Verandert gedrag als je clean bent?

[LaMaria]

Mijn man is 5 jaar verslaafd aan coke. Ik weet dit pas 1 jaar. Als die tijd is het niet goed gegaan tussen ons. Er was heel veel wanhoop vanuit mij, omdat ik hem niet kom bereiken en hij geen oog een aandacht had voor mij en voor de kinderen.
Vele gesprekken heb ik hier aan gewijd, maar elke keer moest ik niet zeuren en mijn verwachtingen bijstellen, wat ik dan ook deed.

Door lichamelijk klachten van de versnijding middelen ben ik er achter gekomen dat hij coke gebruik en verslaafd is.

Vorige jaar direct gestart met een ambulant traject van 2 uur in de week, daarnaast bleef hij genoodzaakt werken.

Dat traject had geen succes, wat natuurlijk niet heel gek is. Nu wordt hij eerdaags voor 2 weken opgenomen en heeft hij daarna 4 weken dagbehandeling 3x pw.

Hij kan niet wachten om daar heen te gaan en even rust aan zijn hoofd te hebben van alles wat hem nu achtervolgt.

Ik zelf vind het ook fijn dat hij weg is. Al vind ik het erg kort.

Ik zie niet dat hij gebruikt, zijn gedrag er omheen is verschrikkelijk.
Alles draait om hem, ik mag mijn gevoel niet uiten wat waarom zou ik hem pijn doen nu hij het al zo moeilijk heeft.
Hij zegt dat hij alles heeft stuk gemaakt, maar wanneer ik zeg dat ik niet weet of ik verder met hem kan, mag ik dat niet zeggen.

Zijn egoïstisch en manipulerend gedrag is slopen en dat is al jaren zo, alleen zie ik het nu pas en erken ik wat dat met mij doet. Daarnaast vertrouw ik hem voor geen meter. Wetende dat hij altijd verslaafd zal blijven en dat hij sterk in zijn schoenen moet staan om verleidingen uit de weg te gaan.

Kan ik verwachten dat zijn gedrag ook zal veranderen. Dus niet alleen het liegen om alles, ook wat niet met drugs te maken heeft. Zich altijd beter voor doen hoe hij zich voelt en rot gevoelens altijd wil proberen te vermijden. Zijn egoïstisch gedrag, zelf medelijden en manipuleren.

Zijn er vrouwen die is soort gelijke situatie bij hun man zijn gebleven en mag ik de hoop hebben dat zijn gedrag na al die jaren kan veranderen?

 

[dupont]

Ha @LaMaria , nare situatie. Er is een oplossing en een uitweg, maar je geduld zal zeer zeker op de proef gesteld worden. Ik zal mijn ervaring delen en proberen iets zinnigs te zeggen naar aanleiding van wat je beschreven hebt. Het wordt een vrij lang verhaal Ik ben overigens een man, hopelijk mag ik toch reageren

Ik heb zelf een cokeverslaving van 10 jaar achter de rug, waarvan ik er 4 probeerde te stoppen. Na veel behandelingen en therapie ben ik nu 8,5 maand clean en in herstel. Clean spreekt denk ik voor zich - ik heb geen alcohol of drugs gebruikt. In herstel is iets anders, en belangrijker dan clean, of beter gezegd een voorwaarde voor clean. Om in herstel te komen, moet een verslaafde zijn denken grondig herzien. Dat betekent kritisch naar jezelf kijken, en hard werken om ingesleten ongezonde patronen om te zetten naar gezondere patronen. Daarvoor moet je vaak dingen doen die je niet leuk vindt. Deze verandering kan alleen plaatsvinden als je 100% overtuigd bent dat het echt niet langer kan. Voor mij was de keuze op een gegeven moment "stoppen of sterven" en toen ging ik alles op alles zetten en alles doen wat de therapeuten mij vroegen. Na 4 jaar aanklooien, dingen verzwijgen, opdrachten niet of half doen is het nu eindelijk zover dat ik ook echt alles verteld heb, alle suggesties opgevolgd heb, en echt ten goede veranderd ben. Ik heb, dankzij mijn verslaving, mijn hoofd opgeruimd van dingen waar ik in sommige gevallen 40 jaar last van heb gehad; angst voor afwijzing, altijd maar de controle willen, dingen vermijden, confrontaties uit de weg gaan, altijd maar alles persoonlijk opvatten. Veel mensen hebben één of meerdere van deze dingen, maar voor een verslaafde zijn ze riskant omdat de gevolgen van die denkpatronen onherroepelijk naar gebruik leiden. Vandaar dus de noodzaak om grondige schoonmaak te houden

Als ik lees dat jouw man in behandeling wil vanwege de rust heb ik serieuze twijfels of hij er wel hard genoeg voor wil werken. De rust is wel een voorwaarde om aan jezelf te kunnen werken maar lekker rustig wordt het echt niet. Het zal confronterend zijn, er zal in het begin weerstand zijn, en het is gewoon hard werken.

