Tripreport v/d Maand Changa en DMT - “Te dom om te pijpen”

Bedankt voor deze handleiding, denk ik.

 

NP! ^^ En thanks!

 

Ja zeker. Heeft enorm veel indruk gemaakt. Ik heb ook een boek gekocht over dit fascinerende goedje (DMT The Spirit Molecule - R. Strassman) waar ik deze vakantie aan wil beginnen. Nog heul veul te verkennen op het DMT-front!

 

Oh hell yes, ik ga het zeker nog eens doen. Het gekke is: toen ik net uit de (pure DMT) ervaring kwam, vond ik het geheel zoveel vragen oproepen en zat ik zo in dat verwarde 'ik begrijp het niet'-gevoel vastgezogen dat ik eigenlijk direct, hoe heftig het ook was, terug wilde om meer te weten te komen van die andere, vreemde maar tegelijkertijd zo echt aanvoelende realiteit. Maar na een uur kon ik dat eigenlijk al beter loslaten, en accepteren dat DMT je misschien wel nooit antwoorden gaat geven, niet na één keer, maar ook niet na twintig keer. Nu wacht ik geduldig tot het weer eens op mijn pad komt of misschien, als ik er aan toe ben, zoek ik het zelf binnenkort een keer actief op.

Ik denk dat wat ik mee heb gemaakt op DMT pas level 1 of maximaal 2 was van wat mogelijk is met dit spul, en dit was echt al zo ontzettend intens dat ik denk dat een breakthrough bijvoorbeeld wel iets is waar je mentaal klaar voor moet zijn. Je hebt trippen en je hebt trippen, dit is geen kinderspel, haha. Ik wil het dus niet overhaasten, maar zeker wel ooit ervaren.

Als de documentaire een aanrader is dan moet ik die ook maar eens gaan bekijken. Ik meende ergens op het forum gelezen te hebben dat je zelf DMT in handen hebt gehad maar er op dat moment toch voor gekozen had om het even links te laten liggen. Ik ben wel benieuwd of je nu een andere keuze zou maken.

 

Ik zag dat ik nog niet op deze reactie van je had gereageerd dus dat ga ik nu even doen, aangezien we over dit onderwerp duidelijk beter met elkaar uit de voeten konden dan over het onderwerp uit het andere topic.

Het gelijk terug willen om het te begrijpen, dat gevoel, dat was maar heel kort. Alsof je brein even nodig heeft om de heftigheid van de ervaring tot zich te laten doordringen. Als ik nu weer DMT zou gaan doen, zou ik er meer zenuwachtig voor zijn dan dat ik was toen ik nog niet had ervaren hoe heftig het is. Maar nét na de ervaring was dat niet zo, toen was er minder angst. Alsof die angst er pas komt als je probeert te begrijpen wat je hebt ervaren, als je ratio zich ermee gaat bemoeien.

De scherpte van DMT is inderdaad een van de eigenschappen van deze drug die de ervaring zo bizar maakt. Je hebt tripmiddelen waar je een beetje stoned/bedwelmd van raakt zoals psilyocybine en je hebt tripmiddelen die een wat meer stimulerende werking hebben zoals LSD, maar ze geven wel beide een soort algemeen gevoel van 'high' zijn, dat doet DMT dus niet en dat maakt de ervaring uniek. Je ervaart een totaal andere wereld, maar niet high, juist kraakhelder. Zoals jij zegt, echt alsof je je in een andere realiteit bevindt, nuchter.

Dat 'ik begrijp het niet' was een nuchter gevoel. Als je uit de DMT-trip komt, bevindt je je inééns vanuit die andere realiteit weer in onze eigen gebruikelijke realiteit. En je bent dan ook razendsnel weer echt helemaal erbij. Je brein begint vrijwel direct te analyseren wat er zojuist is gebeurd (hè, wat, hoe, waarom?!), maar dat lukt niet omdat de ervaring onmogelijk te bevatten is vanuit deze realiteit gezien. Moeilijk uit te leggen, het is echt een heel maf gevoel, allesoverweldigende verbazing.

Ik zal zeker nooit iemand aansporen om DMT te gebruiken tenzij iemand dat zelf echt wil. Want... als je de interesse hebt, dan ga je dit zeker heel bijzonder vinden. 'Mystiek' vind ik wel een passende beschrijving, want het geeft weliswaar geen directe antwoorden op levensvragen, juist niet, maar wel stof tot nadenken, en nadenken over de mysteries des levens is soms een best boeiende bezigheid. ^^

 

Duidelijk weer late to the party want ik lees deze reactie nu pas. Shit, moet beter opletten hier, mis allerlei boeiends.

Yep, de overgang van changa was een factor tien (minimaal) subtieler dan die van pure DMT. Als ik ze heel kort zou moeten samenvatten - en ik ben niet heel goed in kort samenvatten, zoals menigeen bij het moeizaam doorploegen van dit report wellicht al heeft mogen ervaren, lol - valt changa te beschrijven als mooier, fijner, aardser, en pure DMT als abstracter, vreemder, ongemakkelijker, buitenaardser, ‘whatthefuckingfuck’-isher.

Nog korter? Oké. Dan: changa = mooi, DMT = weird.

Bij changa vond ik de euforie en de positieve afterglow opvallend. Bij DMT ging die euforie op hogere dosis verloren omdat het zo alien wordt dat je brein te overweldigd is om te begrijpen hoe emoties als euforie ook alweer werken. Ik weet niet of dit altijd zo blijft, ik ben nog maar een bange DMT-feut, het einde van de ontgroening nog lang niet in zicht. Ik denk dat pure DMT ook euforie kan oproepen als je de schrik van de eerste keer (keren) te boven bent.

Changa <3 Ik denk nog vaak terug aan het bos op changa, misschien wel het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien. En zo dichtbij onze eigen aarde/natuur nog. Toch had die changa-ervaring bij de hogere dosis ook echt al wel zeker DMT-trekjes. Voor mijn gevoel heb je op een schaal de meer klassieke bekende psychedelica zoals psilo, LSD aan de linkerkant en aan de rechterkant DMT, en dan in het midden heb je changa (en wellicht dan ook ayahuasca). De sfeer zit echt tussen het bekende van een psychedelische trip en het totaal onbekende van een DMT-ervaring in.

Damn, nu wil ik changa.

Je vraag aan het einde was denk ik retorisch, maar ik ga er toch heel irritant een antwoord op proberen te bedenken. Nee, de wereld is niet echt de juiste plek om af te wachten en de tijd te nemen, althans dat hebben we onszelf wijs gemaakt. We denken dat alles altijd maar meer, sneller, vaker moet. Psychedelica gaan daarin (i.t.t. veel andere drugs) totaal hun eigen gang, die dwingen je net even die paar stapjes terug te doen en te ervaren, te verwerken, de tijd te nemen, nog een paar stapjes terug, nog een beetje ervaren... traaaaaag, tot je genoeg ervaren hebt (bent) om weer het diepe in te springen. Ze maken de wereld weer een beetje een plek waar de tijd genomen kan, en moet worden.

Zo, nu heb ik wel weer genoeg langdradige en semi-filosofische onzin uitgekraamd voor vandaag. Ik ga maar eens slapen.

Ben wel nog zeer benieuwd: waar sta jij nu in de verwerking van je changa-ervaring?

 

Prachtig dit

... ik merk aan het niveau van mijn post dat ik ook slaap nodig heb. Welterusten RO!

 

Haha, ik leer het nooit. En dan ben ik nuchter, kun je nagaan.

Welterusten!