Tripreport v/d Maand 1p-LSD 400 mcg - Kapotte sokken en wapperend verband

@Psychedelibee, ik had een dergelijke reactie al veel eerder verwacht en het verbaast me eerlijk gezegd ook dat deze nu pas verschijnt. Je hebt natuurlijk volkomen gelijk. Ik wil ook absoluut niet de indruk wekken dat ik trots ben op mijn gedrag deze avond.

Kanttekening die ik wel wil maken, en dat heb ik al eerder gezegd in dit topic, is dat ik al ruime ervaring had met zelfs nog (veel) hogere doses LSD en dit is altijd goed gegaan. Ik had geen idee dat LSD dít kon doen, namelijk mij een complete waan laten beleven. In al mijn eerdere LSD-ervaringen bleef ik contact houden met de werkelijkheid, en bleef ik me bewust van het feit dat ik LSD had gebruikt. Dat was nu compleet weg en dat had ik nog nooit meegemaakt. In een k-hole raak ik ook de werkelijkheid kwijt, maar dat gebruik ik alleen thuis en dan lig ik in werkelijkheid voor pampus op de bank. Nu bevond ik me in een droomwereld en vocht ik omdat ik dacht dat dat moest. Maar het rotte was dat ik dat ik dat dus ook in werkelijkheid aan het doen was. Me misdragen tijdens het uitgaan is ook iets dat ik nog nooit eerder in mijn leven heb gedaan en is dus heel erg a-typisch voor mij. Het is ook een fout die ik niet nog eens zal maken.

Na de bewuste avond, zelfs al toen ik in de trein terug naar huis zat, twijfelde ik heel erg of ik deze ervaring wel op DF wilde plaatsen. Want ja, voor het misdragen schaam ik me ook kapot. Thuis ben ik de volgende dag aan het schrijven gegaan met het idee: ik zie wel of ik het ga plaatsen, maar ik wil het in ieder geval uitschrijven, al is het maar voor mijn eigen administratie. Toen ik eenmaal tevreden was over het verhaal, besloot ik het na lang wikken en wegen toch maar op het forum te zetten: ik zie wel watvoor reacties erop komen. Ik ben in ieder geval geen schijnheilige die de minder fraaie kanten van het gebeurde probeert te verbloemen. Het is nu eenmaal gebeurd, en het heeft in ieder geval een ervaring en een verhaal opgeleverd.

Na alle vrijwel unaniem positieve reacties ben ik blij nu jouw kritische reactie te lezen. Deze is volkomen op zijn plaats.

Misschien dat het verhaal - naast mijzelf - ook anderen wat alerter maakt op wat LSD met je kan doen. Dat je het niet moet onderschatten, en eerdere ervaringen geen garanties bieden voor de toekomst. Want dat is hier mijn fout geweest: te gemakkelijk denken dat ik inmiddels wel weet waar LSD allemaal toe in staat is. Dat wist ik dus nog níet.

 

Ik lees al een tijdje dit forum, maar had me tot dusver nog niet geregistreerd, totdat ik dit zag! Echt een lijstje toffe mensen, uitgaande van wat ik van hen gelezen heb hier. Ik speel al een jaar of wat met het idee naar Psy-Fi te gaan. Probleem is dat ik echt niemand in mijn netwerk heb die hier ook maar iets mee heeft. Ik durf echter niet goed alleen te gaan. Ik ben niet echt een outgoing type. Zomaar met vreemden het contact aangaan ligt niet zo in mijn aard. Iets als dit maakt 't voor iemand als ik misschien toch net even wat makkelijker om alleen te gaan en nieuwe contacten te leggen. Ik ga toch serieus overwegen om ook te gaan nu.


Maar nog even terug on-topic. Die trip, wat een beleving man! Echt heftig...

Ik vond dit een hele interessante vraag die ik nog voorbij zag komen. Toen ik het report las, deed me dat sterk denken aan een kortdurende psychose. Bij een psychose plaatst iemand meestal zijn ego in het middelpunt van alles: alles wat gebeurt lijkt betrekking te hebben op hemzelf. Er is als het ware een scheidingslijn tussen het eigen ego en al datgene wat daar rondom afspeelt (zoals we dat normaal gesproken eigenlijk allemaal hebben), maar waarbij - in de beleving van iemand in een psychose of in dit geval deze trip - alles samenkomt als betrekking hebbende op het eigen ego en zodanig daarmee samenvalt dat het onderscheid tussen realiteit en eigen verbeelding verloren gaat. Dat lijkt me haast het tegenovergestelde van egodood, waarbij niet alles samen valt mét het ego, maar waarbij alles - inclusief het ego zelf, dat ophoudt te bestaan - samenvalt tot een alomvattend geheel dat buiten dat ego zelf ligt.