Verslaafden liegen en bedriegen. Ik deed dat ook veel en vaak, en dat werd door de jaren heen een gewoonte. Om ergens makkelijk van af te zijn, om tijd voor mezelf te hebben om te kunnen gebruiken, en om dingen te verbergen. Het was een tweede natuur geworden. Inmiddels doe ik het nauwelijks nog, maar af en toe gebeurt het nog wel eens dat ik lieg om een kleinigheidje. Het is een gewoonte die ook weer af te leren is, maar dat kost tijd. Net zoals verslaafd worden ook tijd heeft gekost. Maar met voldoende overgave and overtuiging dat het echt niet langer kan zoals het de afgelopen jaren ging kan dat echt wel veranderen.

Daarnaast is coke een drug waar mensen heel egoïstisch van worden. Zelfs de grootste lieverd kan onder invloed een asshole worden. En het bijkomen van cokegebruik gaat vaak ook gepaard met stemmingswisselingen en chagrijn/depressie. Dat betekent niet dat jouw man nu permanent egoïst is. Als hij clean blijft en in herstel gaat zal dat langzaam weggaan. En als hij zijn herstel echt serieus neemt zul je een beter versie van hem gaan krijgen dan ooit. Op termijn.

Wat kun je verder zelf nog doen - geef je grenzen aan, hou je man aan zijn afspraken en hou 'm bij de les. Zijn hoofd gaat 'm onzin verkopen en dat zal hij zelf in het begin niet doorhebben. Blijf bij jezelf en vertel hem wat zijn gedrag met jou doet. Geen verwijten maken maar wel vertellen wat de gevolgen van zijn doen en laten voor jou zijn. Steun hem met alles onder voorwaarde dat hij eerlijk met je blijft. Jouw man zal herstel op #1 moeten zetten. Dat zal af en toe ook betekenen dat jij hooguit op #2 komt.

Er zijn ook hulptroepen voor naasten. Vaak bieden klinieken naastendagen aan, of betrekken ze het "systeem" van de verslaafde bij de behandeling. Vraag daar vooral naar bij de instatie die de dagbehandeling verzorgt, als ze daar uit zichzelf al niet meer komen. Je kunt ook eens kijken naar een programma als Nar-Anon van NA of Al-Anon van AA. Daar kun je heel veel steun vinden van mensen die in dezelfde situatie als jij zitten of gezeten hebben. En in het verslavingsgedeelte van dit forum kun je ook lotgenoten vinden natuurlijk. Even rondkijken en je kunt zo een paar berichten posten of privé sturen.

Hopelijk heb je hier wat aan. M'n inbox staat voor je open als je dat wilt.

Heel veel succes in ieder geval.

 

[LucidLucy]

Vervelend dat je in deze situatie bent beland!

@dupont heeft bijna alles al gezegd, wat er over te zeggen is. Ik kan het alleen nog onderstrepen omdat mijn ervaring als verslaafde niet veel afwijkt.

Ik kan alleen nog benadrukken dat er verschil is tussen clean zijn en herstel. Iemand kan clean worden, maar verder weinig veranderen. Dan neem je het middel weg, maar niet de onderliggende problemen. Gedrag, zoals de voorbeelden die je noemde, blijven dan hetzelfde: het liegen om de kleinste domme dingen, het ego, zelfmedelijden, etc. Dat blijft gewoon bestaan.

Dit veranderen kost inzet en een gestructureerde langdurige aanpak. En moet ook clean gedaan worden. Ook na de behandeling. Maar, zodra je dit doet, kunnen zelfs de meest hardnekkige dingen aangepakt worden. Van die dingen die er zó ingeroest zaten dat je maar geaccepteerd had, dat dat bij de persoon hoorde.

Goeie tip ook over da NAR-ANON. M'n ma had en heeft er nog veel baat bij.

 

[JG111]

Hoi hoi,

Mijn ex is verslaafd aan wiet, maar ik twijfel of er meer speelt qua harddrugs. Ik heb nog best wat vage puzzelstukjes die ik niet kan plaatsen. Ik vraag me dan stiekem ook wel af of jij nu achteraf niet inziet dat er al die tijd al dingen niet klopte, merkte je echt niks van zijn gebruik? Of vallen er nu achteraf kwartjes?

Anyway, ik ben bij hem weggegaan. Hij zei heel stellig dat hij niet wilde veranderen en ik zag daar geen toekomst in. Tevens daarbij vertoonde hij heel vaag wispelturig gedrag waar ik tot op de dag van vandaag nog wakker van lig. Mijn hersenen zijn gelukkig sterker dan mijn hart. Ik weet dat het beter is zo, maar in mijn borst voel ik nog vaak genoeg het verdriet (ook nu ik dit zit te typen).

