Afgelopen weken ben ik gestopt met roken wat er voor heeft gezorgd dat ik veel tijd op mijn bed heb gespendeerd (was heel moe tijdens het afkicken ervan). Dat bracht me door heel wat struggles en emoties er door heen. Uiteindelijk sinds de laatste paar dagen vallen de puzzelstukjes op z'n plek wat er mis was in mijn leven.
Iets meer dan 10 jaar geleden zat ik enorm veel thuis. Na school zat ik vaak in mijn eigen wereldje thuis. Dat klinkt leuk en is soms ook leuk maar wel eenzaam. Toen kreeg ik de kans om veel onder de mensen te zijn. Een wereld ging voor mij open. Ben heel wat ervaringen rijker maar heeft ook enorm veel littekens opgeleverd.
Ik dacht dat mijn levensmotto was om er voor anderen te zijn. Daardoor kon ik mezelf waarderen dacht ik. In werkelijkheid heb ik mezelf enorm weggecijferd om anderen hun bodemloze leegtes te vullen. Er zijn mensen die dat graag aantrekt en alles van je willen leegzuigen. Keer op keer als ik een vriend of vriendin had dan vervulde ik hun behoeftes. Maar het trok mij alleen maar leeg. Op momenten dat ik ze nodig had, waren ze er niet voor me. Een rode draad in de afgelopen tien jaar was wiet geweest. Mensen die veel tijd hadden en dat graag met me opvulde door met me wiet te roken bijvoorbeeld. Op momenten dat ik niet blowde or rookte dan was er ineens weinig over van de relaties die ik dan met ze had.
En dat is me zo vaak gebeurd. Zo vaak ermee pijn gedaan. Dat dit nog een keer proberen mij het niet waard meer is. Door veel in bed te liggen en af en toe eruit gaan om iets kleins te doen en erna weer bij te komen (dit lijkt echt prettig te werken voor mijn autisme) hou ik het allemaal vol zonder dat het verkeerd met me gaat.
Het punt waar ik nu sta, weinig mensen zien en veel op bed liggen, heb ik meermaals meegemaakt. En hiervoor knaagde het gevoel enorm. Ik kon niet dealen met dat mensen me hadden laten gaan. Dus ging ik maar terug naar de wiet en tabak en andere dingen om het allemaal weer terug te krijgen. Maar tijdens corona ben ik veranderd. Alweer meemaken om mensen kwijt te raken, deze keer terwijl er nog drugs was om te gebruiken. Nog erger wanneer ik moest stoppen omdat ik het mentaal niet meer aankon. Verder ook gezien hoe ik voor een bepaald mening en levensvisie sta waar ik heel sterk in sta. En mensen die daar moeilijk mee kunnen dealen. Ik moet daar mensen niet mee lastig vallen.
Toen ik onder de mensen was, voelde me ik nog steeds enorm eenzaam. Maar sinds ik dit topic heb geopend en mensen definitief gedag heb gezegd in mijn leven was ik wel door een kut tijd heengegaan. Maar eenzaam voel ik me niet meer. Soms wel. Maar het is niet zo erg en heftig meer als eerst toen ik onder veel mensen was maar me onbegrepen of gebruikt voelde.
Verder ervaar ik veel rust. Ik was verslaafd aan het op de hielen staan in mijn leven. Maar nu de rust iets is wat blijft probeer ik dat meer te waarderen. Ik weet niet of dat voor altijd goed zal blijven gaan maar voor nu gaat het goed. Ik voel me steeds meer de ouwe ik weer aan het worden. Maar wel met de wijsheid van iemand die met de wereld heeft gesproken en het hele land heeft gezien.
Curious Explorer (lukt me niet om hem te taggen) heeft laatst iets moois gepost op dit forum. "Better be safe (and bored) than to be sorry" en zo heb ik wel meer dingen gelezen en nagedacht de afgelopen weken. Gelezen over een waardig leven hebben. Door er voor anderen te zijn jezelf goed voelen. En ik leefde zo opzich al langer maar het heeft me wat meer gepakt. Ik ging eerst naar werk met het idee om maar te moeten van het UWV en om tijd te vullen. Nu kijk ik ernaar uit omdat ik er voor anderen kan zijn die mijn hulp nodig hebben. Dat pas ik ook thuis toe. Mensen die mij nodig hebben. Voor mij voelde het als een verplichting maar nu word ik blij als mijn hulp nodig is. Verder ook dat een stabiele ik ook bijdraagt aan een goed gemoedsrust voor de mensen bij mij thuis. Dat soort gedachtegangen gaan door mijn hoofd.
Ik denk dat ik in herstel ben. Met de dag gaat het steeds beter. Het was heel veel trial en error maar ik heb dingen gevonden in het leven die de chaos die ik in mijn hoofd had weg doet halen. Dit klinkt gek maar sinds ik omega 3 slik ervaar ik structurele rust in mijn hoofd. Mijn zin in het roken doet het minder, waardoor ik ermee heb kunnen stoppen. Waardoor ik in mijn bed meer bijkom. Waardoor ik tot dingen tot inzicht kom. En zo gaat het steeds verder.
Ik ben benieuwd hoe verder dit gaat. Ik hoop niet op een terugval wat me weer leid naar toen ik dit topic opende. Wie weet is dit het begin van iets moois. Vandaag met de fantasie gespeeld om weer terug te gaan naar mijn oud-werkgever waar ik contractueel geen drugs mocht doen. Alhoewel ik misschien ook mezelf wiet wel mag gunnen en die fantasie ook mag opgeven. Ik weet het niet. Maar het gaat echt steeds en steeds beter.

Met ups en downs, dat wel. Maar wel een langzaam stijgende lijn.