Je kan tolerantie zien als een lekke emmer waar je een tuinslang in legt. De GHB is het water, en de hoeveelheid water in de emmer is je tolerantie.
Dus als er 100 uur lang geen water via de tuinslang in de emmer is gestroomd, raakt die emmer steeds leger. Maar als je er dan toch weer water in giet, wordt de emmer weer wat voller. Hoeveel voller de emmer raakt is afhankelijk van hoe hard je de kraan open hebt gezet en hoe lang je de kraan open hebt laten staan.
Weer even vertaald naar de werkelijkheid: door weer wat GHB te nemen zal je tolerantie iets zijn toegenomen. Maar je zit nog niet direct op hetzelfde punt als waar je begonnen was.
Neem het jezelf vooral niet te veel kwalijk dat je weer GHB hebt genomen. Je hebt het jezelf ook heel moeilijk gemaakt door in één keer te stoppen en door het allemaal op eigen houtje te proberen. Dat is bewonderingswaardig. Het is alleen niet zo perfect gelukt als je dacht dat het zou gaan lukken.
Wat je nu kunt doen is goed kijken naar de omstandigheden waarin je GHB hebt genomen. Wat waren redenen om weer te gebruiken? Bijvoorbeeld: 'ik kon niet goed slapen', of 'ik voelde me onrustig'. En probeer dan ook te verkennen hoe je je voelde na gebruik. Misschien was je even wat meer ontspannen. Maar daarna kwamen er ook schuldgevoelens en zelfverwijten. Het is dus zaak om dat cirkeltje te gaan herkennen van je niet chill voelen --> GHB nemen --> even de vervelende gevoelens niet meer voelen --> schuldgevoel over dat je toch weer hebt gebruikt --> je niet chill voelen --> (..)
Daarbij lijkt het me ook verstandig om nog even goed te kijken naar je reactie hierboven, want die vond ik veelzeggend:
Het klinkt voor mij als een typisch scenario waarin iemand klaar is met alle negatieve bijwerkingen van drugs, en besluit om voortaan alleen nog maar de positieve effecten van die drug te willen. Dat is zeg maar de natte droom van iedere verslaafde
In werkelijkheid hebben drugs heel erg twee kanten. GHB kan inderdaad best chill zijn om even een zorgeloze en heldere roes te ervaren. Maar het effect duurt maar kort, en erna heb je last van onrustige gevoelens, moeite met slapen, en schuldgevoelens. Bovendien is het nooit genoeg. Als de GHB uitwerkt is de zin niet bevredigd, maar krijg je juist steeds meer zin. Dus op de lange termijn ga je er juist op achteruit. Hoe meer je dat gaat inzien, des te minder last je hebt van zin om weer GHB te gebruiken. Zo kan je zelfs op het punt belanden dat je zoiets hebt van, 'ja weet je, ik
WIL geen GHB meer, want uiteindelijk ga ik me er alleen maar slechter van voelen.'