Dit herken ik heel erg:

angst voor afwijzing, altijd maar de controle willen, dingen vermijden, confrontaties uit de weg gaan, altijd maar alles persoonlijk opvatten.

Verslaafden liegen en bedriegen

Om ergens makkelijk van af te zijn, om tijd voor mezelf te hebben om te kunnen gebruiken, en om dingen te verbergen.

Daarnaast is coke een drug waar mensen heel egoïstisch van worden. Zelfs de grootste lieverd kan onder invloed een asshole worden. En het bijkomen van cokegebruik gaat vaak ook gepaard met stemmingswisselingen en chagrijn/depressie

Ik kon hoog en laag springen, maar er viel vaak niet mee te praten en alles werd verdraaid, waardoor ik altijd de schuld kreeg en heel erg aan mezelf ben gaan twijfelen. Andere momenten was hij plots weer super lief, dan was ik alles voor hem en bloeide we samen weer op. Maar vooral HIJ was ten alle tijden het slachtoffer.

Wij hebben een kindje samen maar ik heb het contact met hem verbroken. Hij zegt nu dat het kindje waarschijnlijk niet van hem is omdat ik altijd vreemd ging. Alles om zijn straatje maar schoon te vegen en niet in de spiegel te hoeven kijken. Wij hebben nu al maanden geen contact meer. Kun je nagaan hoe sterk zo'n verslaving is.

Verschil met jouw situatie is echter dat jouw ex wel hulp wil (of lijkt te willen). Ik hoop voor je dat de situatie goed zal verlopen, maar ik heb wel in de gaten dat het allemaal niet 1,2,3 is opgelost en dat je echt heel erg waakzaam moet zijn voor je eigen geluk en vooral dat van jullie kinderen. Ik vind je berichtje niet heel hoopgevend eerlijk gezegd.

Zijn egoïstisch en manipulerend gedrag is slopen en dat is al jaren zo, alleen zie ik het nu pas en erken ik wat dat met mij doet. Daarnaast vertrouw ik hem voor geen meter.

Zet jezelf en de kinderen op 1... Verliefd zijn of houden van is niet genoeg voor een stabiele relatie en een stabiele thuissituatie voor de kindjes. Er moet vertrouwen zijn en thuis moet voelen als een veilige plek.

even rust aan zijn hoofd te hebben van alles wat hem nu achtervolgt.

Alles wat hem nu achtervolgt zou hij dus juist moeten aanpakken. Dit klinkt wederom als een vlucht... Ook al hoop je natuurlijk dat hij daar leert om de boel aan te gaan pakken. Maar hij zal niet de eerste zijn die even tijdelijk opgenomen word om zn problemen te ontvluchten (zo ken ik er ook nog wel eentje)

mag ik de hoop hebben dat zijn gedrag na al die jaren kan veranderen?

Ik denk dat je al heel ver over je grenzen bent gegaan en dat je hoopt dat het goed komt, mogelijk net als ik snakt naar de kruimeltjes liefde waarvan jullie even opbloeien. Maar probeer eens kritisch naar jouw gevoel te kijken, je onderbuik, wat zegt die na al die jaren?

Je kunt inderdaad kijken bij Nar-anon, er is een facebook groep van. Daar gaat het er vooral om dat je je op jezelf moet richten en zorgen dat jij zelf gelukkig bent. Vaak raak je als naaste verslaafd aan de verslaafde en voelen we ons rot als het niet goed gaat met hen. Zo kun je in ieder geval zorgen dat je een gelukkige mama bent voor jouw kindjes.

Liefs

 

[LaMaria]

@dupont @LucidLucy @JG111
Bedankt voor jullie openhartige verhalen.

Maandag heb ik hem bij de kliniek "afgezet"
Zij hebben aangeven dat ik ook hulp kan krijgen met de maatschappelijk werker vanuit de kliniek, wat mij een heel goed idee lijkt.

Ondertussen ben ik Van leed naar liefde aan het lezen, Claudia Krumme.
Een onzettend verhelderend boek, waar ik tot de conclusie ben gekomen dat ik relatie verslaafd ben. (geraakt)

Ook begin ik mij te realiseren wat ik de afgelopen jaren allemaal gepikt heb. Ongelooflijk dat ik dat allemaal heb laten gebeuren.

Afgelopen weekend was verschrikkelijk. Ik heb aangegeven dat er tussen ons nu niks meer is. We slapen al jaren niet meer met en naast elkaar en verder is de intimiteit ver te zoeken. ( Echt geen nieuws voor hem, maar toch heel confronterend om te horen) Toch leken de woorden als een bom in te slaan.
Hij zei heel stelling dat het allemaal wel goed zou komen en dat wij weer de oude worden. Dat denk ik niet, ik heb hem verteld dat ik niet weet of gevoelens weer terug komen.
Aan de ene kant zegt hij dat hij alles stuk heeft gemaakt, maar wanneer ik dit vertel wordt hij boos en snapt hij niet dat ik dit nu zeg, net voor zijn opname.
Hij zegt dat ik hem niet meer thuis wilt hebben en dat we, de kinderen en ik, hem negeren.
Ik zag op dat moment pas echt hoe manipulatief hij is. Vervolgens vertelt hij dit aan familie en zijn alle ogen op mij gericht. (Hoe bedoel je ik word in een hoek gedreven)

Gelukkig heb ik ook mensen om mij heen die mij bijna dagelijks wijzen op de ellende en wat hij met mij doet. Dat ik echt voor mezelf mag kiezen en dat ik, ook al heb ik hier alle reden, niemand verantwoording af hoef te leggen.

