DEEPScar807
Experimenterende gebruiker
Ik gebruik nu 5 jaar dagelijks speed. De hoeveelheid varieerde tussen 0,5g - 1,5g /dag.
Toen ik begon zat ik in een depressie. Het was dus kiezen tussen depressief zijn (in de mate dat je je bed niet meer uit kan) of euforisch zijn. Daardoor was er al snel sprake van verslaving.
De laatste jaren realiseerde ik me wel dat ik in een vicieuze cirkel zat; het gebruiken van speed tegen de depressie - en door het gebruik van speed het steeds dieper wegzakken in de depressie. Maar sinds 3 weken heb ik een nieuw dieptepunt bereikt. De laatste 3 jaar kreeg ik begeleiding om te stoppen. Deze hulpverlening is nu door hen zelf stopgezet, omdat er geen vooruitgang meer geboekt werd. Op dat moment is er iets gebroken vanbinnen. De enigste persoon die ik dacht het goed voor te hebben met me, verbrak gewoon het contact volledig. Ik weet dat het gewoon haar werk is, maar na 3 jaar denk je toch dat er iets van persoonlijke band is. Zij was de enigste persoon waar ik nog contact mee had (dealer niet meegeteld).
Nu begin ik een soort van angst te voelen voor mezelf, angst voor waar ik toe in staat ben. Ik vertrouw mezelf niet meer, alsof ik de controle over mijn eigen wil deels kwijt ben geraakt. Het is moeilijk te omschrijven. bv. ik probeer nu zoveel mogelijk ramen en trappen te vermijden, omdat ik iedere keer naar beneden kijk en ik dan een verlossend gevoel krijg, het is een soort van aantrekkingskracht. Ik ben niet van plan om mezelf iets aan te doen, maar het is alsof mijn onderbewustzijn het anders ziet. De hoeveelheden speed die ik nu naar binnen werk zijn ook gestegen naar 3à4g /dag.
Ik moest dit eigenlijk vooral even kwijt en met dat ik met niemand geen contact meer heb, was dit de enige plaats dat ik kon bedenken.
Moest iemand (of iemand die je kent) hetzelfde meegemaakt hebben of iets herkennen, mag je het gerust zeggen.
Toen ik begon zat ik in een depressie. Het was dus kiezen tussen depressief zijn (in de mate dat je je bed niet meer uit kan) of euforisch zijn. Daardoor was er al snel sprake van verslaving.
De laatste jaren realiseerde ik me wel dat ik in een vicieuze cirkel zat; het gebruiken van speed tegen de depressie - en door het gebruik van speed het steeds dieper wegzakken in de depressie. Maar sinds 3 weken heb ik een nieuw dieptepunt bereikt. De laatste 3 jaar kreeg ik begeleiding om te stoppen. Deze hulpverlening is nu door hen zelf stopgezet, omdat er geen vooruitgang meer geboekt werd. Op dat moment is er iets gebroken vanbinnen. De enigste persoon die ik dacht het goed voor te hebben met me, verbrak gewoon het contact volledig. Ik weet dat het gewoon haar werk is, maar na 3 jaar denk je toch dat er iets van persoonlijke band is. Zij was de enigste persoon waar ik nog contact mee had (dealer niet meegeteld).
Nu begin ik een soort van angst te voelen voor mezelf, angst voor waar ik toe in staat ben. Ik vertrouw mezelf niet meer, alsof ik de controle over mijn eigen wil deels kwijt ben geraakt. Het is moeilijk te omschrijven. bv. ik probeer nu zoveel mogelijk ramen en trappen te vermijden, omdat ik iedere keer naar beneden kijk en ik dan een verlossend gevoel krijg, het is een soort van aantrekkingskracht. Ik ben niet van plan om mezelf iets aan te doen, maar het is alsof mijn onderbewustzijn het anders ziet. De hoeveelheden speed die ik nu naar binnen werk zijn ook gestegen naar 3à4g /dag.
Ik moest dit eigenlijk vooral even kwijt en met dat ik met niemand geen contact meer heb, was dit de enige plaats dat ik kon bedenken.
Moest iemand (of iemand die je kent) hetzelfde meegemaakt hebben of iets herkennen, mag je het gerust zeggen.