Ik vraag me dan ook af of egodood en psychose geen tegenovergestelden van elkaar zijn en als het ware twee ultieme uitkomsten kunnen zijn van een trip. Toch lijkt het me dat ook niet helemaal. Drie weken terug, na een heroïsche psilohuascatrip (truffels + harmala), ben ik na afloop 's morgens gaan wandelen en had toen ook echt ontzettend sterk het gevoel, de overtuiging, dat álles samenkwam rondom datgene wat die nacht met me was gebeurd. Alles wat er op dat moment om me heen was of gebeurde, en zowat alles wat ik eerder die dag was tegengekomen, kwam op haast magische wijze samen. Verscheidene dingen over een periode van minstens maanden, inclusief dingen uit voorgaande trips, leken achteraf bezien een aanloop te zijn geweest tot die grote gebeurtenis die plaatsvond in die ene nacht, alsof het allemaal zo had moeten zijn. Dit leidde echter niet tot angst ofzo, integendeel. Eerder dat ik mij één voelde met een ontzagwekkende wereld. Het maakte me nederig. Maar goed, ik wijd te ver uit geloof ik...

 

Hey loner, welkom hier! Ik voel me een beetje vereerd dat je je naar aanleiding van mijn topic aangemeld hebt.

En superleuk dat je ook naar Psy-FI wilt gaan. Doen! Je bent lang niet de enige die in zijn eentje wil gaan. Alleen in dit topic zie je al dat je niet de enige bent. Ondergetekende is al evenzeer een loner en was ook in zijn eentje naar Psy-Fi gegaan. Maar geloof me maar dat je geen moment alleen hoeft te zijn. Vrienden maak je nergens zo makkelijk als daar!

De Mega-DF-Psy-Fi-meet ga ik ergens aan het begin van het festival plannen. Als we elkaar lief vinden - en dat kan bijna niet anders - dan zien we elkaar vast later op het festival nog wel eens terug.

Ik voel me zo vrij om je maar meteen aan het lijstje toe te voegen. Opdat het een stok achter de deur voor je is om maar gewoon zonder verder na te denken een kaartje te kopen. Je gaat er geen spijt van krijgen.

@Mindless
@NiandraLades
@Roze olifant
@Psychedelibee
@Fenrir
@verwondering
@Eik
@Casaan
@acht.zes
@Vermilion
@Natozlato
@Guy_without_name
@Psilocyloner

Ik ben in verloren momenten ook regelmatig bezig geweest het gebeurde te duiden. Over een psychose hoorde ik overigens dienstdoende verplegers ook spreken. Daardoor was ik thuis eens op internet gaan lezen hierover. En ja, herkenbaar. Of je het als het tegenovergestelde van een egodood kan beschouwen weet ik niet. Wel een interessant idee om over na te denken.

Ergens zijn beide toestanden ook heel vergelijkbaar. Alles is één. Het bewustzijn smelt samen met dat van alles dat leeft. Er is geen ik meer, maar enkel een wij.

Het maakte niet uit wie er daar lag, op die brancard. Of ik dat was, of dat het een metabewustzijn van alle leven op aarde was. Het maakte niet uit, het was een gevecht van goed tegen kwaad, van liefde tegenover pijn. En of het zich in mijn hoofd afspeelde of niet deed niet terzake. Of ik degene was die vocht of niet, was niet belangrijk. Of ik degene was die pijn ervaarde of iemand anders, deed niet terzake. Mijn lichaam was daarom ook totaal niet meer belangrijk. Ik was op dat moment in de veronderstelling dat er van mijn lichaam weinig meer over was, en was bereid méér op te offeren. Ikzelf was niet belangrijk. Mijn lichaam was een middel om mee te bereiken wat ik wilde bereiken. Alles werd afgepeld: mijn bezittingen, mijn kleding, mijn lichaam, mijn eigen persoonlijkheid. Niets van dat had nog enige waarde. Tot in de meest basale essentie werd ik uitgekleed, naakter dan dat kon ik onmogelijk zijn: slechts een onderdeel van een metabewustzijn dat als taak had een nieuwe werkelijkheid te scheppen die beter zou zijn voor iedereen.