Ik merk nu na 2 dagen alleen met de kids, dat het rustig en veilig voelt thuis, ik merk dat direct aan de kinderen.
Maar ik voel ook leegte. Ik hoef mij niet druk te maken om bij hem in de buurt te zijn. Gelukkig lees ik in het boek dat dit voor mij ook afkicken is en dat dit het gevoel is. Hier kom ik wel doorheen.

Tegelijkertijd ben ik ook bang, bang voor zijn terug komst. Hoe bizar is het om bang te zijn voor je eigen vent.
Is dit niet een hele grote rode vlag?

 

[dupont]

@LaMaria probeer je vanaf nu op de toekomst te richten. Jouw man laat zich opnemen en dat is een hele stap. Hij realiseert zich dat het anders moet, en dat gaat hij ook leren in de kliniek. Geef hem die kans, geniet ondertussen van de rust. Blijf ook realistisch, herstel is een leerproces. Verwacht geen perfecte man terug, maar reken op een betere man die nog veel te leren heeft. Het is belangrijk dat je blijft praten, of dat met hulp van de kliniek is, met een naastengroep of desnoods hulp via de huisarts, maakt niet uit maar doe het wel, en houd geen geheimen.

Als jouw man er klaar voor is, zullen jullie de nare momenten uit jullie verleden moeten verwerken, elkaar vergeven en beterschap beloven. Zolang je er van leert is het OK. En mocht het uiteindelijk echt niet gaan dan gaan jullie zonder elkaar verder. Maar geef het tijd en doe er moeite voor. Een herstellend verslaafde kan echt beter worden dan zijn oude ik (van voor de verslaving).

En als je wat aan jouw relatieverslaving wilt gaan doen dan kun jij ook naar de kliniek en/of SLAA - https://www.slaa-nederland.nl/nl/
Nou heb ik er geen ervaring mee, maar ik denk niet dat het feit dat jij bij jouw man wilt blijven ondanks alle ellende per sé verslaving is (als ik het zo goed begrijp en verwoord).

Zet ‘m op. Houd ons op de hoogte.

 

[LucidLucy]

@dupont @LucidLucy @JG111
Bedankt voor jullie openhartige verhalen.

Maandag heb ik hem bij de kliniek "afgezet"
Zij hebben aangeven dat ik ook hulp kan krijgen met de maatschappelijk werker vanuit de kliniek, wat mij een heel goed idee lijkt.

Ondertussen ben ik Van leed naar liefde aan het lezen, Claudia Krumme.
Een onzettend verhelderend boek, waar ik tot de conclusie ben gekomen dat ik relatie verslaafd ben. (geraakt)

Ook begin ik mij te realiseren wat ik de afgelopen jaren allemaal gepikt heb. Ongelooflijk dat ik dat allemaal heb laten gebeuren.

Afgelopen weekend was verschrikkelijk. Ik heb aangegeven dat er tussen ons nu niks meer is. We slapen al jaren niet meer met en naast elkaar en verder is de intimiteit ver te zoeken. ( Echt geen nieuws voor hem, maar toch heel confronterend om te horen) Toch leken de woorden als een bom in te slaan.
Hij zei heel stelling dat het allemaal wel goed zou komen en dat wij weer de oude worden. Dat denk ik niet, ik heb hem verteld dat ik niet weet of gevoelens weer terug komen.
Aan de ene kant zegt hij dat hij alles stuk heeft gemaakt, maar wanneer ik dit vertel wordt hij boos en snapt hij niet dat ik dit nu zeg, net voor zijn opname.
Hij zegt dat ik hem niet meer thuis wilt hebben en dat we, de kinderen en ik, hem negeren.
Ik zag op dat moment pas echt hoe manipulatief hij is. Vervolgens vertelt hij dit aan familie en zijn alle ogen op mij gericht. (Hoe bedoel je ik word in een hoek gedreven)

Gelukkig heb ik ook mensen om mij heen die mij bijna dagelijks wijzen op de ellende en wat hij met mij doet. Dat ik echt voor mezelf mag kiezen en dat ik, ook al heb ik hier alle reden, niemand verantwoording af hoef te leggen.

