als iets nog niet opgeruimd is of we niet het goede eten in huis hebben. Er zijn ook zo veel keren geweest dat we heftige ruzies hadden en dat hij aggeresief was dat ik echt even niet meer weet wat ik moet.
Ik heb veel voor hem over maar ik ben echt op. Heeft iemand ervaring met een partner met zo'n verslaving? Hij zegt het 1 keer in de paar weken te gebruiken, maar als ik kijk naar het geld wat hij opgemaakt heeft was het meer ben ik bang. Omdat hij altijd al tegen me loog over van alles en nog wat weet ik niet goed of ik hem nu kan geloven.
Ik weet op het moment ook echt niet wat ik er mee aan moet en wat het beste is voor de kinderen. Ik weet dat veel ruzie nooit goed is, maar wordt dit niet minder als hij afgekickt is? We hebben al zo veel ellende meegemaakt samen dat het voor mij ook heel moeilijk is om hem te laten gaan. Terwijl mijn hoofd eigenlijk zegt dat het wel genoeg geweest is en ik zelf aan een toekomst moet gaan werken voor de kinderen.
Sorry voor het lange verhaal.
Ik ben er vorige week achter gekomen dat mijn man cocaïne verslaafd is. We wonen nu al 6 jaar samen en hebben 2 jonge dochters. De laatste jaren kregen we langzaam steeds meer financiële problemen omdat hij constant geld nodig had. Omdat ik altijd al de rekeningen doe vroeg ik telkens waar het voor was maar hij kon nooit echt een antwoord geven. Als ik het geld dan niet gaf werd hij boos en aggeressief. Hierdoor had ik al wel vermoedens dat er iets aan de hand was maar ik had zelf totaal geen ervaring met drugs en vond dit zelf ook moeilijk te plaatsen.
Vorig weekend had ik dus de cocaïne gevonden en hem een drugstest laten doen, die positief was. Hij gaf aan hulp te gaan zoeken en dat hij echt wilt veranderen. De maandag daarna is er dan ook meteen gebeld voor hulp waar hij in mei op intake gesprek kan komen.
Nu vind ik het allemaal nog moeilijk te plaatsen omdat hij altijd tegen me gelogen heeft en ik altijd alles alleen heb moeten doen. Alle zorg over de kinderen, het huishouden en werken terwijl hij hele dagen in de bank ligt te Netflixen en ligt te klagen als iets nog niet opgeruimd is of we niet het goede eten in huis hebben. Er zijn ook zo veel keren geweest dat we heftige ruzies hadden en dat hij aggeresief was dat ik echt even niet meer weet wat ik moet.
Ik heb veel voor hem over maar ik ben echt op. Heeft iemand ervaring met een partner met zo'n verslaving? Hij zegt het 1 keer in de paar weken te gebruiken, maar als ik kijk naar het geld wat hij opgemaakt heeft was het meer ben ik bang. Omdat hij altijd al tegen me loog over van alles en nog wat weet ik niet goed of ik hem nu kan geloven.
Ik weet op het moment ook echt niet wat ik er mee aan moet en wat het beste is voor de kinderen. Ik weet dat veel ruzie nooit goed is, maar wordt dit niet minder als hij afgekickt is? We hebben al zo veel ellende meegemaakt samen dat het voor mij ook heel moeilijk is om hem te laten gaan. Terwijl mijn hoofd eigenlijk zegt dat het wel genoeg geweest is en ik zelf aan een toekomst moet gaan werken voor de kinderen.
Sorry voor het lange verhaal.