 

Dank! Misschien toch maar snel gewoon een kaartje kopen inderdaad...

Geen ik meer zeg je, enkel een wij. Maar was je nou nog zelfbewust? Was je in dat gevecht met je uitdagingen en in je taak een nieuwe werkelijkheid te scheppen nog steeds gewoon verwondering die zich hier doorheen moest slaan? Je zelf was in je beleving dan weliswaar niet meer belangrijk of van enige waarde in de grootsheid van wat je te doen stond (als ik je tenminste goed begrijp), maar het klinkt eerder alsof je je eigen zijn nietig verklaarde in het licht van al wat je overkwam in plaats van dat je het echt kwijtraakte zoals bij egodood het geval zou zijn. Misschien doet het er verder ook niet toe. Het is meer dat ik een idee probeer te vormen van wat je nou precies beleefde op dat moment. Ik vind het ergens wel iets fascinerends namelijk. Vandaar de vraag.

 

Moeilijk te zeggen.

Ik heb op momenten het idee gehad dat er geen verschil was tussen mijzelf en anderen. Ik had de ervaring dat ik alle menselijk lijden had meegemaakt, doordat ik iedereen was, en iedereen was mij.

Echter op het moment dat een verpleger aan mij vroeg watvoor drugs ik had gebruikt, kon ik in mijn eigen geheugen graven en vertellen dat ik 1p-LSD op had.

Ik denk dat ik je vraag niet met zekerheid kan beantwoorden. Tijdens de heftigste momenten van mijn trip was ik zo druk bezig met andere dingen en werd mijn aandacht volledig in beslag genomen door alles wat ik meemaakte, dat ik me niet bewust was of ik nog een eigen persoonlijkheid had of niet. Het kan zijn dat ik die op momenten kwijt was, maar evenzogoed is het mogelijk dat dat niet het geval was.

 

Begrijpelijk. Ik kan me goed voorstellen dat je op zo'n moment totaal niet bezig bent met vragen rondom je eigen zijn, persoonlijkheid, etc. Wat je je achteraf af zou kunnen vragen is of je op élk moment zou hebben kunnen antwoorden dat je 1p-LSD op had op het moment dat het je gevraagd werd door die verpleger. Dit zul je echter nooit meer te weten komen. Maar zoals ik al zei doet het er verder eigenlijk ook niet toe denk ik. Het is zoals het is, en hoe het precies is of is gegaan is iets wat je je eindeloos af kunt blijven vragen. Reminder aan mezelf: we hoeven ook niet alles te begrijpen. Ik denk vooral iets om op terug te kijken met verwondering...

Stel je jezelf eigenlijk nog veel vragen hieromtrent, of is het voor jou al lang goed zoals 't is? Die indruk heb ik wel namelijk. Ik heb 't idee dat je wel een type bent dat vrij snel weer door kan, zelfs na dit soort fuck-up ervaringen. Beter ook denk ik dan erin blijven hangen.

 

Ik stel mezelf zeker nog steeds vragen en ben blij dat je mij nog eens wat dieper hebt laten nadenken over het gebeurde. Ik zie psychedelica niet enkel als een recreatieve ervaring, maar probeer er ook lessen uit te leren en ik wil ook graag ontleden wat een trip precies met me heeft gedaan.

Maar dat is geen piekeren. Want je hebt wel gelijk als je zegt dat ik makkelijk weer verderga met mijn leven na zo'n ervaring. The day after baalde ik natuurlijk wel van mijn verloren spullen en van het niet al te voorbeeldige gedrag jegens de hulpverleners, maar er was niks meer aan te doen, dus ik zette mezelf er al snel overheen. Ook heb ik er inmiddels wel vrede mee gesloten dat mij vaak aparte dingen overkomen. Zowel in positieve als in negatieve zin. Daardoor kijk ik niet echt meer op van een ervaring als deze. Het hoort bij mij. Mijn leven is een puinhoop en blijft een puinhoop. Ik gedij in chaos.