Ik merk nu na 2 dagen alleen met de kids, dat het rustig en veilig voelt thuis, ik merk dat direct aan de kinderen.
Maar ik voel ook leegte. Ik hoef mij niet druk te maken om bij hem in de buurt te zijn. Gelukkig lees ik in het boek dat dit voor mij ook afkicken is en dat dit het gevoel is. Hier kom ik wel doorheen.

Tegelijkertijd ben ik ook bang, bang voor zijn terug komst. Hoe bizar is het om bang te zijn voor je eigen vent.
Is dit niet een hele grote rode vlag?

Mooi dat je het inzicht over relatieverslaving hebt gekregen!

Ik heb nu geen tijd om uitgebreid te reageren. Mocht ik dat de komende dagen niet meer doen, help me ff herinneren. Mijn geheugen is soms een beetje een zeef 😅

 

[JG111]

Zeker goed om de hulp van de kliniek aan te pakken!
Mij leek systeemtherapie ook heel erg goed. Kreeg je dat ook aangeboden?

En inzicht van relatieverslaving is ook goed. Je kunt ook kijken bij 'help mijn dierbare is verslaafd'. Deze organiseren workshops, onder andere de workshop 'loslaten' en ik had ook een mailtje voorbij zien komen over Codependency. Ik vond dit wel prettig om naar toe te gaan.

Als ik andere verhalen mag geloven, krijg je de komende weken misschien een hele emotionele man omdat hij ineens allerlei inzichten krijgt.

Misschien is mindfullness prettig voor je om niet teveel meegezogen te worden in zijn verhaal?

Je hoeft inderdaad niemand verantwoording af te leggen, maar ik begrijp je gevoel heel goed als het gaat om familie-van en de negatieve blikken, doordat de verslaafde van alles verdraait en slachtoffer speelt. Hier worstelde ik dit weekend toevallig weer heel erg mee. Maar ik probeer tegen mijzelf te zeggen; zij hebben geen relatie met hem gehad. Ze zijn slechts broer/zus/oid, en zien hem dus alleen 'op visite'. Jij ziet je man 24-7 en krijgt álles mee.

Fijn dat thuis nu aanvoelt als veilig. Anderzijds heel verdrietig dat dat het dus al die tijd niet meer was. Hopelijk gaat het met de kindjes goed en krijgen ze niet teveel van alles mee.

Kan je man niet naar een safehouse hierna? Kan hij werken aan zichzelf en hebben jullie rust. En dan kun je in die tijd kijken of je nog samen wil blijven of eventueel gaat scheiden.

 

[LucidLucy]

@dupont @LucidLucy @JG111
Bedankt voor jullie openhartige verhalen.

Maandag heb ik hem bij de kliniek "afgezet"
Zij hebben aangeven dat ik ook hulp kan krijgen met de maatschappelijk werker vanuit de kliniek, wat mij een heel goed idee lijkt.

Zeker doen! Er is schade aangericht in jullie relatie. En dit soort begeleiding kan enorm helpen om met een onpartijdige partij samen een beetje de lucht te klaren. Ik zeg een beetje, omdat het vaak slechts het begin is. Maar wel een goed begin om niet gelijk in ruzies te vervallen.

Ondertussen ben ik Van leed naar liefde aan het lezen, Claudia Krumme.
Een onzettend verhelderend boek, waar ik tot de conclusie ben gekomen dat ik relatie verslaafd ben. (geraakt)

Ik heb de titel eerder gehoor, maar heb het zelf nog nooit gelezen. Klinkt nuttig in elk geval.

Jan Geurtz heeft ook een aantal nuttige boeken geschreven. Zoals
- de verslaving voorbij. Opzich wel interessant om meer te leren over de belevingswereld van de verslaafde.
- verslaafd aan liefde
- over liefde en loslaten

Ik heb de laatste twee niet zelf gelezen. Dus kan er niet over oordelen. Zeker dat laatste boek is volgens mij erg spiritueel. Maar wie weet vind je het wat.

Ook begin ik mij te realiseren wat ik de afgelopen jaren allemaal gepikt heb. Ongelooflijk dat ik dat allemaal heb laten gebeuren.

Ja dit kan erg heftig zijn. Een verslaafde verlegd telkens de grens. Voor zichzelf, maar ook voor de ander. En jij verlegt je grens ook elke keer en laat steeds wat meer toe. En als je achteraf terugkijkt, dan snap je niet meer hoe je het zover hebt kunnen laten komen.

Voor mijzelf vind ik het meest bizarre voorbeeld, dat mijn moeder me op een gegeven moment naar de dealer reed om coke, ket en speed te halen. Ze wist dat ik het 'moest' hebben, maar was inmiddels zo bang dat ik dood in een parkje zou eindigen, dat dit dan maar de oplossing werd. Bizar...

Naast relatieverslaving is het denk ik wijs om je ook eens te verdiepen in codependency.

