geflipt
Wijs gebruiker
Ik ben bipolair. Man, 40. Ik heb een bijzondere uitzondering binnen mijn ziekte en die heet 'ultra-rapid cycling'. Feitelijk betekent het dat ik, zonder aanleiding, plots kan beginnen schommelen tussen volle manie en diepe depressie. Dit vaak wekenlang, met soms ettelijke stemmingsomslagen per dag. Tijdens zo'n episode kunnen vreemde dingen gebeuren, en werkt medicatie simpelweg niet meer.
Tijdens mijn laatste episode heb ik iets bijzonders meegemaakt. Ik sliep gemiddeld drie uur per dag, en na twee maanden begon mijn lichaam het te voelen. Ik was op, 10 kilo lichter, maar op een vreemde manier wist ik nog te functioneren.
Op een avond zit ik in de zetel bij een vriendin. We keuvelen. Plots wil ik iets van mijn gezicht vegen. Terwijl mijn hand mijn blik passeert merk ik een vreemdsooftig licht op. Ik wil mij focussen maar het is weg.
Even later kijk ik naar mijn hand, beweeg het een beetje, en daar is het weer. Dit keer blijft het hangen. Als ik mijn hand beweeg, probeert het te volgen. Als een golf. Van paars tot roze.
Het was een prachtige ervaring. Nog vele malen daarna kreeg ik dit schouwspel van licht en kleur te zien. Soms ging het verder naar mijn arm door. Het heeft mij nooit gestoord, of beangstigd. Ik dacht altijd dat het hallucinaties waren door de ziekte en het slaaptekort. Tot ik erover sprak met een vriendin die wat spiritueler was dan ik. Zij begon me eerst uit te vragen over drugs, mijn 'staat' op die momenten,... Maar haar oordeel was simpel: 'Je hebt je eigen aura gezien!'. En dat was kennelijk iets speciaals.
Mijn vraag is nu heel simpel 'Kan het dat ik fragmenten van mijn eigen aura heb gezien?'
Tijdens mijn laatste episode heb ik iets bijzonders meegemaakt. Ik sliep gemiddeld drie uur per dag, en na twee maanden begon mijn lichaam het te voelen. Ik was op, 10 kilo lichter, maar op een vreemde manier wist ik nog te functioneren.
Op een avond zit ik in de zetel bij een vriendin. We keuvelen. Plots wil ik iets van mijn gezicht vegen. Terwijl mijn hand mijn blik passeert merk ik een vreemdsooftig licht op. Ik wil mij focussen maar het is weg.
Even later kijk ik naar mijn hand, beweeg het een beetje, en daar is het weer. Dit keer blijft het hangen. Als ik mijn hand beweeg, probeert het te volgen. Als een golf. Van paars tot roze.
Het was een prachtige ervaring. Nog vele malen daarna kreeg ik dit schouwspel van licht en kleur te zien. Soms ging het verder naar mijn arm door. Het heeft mij nooit gestoord, of beangstigd. Ik dacht altijd dat het hallucinaties waren door de ziekte en het slaaptekort. Tot ik erover sprak met een vriendin die wat spiritueler was dan ik. Zij begon me eerst uit te vragen over drugs, mijn 'staat' op die momenten,... Maar haar oordeel was simpel: 'Je hebt je eigen aura gezien!'. En dat was kennelijk iets speciaals.
Mijn vraag is nu heel simpel 'Kan het dat ik fragmenten van mijn eigen aura heb gezien?'