 

Hier kan ik me echt helemaal bij aansluiten! Wie zich openstelt/open durft te stellen voor lessen zal deze lessen ook ontvangen is mijn overtuiging. Goed dat je serieus bij je ervaringen stilstaat. Voor mij persoonlijk is het recreatieve echt ondergeschikt. Ik neem psychedelica primair om meer inzicht te krijgen in de dingen waar ik tegenaan loop. Dat ik dan, meestal na de piek en in de na-effecten, immens euforisch ben en me de gelukkigste op aarde voel, is natuurlijk wel een leuke bijkomstigheid die ik met alle plezier verwelkom. Het voelt dan vaak echt als een soort cadeau na hard werken aan mezelf. Haast magisch voelt dat dan, dat moment. Overigens gaat na een trip het werken aan mezelf nog dagenlang (of langer, zoals de afgelopen keer) door, daar niet van... :P

Als in twaalf ambachten, dertien ongelukken? :P Nja, weet je, je leeft het leven wel intens zo. Stiekem verlang ik daar ook wel'ns naar. In het grote geheel is ons leven hier natuurlijk nog minder dan een vingerknip. Hoe mooi is het dan wanneer je daar echt het maximale voor jezelf uit probeert te halen.

 

@verwondering je mag mij aan het lijstje toevoegen kom sowieso wel even mijn gezicht laten zien

 

Overigens wat een heftig report! Zeer interessant om te lezen

 

holy shit, ik heb een keer een lsd analoog gebruikt maar dat was zo veel lichter en anders. alhoewel ik me wel wat bij de kater van jouw kan voorstellen aangezien ik vorige week ook dik 400 euro (boete) en extreem boze moeder, vriendin en ouders van een vriendin rijker ben geworden en mij er ook wat van kon herrinderen

 

Oei, wat heb jij dan uitgevreten? Wil je erover praten?

 

het was op de verjaardag van een goede vriendin, buiten in een tent in de achtertuin van haar ouders (die ik voor de eerste keer zag)
de avond begon allemaal leuk en aardig rond een uur of 9 met een paar pilsjes. tot een uur of 1 ik een stuk of 6 shotjes klokte en vanaf daar ben ik vrijwel alles kwijt, maar ik zal zeggen wat ik terug heb gehoord van vrienden en politie. ik heb na die shotjes in mijn eentje nog een volle fles cocos likeur weggewerkt door slecht te zijn in beerpong (daar ging het waarshijnlijk fout) vervolgens mijn jas proberen te zoeken omdat ik met een vriend naar de stad zou gaan, daar kon ik mijn jas niet vinden dus probeerde ik zijn jas en die van zijn vriendin te stelen, die hebben mij tegengehouden en meehelpen zoeken naar mijn eigen jas. toen op een gegeven moment het zal denk ik rond kwart voor 2/2 uur zijn geweest, uit het niet weggerend van de kapstok over het hek van de buren heen gesprongen (vandaar dat mijn broek volledig gescheurd was. bij alle 3 de buren rondom vervolgens in de tuinen gelopen, op de deuren gebonkd en bij 1 ook nog gescheten in de tuin (ja wtf, als ik hieraan denk denk ik echt dat ik een achterlijk gladiool was maar ach ik weet er mischien wel gelukkig niks meer van af). de buren hebben vervolgens 112 gebeld omdat ze dachten dat ik een inbreker was, vervolgens kwamen er 4 grote agenten om mij in te rekenen. ze merkten al snel dat ik geen inbreker was en die aanklacht was uiteindelijk ook komen te vervallen. vervolgens brachten ze mij naar het huis van mijn moeder (die daar om grofweg kwart voor 3 niet blij mee was dat er toen door de politie werd aangebeld en dan druk ik dit nog licht uit). het leukste kwam nog, ik moest de volgende dag mijn fiets bij haar ouders op halen, heb mijzelf nog nooit eerder zo er geschaamd.

 

ik kon er zelf begrijpelijk gezien niet om lachen, alhoewel ik er nu wel over denk van achja. heb vaak veel gedronken maar nooit zoiets geks meegemaakt en drugs is ook niet veel beter, dus dan maar zoals mijn moeder altijd zei: alles met mate!

 

Je bent niet alleen kerel, iets dergelijks heb ik ook meegemaakt al is het mij gelukt om geen contact te maken met de politie.
Je hebt er iets van geleerd lijkt me, blijkbaar moest dit op je pad komen om je die les te verschaffen.

Fouten maken is net zoiets als psychedelica nemen, het is maar afwachten of en wat je er van leert of wil leren.

 

Goed geschreven report @verwondering , leest leuk weg. Ben je achteraf gezien niet bang dat mensen je hebben gefilmd, toen je niet meer bij zinnen was en van alles en nog wat hebt lopen uitvreten?

 

Wat mij betreft tripreport van het jaar.
Zo meeslepend geschreven!