Wat @dupont al aangaf over zelfhulp bij relatieverslaving is slim. Al vrees ik een beetje dat je je daar misschien iets minder op je plek gaat voelen.
Ik heb uiteraard geen idee van je situatie en wat maakt dat jij denkt dat je relatieverslaafd bent.

Naast SLAA bestaat er ook CoDA. Dat staat voor Codependents Anonymous. Misschien dat dat geschikter is.
Maar ook de zelfhulpgroepen voor naasten van verslaafden kunnen enorm helpen. Daar gaat het vaak ook over verslaafd zijn aan de verslaafde en hoe jullie beiden elkaars gedrag in stand houden. (Al-Anon en NAR-ANON)

Al die programma's werken met de 12 stappen, fellows, meetings en een sponsor. Het is als het ware een vangnet en een structurele manier om aan zelfreflectie te doen. De meetings voor naasten zijn voor jou misschien nog het meeste geschikt (denk ik voor wat ik tot nu toe van je verhaal weet). Daar vind je in elk geval de herkenning in de verhalen van wat anderen allemaal toelieten bij hun verslaafde partner.

Afgelopen weekend was verschrikkelijk. Ik heb aangegeven dat er tussen ons nu niks meer is. We slapen al jaren niet meer met en naast elkaar en verder is de intimiteit ver te zoeken. ( Echt geen nieuws voor hem, maar toch heel confronterend om te horen) Toch leken de woorden als een bom in te slaan.
Hij zei heel stelling dat het allemaal wel goed zou komen en dat wij weer de oude worden. Dat denk ik niet, ik heb hem verteld dat ik niet weet of gevoelens weer terug komen.
Aan de ene kant zegt hij dat hij alles stuk heeft gemaakt, maar wanneer ik dit vertel wordt hij boos en snapt hij niet dat ik dit nu zeg, net voor zijn opname.

Dit zijn toch wel signalen waar ik me een beetje zorgen om maak. Dit is normaal gedrag voor een verslaafde, maar desalniettemin is er in jullie vertrouwensband enorme schade aangericht.

Je partner is nu een tijdje weg om aan zichzelf te werken. En jij bent gelukkig zelf ook goed bezig, hetzij wat minder intensief.

Maar het is enorm makkelijk om in oude patronen terug te hervallen. Enerzijds voor je partner in gedrag en of gebruiken. Anderzijds voor jou in gedrag. Denk dan aan dat je misschien wel achterdochtig bent of hij gebruikt heeft. Dat vertrouwen is niet zomaar terug opgebouwd.

Jouw partner komt misschien wel halleluja op een roze wolk uit de kliniek. Als er één keer iets verdachts gebeurt en jij wordt achterdochtig, dan zal hij daar misschien moeilijk mee om kunnen gaan omdat hij zelf vind dat het zo goed gaat.

Maar zo'n situatie kan wel weer spanningen triggeren. En meer spanning maakt het voor jullie beiden makkelijker om terug te vallen in oude gedrag, wat weer zorgt voor....

Enfin, je begrijpt het wel denk ik.

Hij zegt dat ik hem niet meer thuis wilt hebben en dat we, de kinderen en ik, hem negeren.
Ik zag op dat moment pas echt hoe manipulatief hij is. Vervolgens vertelt hij dit aan familie en zijn alle ogen op mij gericht. (Hoe bedoel je ik word in een hoek gedreven)

Gelukkig heb ik ook mensen om mij heen die mij bijna dagelijks wijzen op de ellende en wat hij met mij doet. Dat ik echt voor mezelf mag kiezen en dat ik, ook al heb ik hier alle reden, niemand verantwoording af hoef te leggen.

Ik merk nu na 2 dagen alleen met de kids, dat het rustig en veilig voelt thuis, ik merk dat direct aan de kinderen.
Maar ik voel ook leegte. Ik hoef mij niet druk te maken om bij hem in de buurt te zijn. Gelukkig lees ik in het boek dat dit voor mij ook afkicken is en dat dit het gevoel is. Hier kom ik wel doorheen.

Tegelijkertijd ben ik ook bang, bang voor zijn terug komst. Hoe bizar is het om bang te zijn voor je eigen vent.
Is dit niet een hele grote rode vlag?

Ik denk dat dit helemaal niet raar is. Er is gewoon schade aangericht, punt. Ik denk dat het voor jezelf heel goed is om eens na te gaan denken.
Wil je die vent nog wel thuis hebben straks?

Misschien wil je wel met hem verder, maar alleen als hij voor herstel kiest. En dat vertrouwen moet bij jou weer groeien. Dat is niet gedaan na een paar weekjes kliniek. Dan spreken we over maanden tot jaren. En een deel van het vertrouwen komt misschien nooit terug (dat zit hem in kleine dingen hoor, geen stress, ik wil je geen angst aanpraten).

Soms kan het simpelweg verstandiger zijn om naar een safe-house te gaan na een kliniek. Dan heb jij de rust om aan jezelf te werken en tot rust te komen na deze hectische periode. Zonder dat je je zorgen hoeft te maken over je partner want die zit safe.

Anderzijds heeft hij dan een goede omgeving om te kunnen herstellen. Zonder een partner die op zijn lip zit en aan wie hij zich dag in-dag uit moet verantwoorden en bewijzen.

Denk hier over na. Wat wil jij precies? Wat zegt je gevoel?
En neem dit mee in de systeemgesprekken bij de kliniek. Denk hierbij dus ook ècht aan je eigen behoeften. Niet aan die van je partner en ook niet die van je kinderen. Eerst jezelf, dan je kinderen, dan je partner. Dat lijkt me in deze situatie het meest gezond.

Voel je vrij om nog vragen te stellen. Ook mn Dm staat open hoor!
Ik heb dan zelf geen ervaring als naaste, maar zie wel wat er gebeurt bij m'n moeder en haar fellows. (Bij NAR-ANON)

Edit: nog even aanvullend over die groepen. Misschien speelt er bij jezelf wel echt een hardnekkige liefdesverslaving en vind je juist veel herkenning bij de SLAA.
De moraal van het verhaal is eigenlijk: kijk voor jezelf eens of dit iets voor je is en of die groep bij je past. Het belangrijkste in eerste instantie is dat je er herkenning vind. Dat je het idee hebt dat er mensen zitten die iets soortgelijks als jou meemaken of mee hebben gemaakt. Daar gaat het om, want dan kan je leren hoe anderen bepaalde zaken hebben aangepakt en dat toepassen op je eigen situatie.

 

[De Zandman]

Hoe gaat het nu met je? TS?

 

[reDStone]

Van coke, is inmiddels wel bekend dat het een persoonlijkheids verandering teweeg brengt. En de meeste mensen zien hetzelfde veranderende gedrag.
De hersens slinken gewoon echt door coke en dat kan natuurlijk niet zonder gevolgen. En zoiets komt ook niet meer goed.

De meeste coke gebruikers vertonen hetzelfde gedrag, kinderachtig, egoistisch, aggressief een soort boze kleuter.

Echt bewijs is er nog niet, maar ik vrees het ergste. Maar echt bewijs is er nog niet.

 

[dupont]

Van coke, is inmiddels wel bekend dat het een persoonlijkheids verandering teweeg brengt. En de meeste mensen zien hetzelfde veranderende gedrag.
De hersens slinken gewoon echt door coke en dat kan natuurlijk niet zonder gevolgen. En zoiets komt ook niet meer goed.

De meeste coke gebruikers vertonen hetzelfde gedrag, kinderachtig, egoistisch, aggressief een soort boze kleuter.

Echt bewijs is er nog niet, maar ik vrees het ergste. Maar echt bewijs is er nog niet.

Oh, het kan zeker goed komen. Vereist wel hard werk en doorzettingsvermogen. Ik ken zat cokeverslaafden die door hun herstel fijne mensen zijn geworden. Daar reken ik zelfs mezelf toe

 

[reDStone]

Oh, het kan zeker goed komen. Vereist wel hard werk en doorzettingsvermogen. Ik ken zat cokeverslaafden die door hun herstel fijne mensen zijn geworden. Daar reken ik zelfs mezelf toe

Maar vond je je persoonlijkheid ook anders toen je nog wel gebruikte? En vind je echt dat het geen invloed heeft gehad op je karakter?

Ik vraag dit: Omdat je vaak tegenkomt dat men criminele dingen deed onder invloed van coke, waarvan ze zeggen dat ze dat niet hadden gedaan, of hadden willen doen zonder coke!?!?!?!?!?!
Een paar extra grenzen over gaan door coke gebruik. Maar ik vraag me soms af, of dat al in iemands karakter zat, want vaak zeggen ze dat dat niet zo is, maar alleen maar door de coke kwam.

 

[dupont]

Maar vond je je persoonlijkheid ook anders toen je nog wel gebruikte? En vind je echt dat het geen invloed heeft gehad op je karakter?

Ik vraag dit: Omdat je vaak tegenkomt dat men criminele dingen deed onder invloed van coke, waarvan ze zeggen dat ze dat niet hadden gedaan, of hadden willen doen zonder coke!?!?!?!?!?!

Mijn houding en gedrag was echt anders toen ik gebruikte ja. Dat heb ik ook van goede vrienden gehoord. Niet de aardige kerel die ik vroeger was. Inmiddels ben ik dat wel weer, plus dat ik heel veel shit heb opgeruimd in m’n kop door alle therapie en behandelingen, ook om clean te worden. Ik voel me beter ean ooit maar ben ook redelijker dan voordat ik überhaupt begon met gebruiken doordat ik bijna niets meer persoonlijk opvat / maak. Ik heb nooit echt criminele dingen gedaan. Wel gereden onder invloed en natuurlijk drugs gekocht en in bezit gehad maar daar houdt het wel mee op.

Om te kunnen herstellen van verslaving moet je je denken en kijk op de wereld herzien. Herstellende verslaafden zijn zo ongeveer de fijnste mensen die ik ken. Als ze goed in herstel zitten, durven ze kritisch naar zichzelf te kijken en soepel naar een ander, en met veel grduld.

 

[reDStone]

Om te kunnen herstellen van verslaving moet je je denken en kijk op de wereld herzien.

Ik weet waar dit vandaan komt, uit Minnesota. Aan mij niet besteed dude, ik geloof niet.

 

[dupont]

Ik weet waar dit vandaan komt, uit Minnesota. Aan mij niet besteed dude, ik geloof niet.

Ik ook niet. Ten minste niet in een onzichtbare guy in the sky. Wel in een groep verslaafden die bij elkaar komt om elkaar te helpen.

 

[reDStone]

Ik ook niet.

Ja ach, iedereen is welkom in de kerk, alleen is het wel de bedoeling dat je ook zo wordt.

 

[dupont]

Ja ach, iedereen is welkom in de kerk, alleen is het wel de bedoeling dat je ook zo wordt.

De vergelijking gaat echt niet op Binnen NA (CA, AA, enz) is iedereen vrij om een "liefhebbende hogere macht" voor zichzelf te kiezen. Dt kan een traditionele god als Allah zijn, of Buddha, maar ook karma, de groep, overleden grootouders, of moeder natuur. Tijdens actieve verslaving was het middel mijn hogere macht - ik deed alles wat het middel van mij verlangde, hoe egoïstisch of liefdeloos dat ook was. Door dat te vervangen door (in mijn geval) de groep, krijgt het voor mij een positieve wending. In plaats van dat ik mijzelf en mijn leven vernietig voor een door coke, kan ik mezelf afvragen "wat zou de groep hier van vinden?" en daardoor heb ik een soort moreel kompas voor mezelf waarmee ik goed kan zijn voor mezelf en mijn omgeving. En voor het makkelijker communiceren (we weten immers niet wat iemand specifiek als hogere macht gekozen heeft want het kan bijna alles zijn) wordt die constructie "god" genoemd in deze programma's. Je hebt de absolute keuzevrijheid, eigenlijk het tegenovergestelde van wat jij suggereerde - dat je je moet conformeren.

Er valt echt wat moois te halen - open mindedness. Ik had dezelfde allergie voor het woord God / traditionele religies als jij, denk ik. Maar toen ik in ging zien dat het mijn eigen vrije keuze was om die te selecteren, en al het negatieve dat coke me gaf om te buigen naar iets positiefs, gaf me dat toch wel rust en kon ik clean blijven. Iets dat ondanks meerdere behandelingen eerder maar niet wilde lukken.

 

[reDStone]

De vergelijking gaat echt niet op Binnen NA (CA, AA, enz) is iedereen vrij om een "liefhebbende hogere macht" voor zichzelf te kiezen. Dt kan een traditionele god als Allah zijn, of Buddha, maar ook karma, de groep, overleden grootouders, of moeder natuur. Tijdens actieve verslaving was het middel mijn hogere macht - ik deed alles wat het middel van mij verlangde, hoe egoïstisch of liefdeloos dat ook was. Door dat te vervangen door (in mijn geval) de groep, krijgt het voor mij een positieve wending. In plaats van dat ik mijzelf en mijn leven vernietig voor een door coke, kan ik mezelf afvragen "wat zou de groep hier van vinden?" en daardoor heb ik een soort moreel kompas voor mezelf waarmee ik goed kan zijn voor mezelf en mijn omgeving. En voor het makkelijker communiceren (we weten immers niet wat iemand specifiek als hogere macht gekozen heeft want het kan bijna alles zijn) wordt die constructie "god" genoemd in deze programma's. Je hebt de absolute keuzevrijheid, eigenlijk het tegenovergestelde van wat jij suggereerde - dat je je moet conformeren.

Er valt echt wat moois te halen - open mindedness. Ik had dezelfde allergie voor het woord God / traditionele religies als jij, denk ik. Maar toen ik in ging zien dat het mijn eigen vrije keuze was om die te selecteren, en al het negatieve dat coke me gaf om te buigen naar iets positiefs, gaf me dat toch wel rust en kon ik clean blijven. Iets dat ondanks meerdere behandelingen eerder maar niet wilde lukken.

Ik ben echt niet de enige die er zo over denkt. En als het maar werkt toch?

Het gaat voor mij niet werken, op die manier zal ik blijven terug vallen. Ik voel me niet op m'n gemak tussen dit soort types. Ik vind het maar eng. Maar ik snap dat veel mensen dit nodig hebben. En weet je, ik heb nog nooit zoveel gristenen bij elkaar gezien, die al zo'n beetje uitgestorven zijn in Nederland. Maar in deze tak van sport niet, het stikt ervan.

Maar ik hou erover op, ik beledig mensen zo.